Να σταματήσει η επιβολή μέτρων λιτότητας στον Ευρωπαϊκό Νότο ζητά ο νομπελίστας πρώην επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας
Τα σκληρά μέτρα λιτότητας στις χώρες που αντιμετωπίζουν αδυναμία δανεισμού ή αυξημένο δημόσιο...
χρέος επιτείνουν τον κίνδυνο της οικονομικής επιβράδυνσης που απειλεί την Ευρώπη, δηλάδή μία δεύτερη ύφεση μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, γράφει η Suddeutsche Zeitung, φιλοξενώντας δηλώσεις του νομπελίστα οικονομολόγου Γιόζεφ Στίγκλιτζ.
«Μία υπερβολική δόση εξοικονόμησης απλώς κάνει τα πράγματα χειρότερα», λέει ο πρώην επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθώς παγκοσμίως δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα εθνικής οικονομίας, που να «γιατρεύτηκε» με περικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις και τα προνοιακά επιδόματα.
Ειδικά για τον Ευρωπαϊκό Νότο, σημειώνει, ότι:
«Οι πολιτικοί επικεντρώθηκαν στο να πιέσουν τη νότια Ευρώπη να εφαρμόσει μέτρα λιτότητας και μεταρρυθμίσεις. Τα δημοκρατικά καθεστώτα, όμως, μπορούν να αντέξουν μόνο ένα περιορισμένο φάσμα περικοπών χωρίς να διακρίνουν επιτυχή αποτελέσματα ... χώρες σαν την Ελλάδα και την Πορτογαλία χρειάζονται αξιόπιστη προοπτική ανάπτυξης».
Ο κ. Στίγκλιτς εκτίμησε, ότι το κούρεμα του ελληνικού χρέους θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο και θεώρησε λανθασμένη την επιλογή άμεσης παροχής δανείων προκρίνοντας ως ορθή τη λύση της αναδιάρθρωσης.
Οπως σημειώνει ο Στίγκλιτζ, η Ευρωζώνη θα μπορούσε να περάσει σε μία κοινή Αρχή δημοσιομικής διαχείρισης, ώστε να αντιμετωπιστούν οι ανισορροπίες μεταξύ εθνικών και κεντρικών πολιτικών στην ΕΕ.
Μέσω αυτής της Αρχής θα μπορούσαν να κατευθυνθούν επιπλέον κονδύλια για επενδύσεις σε χώρες που αντιμετωπίζουν υψηλά ποσοστά ανεργίας, προτείνει ο Στίγκλιτζ, αν και η εφημερίδα σημειώνει, ότι μία τέτοια πρόταση δεν είναι καθόλου δημοφιλής στην Γερμανία.
Οσον αφορά την ευρύτερη οικονομική κρίση σε παγκόσμια κλίμακα, ο Στίγκλιτζ σημειώνει, ότι ουσιαστικά πρόκειται για την σταδιακή μεταφορά της ισχύος από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη προς την Κίνα και την Ινδία.
Πρόκειται για μία θετική εξέλιξη, όπως σημειώνει, μετά από δύο αιώνες κυριαρχίας των εκβιομηχανισμένων κρατών της Δύσης: είναι μία ανωμαλία της Ιστορίας που διορθώνεται.
Το 1820, η Ασία ήλεγχε τη μισή παγκοσμίως παραγωγή, πριν χάσει την ισχύ της, όπως αναφέρει. Η αλλαγή της ηγεσίας στην παγκόσμια οικονομία δεν θα είναι χωρίς αναταράξεις, καθώς εμπορικοί πόλεμοι και διεθνείς διενέξεις είναι αναπόφευκτες.
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
