Προς
τον Ιερόν Κλήρον, τις Μοναστικές Αδελφότητες και τον Ευσεβή Λαόν της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεώς μας.
Αγαπητά και πολυφίλητα πνευματικά μου παιδιά,
«Ιδού Ιησοῡς απήντησεν αυταίς λέγων Χαίρετε» (Ματθ. κη’, 9).
Πένθος, λύπη, φόβος και απογοήτευσι ...
κατείχε τις ψυχές των μυροφόρων γυναικών. Την στιγμή που οι κηδευτές του Σωτήρος Ιωσήφ και Νικόδημος εσφράγισαν με τον λίθο την θύρα του μνημείου, τα όνειρά τους έσβησαν, η ελπίδα τους πέταξε μακριά. Οι μαθήτριες του Κυρίου μας δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι μοναδικοί άνθρωποι, που είδαν σωριασμένη μπροστά τους και νεκρή την ελπίδα τους!
Ο πόθος όμως καίει στις καρδιές τους και η αγάπη τους για τον γλυκύ τους Ιησού κινεί τα βήματά τους «λίαν πρωί της μιας σαββάτων» (Μαρκ. ιστ’, 2) στον τάφο για να ακούσουν εκεί από το στόμα του Αγγέλου «ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε» (Μαρκ. ιστ’, 6), και στην συνέχεια να ακούσουν από το στόμα του ίδιου, του Αναστημένου Ιησού, το «Χαίρετε» (Ματθ. κη’, 9)!
Έτσι όμως οι μυροφόρες γίνονται οι πρώτοι άνθρωποι, που τόσο σύντομα, και τόσο ακαριαία πέρασαν από την άμετρη θλίψι στο πλημμύρισμα της χαράς!
Ήπιαν το ποτήρι τις πικρίας και γεύτηκαν την απογοήτευσι μέχρι την τελευταία σταγόνα εκεί στο φρικτό Γολγοθά «από μακρόθεν θεωρούσαι» ( Μαρκ. ιε’, 41) και έζησαν την ανάστασι με τον πιο αυθεντικό και τον πιο άμεσο τρόπο, αφού «εκράτησαν αυτού τους πόδας και προσεκύνησαν αυτώ» (Ματθ. κη’, 9).
«Χαίρετε», είναι ο πρώτος λόγος που βγήκε από τα χείλη του Αναστάντος Χριστού, του Νικητή του θανάτου. Λόγος και πράξις συγχρόνως. Αμέσως ειρήνευσαν οι μαθήτριες Του. Η χαρά γέμισε τις ταραγμένες καρδιές τους. Την λύπη η χαρά αντικατέστησε. Η ελπίδα ζωντάνεψε και πάλι. Και με την δύναμι της χαράς «υποστρέψασαι από του μνημείου απήγγειλαν ταύτα πάντα τοις ένδεκα και πάσι τοις λοιποίς» (Λουκ. κδ’, 9). Για να αποτελεί τούτο το μήνυμα της νεκρώσεως του θανάτου πανανθρώπινη πηγή χαράς και ελπίδος.
Πόσοι όμως από εμάς, σήμερα, σ ένα κόσμο αβεβαιότητος, σ ένα κόσμο ανειρήνευτο δεν αισθάνονται τα χρυσά τους όνειρα να σβήνουν, τους δυναμικούς οραματισμούς τους να σωριάζωνται, την προσωπική και κοινωνική τους επιτυχία να γκρεμίζεται;
«Χαίρετε» επαναλαμβάνει ο Αναστάς Κύριος προς όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών, κάθε τάξεως, κάθε ηλικίας, φύλου και φυλής. «Χαίρετε» λέει στους νέους, που το μέλλον τους παρουσιάζεται άγνωστο και αβέβαιο. «Χαίρετε» λέει στους ηλικιωμένους, που τους βαραίνουν τα χρόνια που πέρασαν και η φθορά που τα συνοδεύει. «Χαίρετε» απευθύνει στους ώριμους, που είναι επιφορτισμένοι με πλήθος υποχρεώσεων και που τόσες υλικές και ηθικές δυσκολίες αντιμετωπίζουν. «Χαίρετε» στους αρρώστους. «Χαίρετε» στους κτυπημένους από τα βάσανα της ζωής και την έντιμη φτώχεια. «Χαίρετε» στους πενθούντες. «Χαίρετε» στους αμαρτωλούς. «Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε… Χριστός ανέστη εκ νεκρών, ο Σωτήρ του κόσμου, και επλήρωσε τα σύμπαντα ευωδίας…» (Στιχηρό Αναστάσιμο των Αίνων, ήχος β’).
Ας θερμάνωμε τις καρδιές μας με τον πόθο και την αγάπη των μυροφόρων γυναικών, που υπερισχύει όλων των δυσκολιών και τις αξιώνει να γίνουν οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεώς Του, αφού η επιθυμία της αγαπώσης καρδιάς τους τον Θεό ευαρέστησε, και ας τρέξωμε και εμείς στον κενό τάφο, την πηγή «της ημών αναστάσεως». Είναι αίτιος και πρόξενος πλουσίων και θείων ευλογιών. Ας ακούσωμε το χαρμόσυνο άγγελμα του Αγγέλου «ουκ εστιν ώδε ηγέρθη γαρ καθώς είπε. Δεύτε ίδετε τον τόπον όπου έκειτο ο Κύριος» (Ματθ. κη’, 6). Ας προσέξωμε το χαροποιό μήνυμα της Αναστάσεως. Ας πλησιάσουμε τον Αναστάντα Κύριο και ας ομολογήσουμε όπως ο Θωμάς «ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιω. κ’, 28). Γιατί Αυτός είναι ο Αργηγός της Πίστεώς μας. Ας συνδεθούμε με την Εκκλησία Του, την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, γιατί Αυτή είναι η Εκκλησία των Πατέρων μας, η κιβωτός του Έθνους μας, η αιτία της υποστάσεως της πατρίδος μας. Ας οργανώσουμε, χωρίς ενδοιασμούς και αντιστάσεις τούτη τη στιγμή, που το κράτος μας πρέπει να ξανακτισθή, την ζωή μας με βάσι το Άγιο Ευαγγέλιο. Ας λάβωμε την χάρι των Αγίων μυστηρίων. Ας Τον συναντήσουμε ο καθένας μας προσωπικά μέσα στον αγιασμένο χώρο της Εκκλησίας Του. Θα ακούσωμε τον γλυκό Του λόγο, το «Χαίρετε». Θα ακούσωμε «Χαίρετε» νέοι, «Χαίρετε» γέροντες, «Χαίρετε» πονεμένοι άνθρωποι, «Χαίρετε» ανήμποροι, «Χαίρετε» απελπισμένοι, «Χαίρετε» πικραμένοι απόγονοι του Αδάμ, αφού «αι μυροφόραι εύρον όπερ δια της Εύας απώλεσαν» (Ησύχιος Ιεροσολύμων).
«Χαίρετε» πάντες αδελφοί, ο τάφος άδειασε «και νεκρός ουδείς εν τω μνήματι», η φθορά καταπατήθηκε από την πηγή της ζωής τον Κύριο, η θνητότητα ξεπεράστηκε με την σάρκωσι του Χριστού, ο Άδης καταργήθηκε και νεκρώθηκε ο θάνατος με τον Χριστό, ως «πρωτότοκον των νεκρών».
Χριστός ανέστη!
Αυτή η χαρά του Αναστάντος Κυρίου μας εύχομαι και Αρχιερατικά προσεύχομαι να πλημμυρίζη τις καρδιές όλων σας και να διαλύη τα σύννεφα της κατήφειας, που στον ορίζοντα αναφαίνονται πυκνά και σκιώδη και διατελούμεν,
Μετά πατρικών ευλογιών και αναστασίμων ασπασμών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
