Η συμφωνία για την παροχή του νέου δανείου των 130 δις ευρώ στην Ελλάδα δεν αποτελεί έκπληξη. Ούτε θετική ούτε αρνητική. Ήταν αναμενόμενη. Αν και θα έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα να δώσει μια ανάσα ζωής στη χώρα για τους επόμενους μήνες....
απέχει πολύ από το να είναι μια συνολική και οριστική λύση για το πρόβλημα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Δυστυχώς λείπουν για άλλη μια φορά βασικές παράμετροι. Πρώτον, δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για την παροχή ενός νέου αναπτυξιακού πακέτου στην Ελλάδα που θα χρηματοδοτεί επενδύσεις σε διεθνώς ανταγωνιστικούς κλάδους της οικονομίας. Δεύτερον, βασικό συστατικό και αυτής της συμφωνίας είναι η αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας μέσω της αποτυχημένης συνταγής της σκληρής λιτότητας. Τρίτον, δεν ορίζεται ως ύστατος δανειστής η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προκειμένου να εκλείψει οποιοσδήποτε κίνδυνος χρεοκοπίας. Το δεύτερο εξάμηνο του έτους είναι εξαιρετικά κρίσιμο για την συνολική πορεία της οικονομίας και της χώρας και εφόσον ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα ανάσχεσης της ύφεσης τότε θα ανοίξει ο δρόμος για τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας.
