Για την ανεργία, που εκτινάχτηκε στα ύψη στην Ευρώπη, είναι εντελώς φυσιολογικό να σκέφτεται κάποιος, ότι αυτό συμβαίνει «επειδή» η Ευρώπη έχει «πάρα πολλά χρέη».
Εκείνο που χρειάζεται σε αυτή την περίπτωση μια υπερχρεωμένη...
χώρα, είναι περισσότερη και όχι λιγότερη εργασία.
Ομως, αυτό που εφαρμόζει σήμερα η Ευρώπη, για να αντιμετωπίσει τα χρέη, είναι εντελώς διαφορετικό: ποτέ άλλοτε δεν εργάζονταν τόσο λίγοι ευρωπαίοι πολίτες όσοι σήμερα, ενώ οι άνεργοι πληθαίνουν, σε εκείνες ακριβώς τις χώρες που χρωστούν τα περισσότερα.
Η Μελίσα, όταν φεύγει κάθε μέρα από τη δουλειά, επιστρέφει σε ένα παράξενο σπίτι: σε ένα τροχόσπιτο παρκαρισμένο σε έναν καταυλισμό έξω από το Παρίσι, όπου ζουν εκατοντάδες άνθρωποι που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, σε ένα βουκολικό τοπίο που προοριζόταν για εκδρομείς.
Τα όνειρά της για μια πιο φυσιολογική ζωή εξανεμίστηκαν, όταν το αφεντικό της σε ένα σουπερμάρκετ την καταδίκασε στον κατώτατο μισθό. «Μεγάλωσα σε σπίτι», λέει η Μελίσα, 21 ετών, στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». «Τώρα είμαι μια περιθωριακή».
Η οικονομική απόγνωση, που αφήνει πίσω της η κρίση, φουσκώνει το κύμα των εργαζόμενων φτωχών στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζουν σε καταυλισμούς, σε τροχόσπιτα και σε δωμάτια φτηνών ξενοδοχείων. Εκατομμύρια άλλοι στεγάζονται μαζί με συγγενείς, ανήμποροι να σταθούν στα δικά τους πόδια. Κυρίως οι νέοι ζουν παγιδευμένοι σε χαμηλά αμειβόμενες ή σε προσωρινές δουλειές, οι οποίες έρχονται να πάρουν τη θέση των μόνιμων που καταστρέφονται.
«Ο πληθυσμός των εργαζόμενων φτωχών θα εκραγεί», λέει ο Ζαν - Πολ Φιτουσί, καθηγητής Οικονομικών στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού. Σήμερα στη Γαλλία περίπου 120.000 άνθρωποι ζουν σε καταυλισμούς, σύμφωνα με εκτιμήσεις της κοινωνικής οργάνωσης «Παρατηρητήριο των Ανισοτήτων».
Στο δάσος της Βενσέν ζει ο Ζαν, ηλεκτρολόγος, 51 ετών. «Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα κατέληγα εδώ», λέει ζεσταίνοντας τα χέρια του στη φωτιά, που έχει ανάψει μέσα σε έναν τενεκέ. Νοίκιαζε ένα μικρό στούντιο στο Παρίσι, αλλά μετακόμισε σε μια σκηνή μέσα στο δάσος, όταν έληξε η σύμβασή του στη δουλειά του και δεν μπορούσε πια να πληρώνει νοίκι. Τις μέρες το δάσος είναι χώρος αναψυχής για νεαρούς αστούς. Τις νύχτες γίνεται καταφύγιο για περίπου 200 ανθρώπους, ανάμεσά τους οικογένειες με παιδιά.
«Η Γαλλία είναι μια πλούσια χώρα», λέει ο καθηγητής Φιτουσί. «Ομως οι εργαζόμενοι φτωχοί της ζουν σε συνθήκες του δέκατου ένατου αιώνα. Δεν μπορούν να πληρώσουν για θέρμανση, δεν μπορούν να πληρώσουν για ρούχα των παιδιών και πολλοί από αυτούς ζουν πέντε άτομα σε ένα δωμάτιο εννέα τετραγωνικών».
Για την κρίση αυτή που ζούμε τώρα ακούγαμε πολλούς ηγέτες να λένε πως έφταιξαν οι πλούσιοι.
Και τους ακούμε να το λένε ακόμη, μολονότι εξακολουθούν να στέλνουν τον λογαριασμό σε όλους τους άλλους παρεκτός από τους φταίχτες.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
