Την απόφασή του να ανεξαρτητοποιηθεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ ανακοίνωσε σήμερα ο βουλευτής Ηλείας Γιώργος Κοντογιάννης, μία ημέρα μετά τη διαγραφή του Λευτέρη Αυγενάκη. Σε ερώτηση για το αν η πράξη των δύο βουλευτών συνιστά «αποστασία», κύκλοι της Ρηγίλλης τόνιζαν πως...
«από τη στιγμή που στηρίζουν με αυτόν τον τρόπο τον Γιώργο Παπανδρέου, ναι είναι δικαιολογημένος ο χαρακτηρισμός ‘νέα αποστασία’».
Ο Γιώργος Κοντογιάννης, με επιστολή του στον πρόεδρο της Βουλής Φ. Πετσάλνικο, ανακοίνωσε την απόφασή του να ανεξαρτητοποιηθεί. Είχε προηγηθεί η ομιλία του στην ολομέλεια της Βουλής όπου εξαπέλυσε επίθεση κατά της ηγεσίας της ΝΔ. Συγκεκριμένα, κατηγόρησε τη σημερινή κυβέρνηση ότι εν μέσω κρίσης θα έπρεπε να σταματήσει το διαχωρισμό των εργαζομένων σε πράσινα και γαλάζια στρατόπεδα, ενώ τόνισε ότι αυτή τη λογική ακολουθεί και ο Αντώνης Σαμαράς οδηγώντας, σε κρίσιμες ώρες, την παράταξη σε «διχασμό και φραξιονισμό έχοντας εισέλθει στη λογική των στρατοπέδων για προσωπικά όμως οφέλη και όχι για το συμφέρον της Ελλάδας».
«Αυτό που αρνήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου να δώσει στον Κώστα Καραμανλή την άνοιξη του 2009, δηλαδή να συμφωνήσουν στα αυτονόητα -αυτή τη στοιχειώδη συναίνεση οφείλουμε να δώσουμε στη σημερινή κυβέρνηση γιατί είναι εθνική ανάγκη», πρόσθεσε, καλώντας την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να ζητήσει αυτή εθνική συνεννόηση για έξοδο από την κρίση, αφήνοντας τους «εσωκομματικούς λεονταρισμούς». «Διαφορετικά, η διαδρομή μου δεν μου επιτρέπει να ταυτίζομαι με τακτικές της αυτοαποκαλούμενης νέας Νέας Δημοκρατίας», κατέληξε.
Άμεση ήταν η απάντηση του Αντώνη Σαμαρά στην «ανεξαρτητοποίηση του κ. Κοντογιάννη.
«Ο Γ.Παπανδρέου αναζητά δεκανίκια από άλλους, πολύ λίγους αλλά πολύ πρόθυμους. Αυτό από προχθές γίνεται ανοιχτά. Σήμερα έγινε και χωρίς το παραμικρό πρόσχημα. Και όλα αυτά πότε; Μόλις ο λαός μας με την ψήφο του στις τελευταίες εκλογές έβαλε και πάλι τη ΝΔ σε ανοδική τροχιά. Ο κόσμος και βλέπει και κρίνει και τιμωρεί» είπε ο πρόεδρος της ΝΔ και πρόσθεσε πως «Η προσπάθεια της κυβέρνησης να αντέξει στα δύσκολα, έπρεπε να βασίζεται στην οικονομική πολιτική. Ομως, η οικονομική της πολιτική, είναι αδιέξοδη και μάλιστα με απίστευτες εσωτερικές διαιρέσεις που την αποδυναμώνουν ακόμα παραπάνω».
