Η γλώσσα των αριθμών είναι απλή και σαφής. Γι' αυτό τις περισσότερες φορές σπάει κόκαλα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση σπάει όλες τις προβλέψεις κυβέρνησης και τρόικας, ΔΝΤ και Ε.Ε. για το έλλειμμα που παρουσίασε ο προϋπολογισμός το 2010.
Διαμορφώθηκε στο 10,5% του ΑΕΠ σε πείσμα όλων των προβλέψεων που το τοποθετούσαν στο... 9,1%, με άλλα λόγια φόρτωσε τον προϋπολογισμό με επιπλέον 2,3 δισ. ευρώ.
Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο έλλειμμα στην ευρωζώνη, μετά το θηριώδες 32,4% του ΑΕΠ της Ιρλανδίας και ακολουθούν η Ισπανία (9,2%) και η Πορτογαλία (9,1%), ενώ ο μέσος όρος της ευρωζώνης ξεπερνά το 6%, βγάζοντας τη γλώσσα στο «όριο του 3%» στο έλλειμμα, που είχαν συμφωνήσει οι Ευρωπαίοι ηγέτες το 2000 όταν ξεκίνησαν τη μεγάλη περιπέτεια του ευρώ.
Και όμως, η Ελλάδα έχει σημειώσει μέσα σ' ένα χρόνο μια τεράστια επιτυχία.
ΤΟ 2009, το αντίστοιχο έλλειμμα ήταν 15,4% του ΑΕΠ, που αντιστοιχούσε σε 36,3 δισ. ευρώ. Το 2010 το έλλειμμα κατέβηκε στο 10,5% του ΑΕΠ και αντιστοιχεί σε 24,1 δισ. ευρώ.
ΜΕ άλλα λόγια, οι Ελληνες πολίτες μέσα σ' ένα χρόνο «εξοικονόμησαν» 12 δισ. ευρώ, σε βάρος των εισοδημάτων και των συντάξεών τους.
Την ίδια περίοδο όμως σημειώθηκε μια άλλη θηριώδης αντιστροφή.
ΤΟ 2009 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν 127,1% του ΑΕΠ, δηλαδή 283 δισ. ευρώ.
Το 2010 το δημόσιο χρέος σκαρφάλωσε στο 142,8% του ΑΕΠ, δηλαδή είναι 346 δισ. ευρώ και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα τραβήξει τα επόμενα χρόνια ακόμη μεγαλύτερη ανηφόρα, αφού από εδώ και πέρα θα προστίθενται κάθε χρόνο οι οφειλές από τα «παλιά» δάνεια της χώρας, που απαιτούν και αυτά την αποπληρωμή τους.
Οι επιτηρητές-κηδεμόνες της χώρας έχουν ήδη ανακοινώσει στην κυβέρνηση ότι για κάθε χρόνο είναι υποχρεωμένη να «μαζεύει» 15 δισ., πράγμα που σημαίνει ότι οι περικοπές και οι μειώσεις δαπανών θα είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές του 2010.
Αν δεχθεί κανείς τη «δέσμευση» της κυβέρνησης ότι δεν θα υπάρξουν επιπλέον περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τότε κατ' ανάγκην οι περικοπές θα γίνουν σε τομείς του κοινωνικού κράτους, του κράτους πρόνοιας, ή σε ό,τι έχει μείνει από αυτό.
Για παράδειγμα, η συρρίκνωση των νοσοκομείων αλλά και των δαπανών για την υγεία, η περικοπή των επιδομάτων ανεργίας και άλλων κοινωνικών επιδομάτων, οι περικοπές στην παιδεία, συζητούνται πλέον ανοιχτά. Στην πραγματικότητα όλες αυτές οι περικοπές αγγίζουν και πάλι την τσέπη του Ελληνα πολίτη και θα είναι το ίδιο επώδυνες όσο και αυτές του 2010.
Το απλό συμπέρασμα, που δεν χρειάζεται τη συνδρομή κανενός ειδικού αναλυτή, είναι ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας είναι ακόμη μπροστά μας.
Και αυτά δεν θα χαλαρώσουν όσο η χώρα βυθίζεται σε μια ατέρμονη ύφεση την οποία οι κυβερνώντες αποστρέφονται μεν, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν δε...
ΠΗΓΗ: enet.gr
