Γράφει ο Προκόπιος
Η χώρα χρεοκόπησε με τέτοιον τρόπο, ώστε ήδη το έχουμε ξεχάσει.
Πείτε την επιλεκτική χρεοκοπία, πείτε την όπως θέλετε, αυτό δεν αφαιρεί την ουσία. Φανταστείτε, όμως, ότι βρισκόμαστε όχι μακριά, στο 2001, τρία χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς... Αγώνες, σε μια καλή και δίκαιη ημερομηνία για να χρεοκοπήσουμε.
Έχετε επίγνωση τι θα συνέβαινε έξω από το περιβάλλον Μνημονίου και μηχανισμού στήριξης; Στάση πληρωμών, κόσμος στους δρόμους, τούβλα στις βιτρίνες των τραπεζών, πλιάτσικο στα σούπερ μάρκετ. Τώρα το βιώνουμε σε μικρογραφία και με δόσεις.
Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα σε αυτόν τον κόσμο (μπορεί και σε άλλον) που χρεοκόπησε με cool τρόπο και η αγανακτισμένη κοινή γνώμη λέει να βγει στους δρόμους από Σεπτέμβρη, μην την πιάσουν οι ζέστες.
Όμως πρέπει να είμαστε επίσης και η μοναδική χώρα στη Γη με κυβέρνηση που επαίρεται για μεταρρυθμίσεις, τρίμπλες και ρυθμίσεις, αλλά δεν μπορεί να επιστρέψει στην πρωτεύουσα την κεντρική της πλατεία.
Ζούμε μια τρέλα λες και πάθαμε κρίση επιληψίας μέσα σε ντίσκο.
Πριν από δέκα μέρες ετίθετο θέμα επιβίωσης της χώρας. Σήμερα μας απασχολούν οι ταξιτζήδες.
Πριν από ένα μήνα η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ ψήφιζε τον σκληρότερο νόμο μέτρων που εφαρμόστηκαν σε δυτική οικονομία, αλλά σήμερα οι ίδιοι τύποι επαναστατούν για τους ταρίφες.
Πριν από δέκα μέρες υπήρχε μια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία κατά του Μνημονίου, πλην όμως ουδείς εξ αυτών πρότεινε να μην πάρουμε το καινούργιο δάνειο.
Όλα αυτά τα συνοψίζει μια χαριτωμένη έκθεση, που δεν νομίζω ότι έλαβε δημοσιότητα, και διακινήθηκε μέσω του Reuters. Εμένα, για παράδειγμα, μου ήρθε μέσω Λονδίνου, από άνθρωπο (όχι Έλληνα) που χειρίζεται επενδυτικά κεφάλαια με προορισμό τα Βαλκάνια.
Η ανάλυση λέει, πως ακόμα και αν αρχίζεις να σπέρνεις ευρώ στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να πάρεις πίσω καρπούς επειδή, πολύ απλά, δεν υπάρχει η τεχνογνωσία, η διάθεση και η πολιτική βούληση για να να πετύχεις κάτι. Υπάρχει γραφειοκρατία, διαφθορά, αστοχία, βλακεία και εγκληματική αμέλεια - αυτά που είναι η πατρίδα μας δηλαδή.
Ήρθε και κάτι άλλο, το οποίο βέβαια εδώ δεν πήρε δημοσιότητα: Οι «Financial Times» δημοσίευσαν ένα άρθρο-πρόσκληση που καλούσε την Ελλάδα να βάλει στη φυλακή διεφθαρμένους πολιτικούς και επιχειρηματίες, μετά να αναθέσει σε ιδιωτικές εταιρείες τη συλλογή δημοσίων εσόδων και στο τέλος να προσλάβει ξένους τεχνοκράτες που θα αναλάβουν τη διαχείριση των αναπτυξιακών κονδυλίων.
Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα από αυτά (παρά τις εξαγγελίες για είσοδο ιδιωτών στην είσπραξη οφειλών) με εξαίρεση την εμπλοκή των ξένων στη διαχείριση των κονδυλίων. Πρέπει να γνωρίζετε ότι τόσο στις επιμέρους συζητήσεις του Παπανδρέου, όσο και στις επαφές του Βενιζέλου, το θέμα εκχώρησης αυτού που ονομάζουμε «εθνική κυριαρχία» τίθεται όλο και πιο επιτακτικά.
Προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου: Είδαμε που οδήγησαν τη χώρα οι Έλληνες, ευκαιρία είναι να την πάρουν από το χέρι και κάποιοι σοβαροί παράγοντες. Αυτό θα το έκανα και πανό να το πάω στο Σύνταγμα, αν δεν είχα καλή πληροφόρηση για όσα συμβαίνουν στο πλαίσιο των επιχειρούμενων αποκρατικοποιήσεων.
Πιστέψτε με, δεν θέλετε να ξέρετε τι συμβαίνει εκεί.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι. Ακόμα και ο τεχνοκρατικός μηχανισμός που θέλουν να στήσουν πατάει σε ελώδες έδαφος. Βιαστικές ενέργειες, σύμβουλοι αμφιβόλου επάρκειας και πανικός για να προλάβουν, καλύπτοντας παράλληλα τα νώτα τους.
Η σκληρή αλήθεια των πραγμάτων λέει ότι, οι αποκρατικοποιήσεις ουσιαστικά, θα συντονιστούν από Γαλλογερμανούς που θα πάρουν, ασφαλώς, αυτά που τους ενδιαφέρουν σε τιμές προσφοράς.
Και ποιος να μου το έλεγε, ότι, το νέο αντάρτικο απέναντι στη νέα κατοχή, θα το στήσουν οι εγχώριοι μεγαλοεργολάβοι. Οι ίδιοι που μας έσπρωξαν εδώ...
ΠΗΓΗ: το παρον
