... Ενα χωριό κοντά στο Μπρίτζχεντ, στη Βρετανία.
Για να πούμε την αλήθεια, μέχρι προχθές, δεν το είχαμε ξανακούσει. Ούτε είμαστε βέβαιοι πως προφέρουμε σωστά το όνομά του.
Εγινε ξαφνικά είδηση, όταν ανακοινώθηκαν στο βρετανικό...
Κοινοβούλιο στοιχεία που αποκαλύπτουν, ότι η θνησιμότητα σε αυτό το χωριό είναι 1.499 ανά 100.000 κατοίκους.
Τόσοι πολλοί δεν πεθαίνουν ούτε στην Μποτσουάνα (1.452). Ούτε καν στη Ρουάντα (1.427).
Είναι αυτό σοβαρό;
Ισως να πρόκειται απλώς για μια στατιστική παραξενιά.
Αλλωστε, ολόκληρο το χωριό δεν έχει καν 100.000 κατοίκους. Δεν ξεπερνούν τους 1.300. Ισως πάλι η περασμένη χρονιά να μην ήταν τυχερή για μερικούς από αυτούς.
Οπως αποκαλύπτουν τα στατιστικά στοιχεία, σε περισσότερες από 100 περιφέρειες στην Αγγλία και την Ουαλία, η θνησιμότητα είναι υπερδιπλάσια από τον μέσο όρο ολόκληρης της Βρετανίας (492 ανά 100.000 κατοίκους). Πρόκειται για περιφέρειες που ήταν κάποτε βιομηχανικές ζώνες (Νιούκαστλ, Μίνλτμπρο, Μπράντφορντ, Νότιγχαμ κ.λπ.).
Αραγε σε τι οφείλεται αυτό το φαινόμενο;
Σύμφωνα με τη βρετανική στατιστική υπηρεσία, πίσω από αυτούς τους αριθμούς κρύβεται ένας παράγοντας, που ονομάζεται «κοινωνικοοικονομική κατάσταση». Με πιο απλά λόγια, «κοινωνική τάξη». Ομως, είτε έτσι είτε αλλιώς, όλοι οι άλλοι παράγοντες, με τους οποίους θα μπορούσε να ερμηνευτεί αυτή η υψηλή θνησιμότητα, καταλήγουν και αυτοί στην κοινωνική τάξη.
Η στέρηση είναι συγκεντρωμένη στις φτωχότερες περιοχές της χώρας. Το ίδιο και η ρύπανση.
Σε αυτές τις περιοχές, οι υπηρεσίες υγείας τείνουν να είναι πολύ χειρότερες από ό,τι στις καθωσπρέπει.
Οσο για τον παράγοντα που η αρμόδια στατιστική υπηρεσία ονομάζει «συμπεριφορά υγείας», όπως επισημαίνει ο βρετανός αρθρογράφος Ντέιβιντ Οσλερ, η πικρή αλήθεια είναι, πως οι πιο φτωχοί είναι πιο επιρρεπείς στο κάπνισμα, στο πιοτό και στη χρήση επικίνδυνων ναρκωτικών.
Τα στατιστικά στοιχεία, που μας έκαναν γνωστή την ύπαρξη του Μπρίνσθιν εξαιτίας της υψηλής θνησιμότητας των κατοίκων του, δεν είναι η μοναδική απόδειξη, πως η κοινωνική θέση των ανθρώπων μπορεί να γίνει φονική. Οπως είχε αποκαλυφθεί πρόσφατα από το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα, γράφει ο Ντέιβιντ Οσλερ, το προσδόκιμο ζωής σε ορισμένες περιοχές της Γλασκώβης είναι χαμηλότερο ακόμη και από των κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας.
Οι περιφερειακές και κοινωνικές αυτές ανισότητες δεν θα παραξένευαν καθόλου έναν που θα ταξίδευε μέσα στον χρόνο για να φτάσει στη σημερινή Βρετανία από τη δεκαετία του 1930. Φυσικά, η διάρκεια ζωής έχει επιμηκυνθεί σημαντικά σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας σε ολόκληρη τη χώρα.
Ομως, όπως τότε έτσι και τώρα, οι εργατικές περιοχές της Σκωτίας, της Ουαλίας, του Βορρά και των Μίντλαντ υστερούν πολύ.
Οσο ακόμη η κυβέρνηση της χώρας θα χρεώνει το κόστος της κρίσης στους φτωχότερους πολίτες της, τόσο αυτοί θα ζουν και θα πεθαίνουν σαν κάτοικοι της Ρουάντας και της Μποτσουάνας.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
