Η Περιφέρεια Πελοποννήσου (στην πραγµατικότητα Νότιας και Ανατολικής Πελοποννήσου) αποτελεί διαχρονικά τη συντηρητικότερη περιοχή της χώρας, µε τη Ν.Δ. να αναδεικνύεται σταθερά πρώτο κόµµα σε όλες ανεξαιρέτως τις εθνικές εκλογικές αναµετρήσεις από το 1974 µέχρι και τις ευρωεκλογές του 2009.Με την έννοια αυτή, το αποτέλεσµα του...
περασµένου Οκτωβρίου, που ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόµµα έστω και µε µικρή διαφορά, συνιστά ιστορική ανατροπή, αφού παρόµοια επιτυχία δεν είχε σηµειωθεί ούτε όταν θριάµβευε πανελλαδικά το ΠΑΣΟΚ το 1981 ή το 1993.
Η ηγεµονία που διατηρούσε έως πρόσφατα η Ν.Δ. στην Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει επίσης αποτυπωθεί µε απόλυτη σαφήνεια και στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ετσι, η Ν.Δ. ελέγχει σταθερά από το 1994 τις 3 από τις 5 νοµαρχίες της περιοχής (Αρκαδία, Μεσσηνία, Λακωνία), ενώ η κορυφαία της επιτυχία ήταν η επικράτησή της και στους πέντε νοµούς τόσο το 2002 όσο και το 2006.
Αισθητά διαφορετική είναι πάντως η εικόνα όσον αφορά τις πρωτεύουσες των νοµών. Με την εξαίρεση της Σπάρτης και του Ναυπλίου όπου η Ν.Δ. ελέγχει σταθερά τη δηµαρχία (άλλοτε µε επίσηµο και άλλοτε µε αντάρτη υποψήφιο), στις τρεις µεγαλύτερες πόλεις της (Καλαµάτα, Τρίπολη, Κόρινθο) το χρώµα της δηµαρχίας αλλάζει συχνά από εκλογή σε εκλογή. Και στις τρεις αυτές πόλεις καταγράφεται µια απόλυτη ισοπαλία µεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. στις τέσσερις δηµοτικές αναµετρήσεις, από το 1994 µέχρι σήµερα, µε 2 νίκες για κάθε κόµµα.
Με τα δεδοµένα αυτά οι εκλογές στην Περιφέρεια της Πελοποννήσου στις 7 Νοεµβρίου αποκτούν ιδιαίτερη συµβολική σηµασία, και κυρίως βέβαια πολιτική, αλλά εν µέρει και τοπικιστική, ως αντιπαράθεση µεταξύ Καλαµάτας και Τρίπολης.
Για τη Ν.Δ. το διακύβευµα είναι να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία σε µια περιοχή, η οποία, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, εκπροσωπεί διαχρονικά, σχεδόν επί εκατό χρόνια, την ιστορία και την πολιτική παράδοση της Δεξιάς. Και αξίζει να σηµειωθεί ότι τη µάχη αυτή η Ν.Δ. τη δίνει µόνη της, χωρίς τη σύµπραξη των υπόλοιπων ενοίκων της «πολυκατοικίας», αφού ο ΛΑΟΣ επέλεξε να στηρίξει την υποψηφιότητα Τατούλη, προς την οποία τηρεί στάση ουδετερότητας και η Ντόρα Μπακογιάννη. Αντίστοιχα όµως για και το ΠΑΣΟΚ, η τολµηρή επιλογή του να στηρίξει µια ανεξάρτητη υποψηφιότητα προερχόµενη από τον χώρο της Ν.Δ. (παρά τις όποιες εσωκοµµατικές διαφωνίες) αποτελεί ένα κρίσιµο πολιτικό στοίχηµα. Το οποίο αν κερδηθεί θα συνιστά ριζική ανατροπή της παραδοσιακής πολιτικής γεωγραφίας.
Στο περιθώριο της κύριας αντιπαράθεσης που διεξάγεται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, η πέραν του ΠΑΣΟΚ κοινοβουλευτική Αριστερά εµφανίζεται κατακερµατισµένη µε τρεις χωριστές υποψηφιότητες, στις οποίες έχει προστεθεί µια τέταρτη προερχόµενη από τους Οικολόγους Πράσινους και µία πέµπτη από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πέντε υποψηφιότητες που απευθύνονται πρωτίστως σε ένα ιδιαίτερα περιορισµένο εκλογικό ακροατήριο, το οποίο µόνον οριακά (και σε ευνοϊκές συγκυρίες) ξεπερνά ελαφρώς το 10%. Διατηρούν πάντως και οι πέντε την προσδοκία ότι θα µπορέσουν να καρπωθούν κάποια δυσαρέσκεια είτε για τις κυβερνητικές πολιτικές είτε για τη συγκεκριµένη επιλογή του ΠΑΣΟΚ να στηρίξει την υποψηφιότητα Τατούλη.
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ on-line
