Γιάννης Ζουμπουλάκης
* Στην παράνοια του Ε.Σ.Υ.
«Η ζωή έχει δυο πλευρές» ακούμε στην τελευταία ταινία του...
Σωτήρη Γκορίτσα «Απ' τα κόκαλα βγαλμένα» (Ελλάδα, 2010). «Την άσχημη και την πιο άσχημη». Στην ουσία το πεσιμιστικό σχόλιο που κάνει γιατρός κρατικού νοσοκομείου της Αθήνας, είναι η σύνοψη της ίδιας της ταινίας. Το ένα κακό ακολουθεί το άλλο και ακόμα χειρότερα, βρισκόμαστε σε χώρο νοσοκομείων με κεντρικό ήρωα έναν γιατρό που προσπαθεί να κάνει το καλό, αλλά δεν του το επιτρέπουν.
Εγκλωβισμένος μέσα σε ένα παρασιτικό – παρανοϊκό και πλήρως αποκαρδιωτικό σύστημα, ο γιατρός (εξαιρετικός ο Αργύρης Ξάφης) ξεκινά γεμάτος όνειρα και καταλήγει φουκαράς που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με κάθε καρυδιάς καρύδι, από τον προαγωγό που θέλει ν' ανοίξει ιδιωτική κλινική (Βαγγέλης Μουρίκης) μέχρι τους κρητικούς που παραλίγο να καταστρέψουν την καριέρα του επιμένοντας να πάρει το «φακελάκι». Δίπλα του ο κυνικός γιατρός από την Κύπρο (Δημήτρης Ημελλος) που σε αντίθεση με τον κεντρικό ήρωα έχει λύσει τα προβλήματά του με όπλο την αδιαφορία.
Δεν μπορείς ποτέ να προσδιορίσεις τον χρόνο, δείχνει παγωμένος. Τα χρόνια κυλούν αλλά νομίζεις ότι τίποτε δεν αλλάζει και όντως δεν αλλάζει σ' αυτό το τρελό σύμπαν που μοιάζει βγαλμένο μέσα από τα σπλάχνα του Ευγένιου Ιονέσκο, αλλά που τελικά είναι η αντανάκλαση μιας εφιαλτικής ελληνικής πραγματικότητας.
Ενδεχομένως, η τελευταία ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα, που στηρίχτηκε στο ομότιτλο βιβλίο του ορθοπεδικού Γιώργου Δενδρινού, να είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει στον μεγάλου μήκους κινηματογράφο ( χωρίς αμφιβολία το αριστούργημά του παραμένει η μεσαίου μήκους «Δέσποινα»).
Βαθμολογία: 3
* Ερωτας και κατασκοπεία στην εξωτική Ασία
«Η Σαγκάη είναι το Παρίσι της Ανατολής», ακούμε στην «Σαγκάη ,η πόλη των παρανόμων» («Shanghai», ΗΠΑ/ Κίνα, 2010) του σουηδού σκηνοθέτη Μάικλ Χάφστρομ (του οποίου το μεταφυσικό θρίλερ «Η τελετή» προβλήθηκε προσφάτως στις αίθουσες).
Και πράγματι, η μυστηριώδης εξωτική ομορφιά αυτής της πόλης, με τα σκοτεινά σοκάκια, τα πολυτελή ξενοδοχεία, παίζει σημαντικό ρόλο στην παρακολούθηση αλλά και απόλαυση της ταινίας που είναι εποχής (1941), ακολουθεί τους κώδικες ενός παλαιού τύπου φιλμ νουάρ και καταφέρνει να ισορροπήσει έξυπνα ανάμεσα σε αρκετά είδη: το αισθηματικό ρομάντζο, το μελόδραμα, το πολιτικό -ιστορικό φιλμ κατασκοπείας και την αστυνομική περιπέτεια.
Σαν ένας άλλος Φίλιπ Μάρλοου, ο Τζον Κιούζακ υποδύεται τον αμερικανό μυστικό πράκτορα που βρίσκεται στη Σαγκάη παρακολουθώντας τις κινήσεις των κατακτητών ιαπώνων οι οποίοι όλα δείχνουν ότι προετοιμάζονται για να συμμετάσχουν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το μυστήριο της δολοφονίας ενός φίλου του, επίσης πράκτορα που ενδεχομένως ανακάλυψε ένα τεράστιας σημασίας μυστικό, θα οδηγήσει τον ήρωα σε έναν λαβύρινθο ίντριγκας, προδοσιών και εκρηκτικού ερωτικού πάθους, στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται η «απαραίτητη» femme fatale, μια υπέροχη οπτασία, η Γκονγκ Λι.
Παραγωγή μερακλίδικη, με πολύχρωμους ήρωες (ο κινέζος γκάνγκστερ Τσάου Γιουν Φατ, ο ιάπωνας στρατιωτικός Κεν Γουτανάμπε), εξαιρετική φωτογραφία και «άρτια ντεκόρ». Χορταστική με άλλα λόγια αν και όχι αξέχαστη.
Βαθμολογία: 3
* Superman του μυαλού
Στην «Απόλυτη ευφυΐα» («Limitless», ΗΠΑ, 2010) που σκηνοθέτησε ο Νιλ Μπέργκερ (σκηνοθέτης του πολύ καλού «Θαυματοποιού» με τον Εντουαρντ Νόρτον), ένας αποτυχημένος συγγραφέας, ο ορισμός του loser, βλέπει τη ζωή του να αλλάζει ριζικά προς το καλύτερο, όταν ένας παλιός γνωστός του προσφέρει ένα χάπι, που έχει την ικανότητα να μετατρέπει σε διάνοια αυτόν που το παίρνει.
Εκεί που βρισκόταν στο μηδέν, ο συγγραφέας γράφει το απόλυτο μπεστ σέλερ, γίνεται άτρωτος, άφοβος, ένας superman του εγκεφάλου, ο οποίος μπορεί να δώσει λύσεις στα πιο δύσκολα προβλήματα του κόσμου και να γίνει σύμβουλος ενός μεγιστάνα του πλούτου (Ρόμπερτ Ντε Νίρο). Μόνο που το χάπι δεν διαρκεί για πάντα και το στοκ των χαπιών που έχει στην κατοχή του, γίνεται το πιο καυτό πράγμα στον κόσμο, στόχος όλων όσοι αντιλαμβάνονται τις δυνατότητές του.
Παρότι η ιδέα του εθισμού σε ένα ναρκωτικό που σε κάνει πιο έξυπνο δεν ακούγεται καθόλου άσχημη και ο ήρωας του συγγραφέα έχει ενδιαφέρον στην παρακολούθησή του (τον υποδύεται ο Μπράντλεϊ Κούπερ του «Hangover»), το σενάριο από κάποια στιγμή και μετά χάνεται στην αλληλουχία υπερβολών και ασυναρτησιών.
Ενδεχομένως οι σελίδες του μυθιστορήματος «The dark fields» του Αλαν Γκλιν να ήταν πράγματι συναρπαστικές από την αρχή μέχρι το τέλος.
Στην ταινία όμως το ενδιαφέρον σκαλώνει μετά το πρώτο ημίωρο και πιστέψτε με ,η παρουσία του Ρόμπερτ ντε Νίρο στον ρόλο του μεγιστάνα του πλούτου, δεν βοηθά καθόλου την κατάσταση, μην πω ότι γίνεται ακριβώς το αντίθετο.
Βαθμολογία: 2
* Εξωγήνοι ανάμεσά μας
Οι φαν των πολεμικών περιπετειών θα πετάξουν τη σκούφια τους με την «Παγκόσμια εισβολή» («World invasion: Battle Los Angeles», ΗΠΑ, 2011) του Τζόναθαν Λίμπεσμαν, που κινηματογραφικά θυμίζει κάπως το «Μαύρο γεράκι - Η κατάρριψη» του Ρίντλεί Σκοτ, καθότι είναι σαν μια πολεμική ταινία διαρκώς σε κίνηση, σχεδόν ακούς το λαχάνιασμα των μελών του συνεργείου.
Σύμφωνα με την ιστορία της ταινίας ,η γη υποτίθεται ότι δέχεται εισβολή από εξωγήινους. Αυτό που παρακολουθούμε είναι η ασταμάτητη αντίσταση του αμερικανικού στρατού στην περιοχή του Λος Αντζελες με ηγετική μορφή έναν έμπειρο λοχία (Ααρον Εκχαρτ). Το ωραίο με την ταινία είναι ότι τα αίτια της εισβολής δεν εξηγούνται ποτέ_ δεν βλέπουμε δηλαδή τίποτε από την πλευρά του εχθρού (όπως π.χ. στην γελοία «Μέρα της ανεξαρτησιας»), παρά δεχόμαστε τον πόλεμο ως δεδομένο.
Ο πόλεμος άλλωστε αρχίζει λίγο μετά την εισαγωγή της ταινίας και αυτό που ενδιαφέρει τους κατασκευαστές της είναι να εστιάσουν στην ενωμένη δύναμη όλως παραδόξως, αν όσο παράξενο και αν ακουστεί είναι εμπνευσμένη από ένα αληθινό περιστατικό:
τη νύχτα μεταξύ 24 και 25 Φεβρουαρίου 1942, και ενώ η Αμερική βρισκόταν σε επιφυλακή μετά το βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ, το Λος Άντζελες δέχθηκε αεροπορική επιδρομή. Η 37η Ταξιαρχία Πυροβολικού Ακτών αντεπιτέθηκε στέλνοντας περισσότερα από 1400 αντιαεροπορικά βλήματα προς την κατεύθυνση του εχθρού.
Κανένα δε βρήκε το στόχο του, ένα μυστήριο που ακόμα και σήμερα παραμένει άλυτο, διότι ουδείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει την προέλευση και το είδος των σκαφών αυτών, που όπως ειπώθηκε από τον αμερικανικό στρατό, ενδεχομένως να μην ήταν «γήινης προέλευσης».
Βαθμολογία: 2
ΠΗΓΗ: το βημα on-line
