Του Ρούσου Βραννά
Πόσο μεγάλη πρέπει, επιτέλους, να είναι μια χώρα, για να μπορεί να συνυπάρξει ισότιμα και αρμονικά σε μια συμμαχία με τη Γερμανία;
Από τη μια μεριά, η χώρα με τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης προχωράει ακάθεκτη, κολυμπώντας σε δωρεάν κεφάλαια από την...
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και από την άλλη, η Ισπανία, η δωδέκατη πλουσιότερη χώρα του κόσμου, έχει σωριαστεί. Τι φταίει;
Η αιτία γι' αυτή τη διαφορά είναι, πως η Γερμανία και οι γερμανοί επενδυτές ωφελήθηκαν τα μέγιστα από το γεγονός ότι η χώρα τους ήταν τα τελευταία δέκα χρόνια πιστώτρια χώρα. Ελπίζουν, ότι, μετά την «τακτοποίηση» του ελληνικού χρέους, η Ευρώπη θα είναι πια ασφαλής για τις γερμανικές εξαγωγές χωρίς τον κίνδυνο άλλων χρεοκοπιών στην περιφέρεια.
Αυτό που φαίνεται να μην καταλαβαίνουν, εξηγεί ο οικονομολόγος Ντέιβιντ Μακουίλιαμς στην ιρλανδική «Ιντιπέντεντ», είναι πως το τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας με την υπόλοιπη Ευρώπη είναι ένα πρόβλημα το ίδιο σοβαρό όσο και το ισπανικό χρέος.
Το καταλαβαίνει όμως καλά ο ισπανός Πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι, ο οποίος, πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής του στη δημοσιονομική συμφωνία, επέστρεψε στη Μαδρίτη και απέρριψε την πρώτη δέσμευση αυτής της συμφωνίας, που τον υποχρεώνει να μειώσει αμέσως τα ισπανικά ελλείμματα.
Η Ισπανία δείχνει αποφασισμένη να χαλαρώσει τη θηλιά στον λαιμό της.
Η κυβέρνησή της ξέρει, πως η ευρωπαϊκή ηγεσία δεν μπορεί να κάνει πολλά, με δύο επερχόμενες ψηφοφορίες στις οποίες θα μπορούσαν να συμβούν τα πάντα (τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία και το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία).
Χωρίς καν να έχει απευθύνει προειδοποίηση προς την ευρωπαϊκή ηγεσία, η απόφαση της ισπανικής κυβέρνησης μπορεί να μοιάζει ακατανόητη.
Την εξηγούν όμως αρκετά ικανοποιητικά μερικοί αριθμοί που δημοσιεύτηκαν προχθές: η επιχειρηματική εμπιστοσύνη βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο των τελευταίων 21 μηνών στη Γερμανία, ενώ η Ισπανία παραπαίει με ανεργία που ανέρχεται στο 22%. Καμιά δημοκρατική χώρα δεν μπορεί να θυσιάζει τους πολίτες της, όσο και αν αυτή εκβιάζεται να εφαρμόζει τις πολιτικές καμένης γης στις οποίες εμμένει η ευρωπαϊκή ηγεσία.
«Η Ισπανία και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν πια σιχαθεί τις επεμβάσεις της Καγκελαρίου Μέρκελ», γράφει ο Πάμπλο Σεμπαστιάν, διευθυντής της ισπανικής εφημερίδας «Ρεπούμπλικα».
«Η χώρα δεν έχει καμιά διάθεση να υποστεί ταπεινώσεις από μια Καγκελάριο που μαζεύει όλα τα λεφτά της Ευρώπης και δεν ακούει κανέναν, σαν να είναι ο απόλυτος άρχοντάς της. Η συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έναντι της Ισπανίας τις τελευταίες ημέρες υπήρξε επαίσχυντη και υπερβαίνει τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Αυτοί οι ευρωκράτες νομίζουν, ότι είναι οι ιδιοκτήτες και οι αφέντες της Ισπανίας».
Η ισπανική εξέγερση κατά της Γερμανίας έχει αρχίσει, σημειώνει ο Ιβανς-Πρίτσαρντ στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ». Και ο Μακουίλιαμς αναρωτιέται, για πόσο ακόμη μπορεί να αντέξει μια νομισματική ένωση ανάμεσα σε δύο τόσο μεγάλες χώρες που πηγαίνουν σε τόσο αντίθετες κατευθύνσεις.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
