συνθήκες η ίδια ακριβώς ιστορία θα είχε γυριστεί στα στούντιο της Mosfilm. Γιατί το περιστατικό είναι αληθινό. Γιατί το σύστηµα ασφαλείας είναι ξεχαρβαλωµένο και ερασιτεχνικό. Και γιατί, ήρωες και σωτήρες µιας προαναγγελθείσας ολικής καταστροφής, είναι ένας υπό απόλυση και υποψήφιος συνταξιούχος µαύρος σιδηροδροµικός (Ντένζελ Ουάσιγκτον), ένα µειράκιο λευκό (Κρις Πάιν) και µια µαύρη υπάλληλος που δουλεύει στο κοντρόλ (Ροζάριο Ντόσον). Οι τρεις πυλώνες του «σοσιαλιστικού» και «καπιταλιστικού ρεαλισµού». Ο γέρος, ο νέος και η γυναίκα. Και οι τρεις του µόχθου, της εργασίας, του ιδρώτα. Τρεις λαϊκοί ήρωες σώζουν την Αµερική. Το στόρι από αληθινό περιστατικό που συνέβη στην Πενσιλβάνια. Ενας ευτραφής και κουρασµένος µηχανοδηγός, µε µια εν κινήσει και βαρυφορτωµένη αµαξοστοιχία µήκους 39 βαγονιών, κατεβαίνει προκειµένου να διορθώσει το κλειδί των γραµµών και να αλλάξει την κατεύθυνση του συρµού. Οµως η χειρολαβή των ταχυτήτων πέφτει µόνη της και έτσι ακυβέρνητο το σιδηρόφρακτο τέρας φουλάρει προς το πουθενά. Μια σφαίρα που µεταφέρει εκατόν τριάντα χιλιάδες γαλόνια φαινόλης, ένα τοξικό,εκρηκτικό µείγµα που µε την παραµικρή ανάφλεξη θα µετατρέψει την πλησιέστερη πόλη, µαζί µε τους κατοίκους της, σε στάχτες και αποκαΐδια.
Αυτή µόνο η αρχή µια αλυσίδας απίστευτων λαθών και εγκληµατικών, τάχα µου, σωτήριων ενεργειών. Η πρώτη σκέψη είναι να στείλουν βετεράνο ΟΥΚά του Αφγανιστάν, ώστε από το ελικόπτερο να κατέλθει, στη θέση του µηχανοδηγού, να µπουκάρει και την ατµοµηχανή να φρενάρει. Οµως η σχέση της ταχύτητας του συρµού µε τις ταλαντεύσεις του συρµατόσχοινου καταλήγουν σε πρόσκρουση οπότε τέζα ο ΟΥΚάς. Ο πανικός διπλασιάζεται. ∆εύτερη βλακώδης ιδέα, να τοποθετήσουν στις ράγες µικρούς εκρηκτικούς µηχανισµούς ώστε τον συρµό να εκτροχιάσουν πριν αυτός πλησιάσει την επικίνδυνη ζώνη.
Οµως δεν υπολογίζουν το βάρος του τρένου και τη σχέση αυτού του γίγαντα µε τους µικροσκοπικούς µηχανισµούς.Πράγµατι το τρένο περνάει, αλλά αντί να εκτροχιαστεί, τις στρακαστρούκες λειώνει. Σε όλο αυτό το διάστηµα, ένας βετεράνος µηχανοδηγός µε το όνοµα Φρανκ,τελειοµανής και άριστος επαγγελµατίας, που από την εταιρεία είχε λάβει ειδοποίηση για απόλυση µετά τη διέλευση ενενήντα ηµερών, συλλαµβάνει µια απλή ιδέα. Να κολλήσει την ατµοµηχανή του στον «κώλο» της ανεξέλεγκτης αµαξοστοιχίας. Γιατί σου λέει αν πάω από µπροστά η ωστική της προώθηση θα µε στείλει στον άλλο κόσµο.Από πίσω λοιπόν. Κι έτσι εφορµά για... σιδηρο-σοδοµισµό. Με βοηθό του ένα µειράκιο σχεδόν «τυφλό» (Κρις Πάιν). Μαύρος - λευκός, το ηρωικό προλεταριάτο το αµερικανικό!
Από το 1985 µε το «Τρένο της µεγάλης φυγής» του Σοβιετικού Αντρέι Κοντσαλόφσκι είχα να συναντήσω τέτοια φρενίτιδα σιδηροδροµική. Αιτιολογηµένη και στερεωµένη σε κάθε κλείδωση της δραµατουργίας και του σεναρίου. Μοναδική µου ένσταση η ασταµάτητη λειτουργία του συρραπτικού µηχανισµού του µοντάζ. Τέλος πάντων. Τον καταλαβαίνω. Κόστισε εκατό εκατοµµύρια δολάρια και πρέπει να πουλήσει τρελά.Ισως µετά τον «Ιλιγγιώδη έρωτα» από σενάριο του Κουέντιν Ταραντίνο, η δεύτερη καλύτερη στιγµή του Τόνι Σκοτ, αδελφού του Ρίντλεϊ Σκοτ. Ο µπαγάσας κατάφερε να µετατρέψει µια πλαστική action movie σε αληθινή στιγµή. Με κοµµένη την ανάσα από την αρχή!
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ on-line, του Δημ. Δανίκα
