Του Ρούσσου Βρανά
Σε μια Ευρώπη εντελώς διαφορετική από αυτή που έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα μας προσκαλούσε τις προάλλες, με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ», ο ιστορικός Νάιαλ Φέργκιουσον: στην Ευρώπη του 2021.
Σε μια Ευρώπη όπου οι Γερμανοί...
παραθερίζουν στις παραλίες των μεσογειακών χωρών, οι κάτοικοι των οποίων τις έχουν εγκαταλείψει για να γίνουν κηπουροί στη Γερμανία. Σε μια Ευρώπη με μια νέα και αυστηρή δημοσιονομική ένωση που οι Γερμανοί την ονομάζουν Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης αλλά οι υπόλοιποι λαοί της Αγία Γερμανική Αυτοκρατορία.
Για να καταλάβουμε, όμως, πώς συνέβησαν όλα αυτά, είναι ανάγκη να επιστρέψει κανείς «πίσω» στον χρόνο, στο 2011.
Τότε που, μεσούσης μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης, ο μοναδικός ευρωπαϊκός θεσμός στον οποίο οι ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ενωσης είχαν αναθέσει καθήκοντα κυβέρνησης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ανατράπηκε από ένα άτυπο γερμανικό διευθυντήριο.
Τότε που ο ρόλος της ευτελίστηκε τόσο πολύ, ώστε, όποτε πρότεινε τη μοναδική ίσως λύση, που θα μπορούσε να μετριάσει το άχθος του χρέους που σήκωναν οι φτωχότερες χώρες της ευρωζώνης, τα ευρωομόλογα, το διευθυντήριο την πετούσε επιδεικτικά στα σκουπίδια.
Τότε που το γερμανικό διευθυντήριο, όπως αποκάλυψε η εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ», αποφάσισε μυστικά, να θέσει σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο εξωθεσμικής παράκαμψης των ευρωπαϊκών συνθηκών, με την υπογραφή διμερών συμφωνιών με τα κράτη - μέλη.
Με ένα τέτοιο σχέδιο, γράφει σήμερα η εφημερίδα, το γερμανικό διευθυντήριο θα επιβάλει με συνοπτικές διαδικασίες την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο κυβερνάται σήμερα η Ευρώπη.
Οι ευρωπαϊκές Αρχές θα ενισχυθούν με νέες αρμοδιότητες, ώστε να επιβάλουν στις χώρες της ευρωζώνης υποχρεωτική δημοσιονομική πειθαρχία με αυτόματες κυρώσεις.
Πρώτα οι χώρες θα αποδεχθούν αυτόν τον ζυγό με διμερείς συμφωνίες και κατόπιν θα ακολουθήσουν οι αλλαγές των ευρωπαϊκών συνθηκών (για να τηρηθεί και το ευρωπαϊκό τυπικό, κατόπιν εορτής). Επειδή η κρίση έχει ήδη αγγίξει τον ευρωπαϊκό πυρήνα και ο χρόνος έχει γίνει πιεστικός.
Αυτή τη θηλιά, άραγε, πόσες χώρες θα δεχθούν να τη φορέσουν οικειοθελώς στον λαιμό τους;
Πόσες χώρες που με το ευρώ έγιναν πελάτες της Γερμανίας θα θελήσουν να γίνουν υποτελείς σε μια γερμανοκρατούμενη Ευρώπη;
«Ο κοινός έλεγχος στους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών, περιλαμβανομένου και του δικαιώματος επέμβασης σε αυτούς» είναι ένας δημοκρατικός στόχος, λένε άνθρωποι της γερμανικής Μπούντεσμπανκ. Ομως, ήδη, οι χώρες της ευρωζώνης έχουν εκχωρήσει ένα μεγάλο μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους, χωρίς να έχει γίνει σεβαστή καμιά δημοκρατική διαδικασία, σε μια γερμανοκρατούμενη υπερεθνική αρχή που δεν λογοδοτεί δημοκρατικά σε κανέναν.
Αν τελικά αυτό το σχέδιο εφαρμοστεί, εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι έχει να γίνει με τον δημοσιονομικό στραγγαλισμό που θα υποστούν οι οικονομίες των χωρών, οι οποίες ήδη υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης.
Οι λαοί τους θα διαπιστώσουν, ότι η κρίση χρέους δεν ήταν παρά ένας δούρειος ίππος για την πραγμάτωση των γερμανικών φιλοδοξιών, με ένα ευρωπραξικόπημα που ήδη έχει αρχίσει.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
