Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Το 2017 ο Λιντς έκρινε, ότι οι λογαριασμοί του με το «Twin Peaks» δεν είχαν κλείσει όπως θα έπρεπε και επανήλθε στην αινιγματική περιοχή της πολιτείας της Ουάσιγκτον, για να δώσει την συνέχεια στην ιστορία της Λόρα Πάλμερ.
Το 2017 η επιστροφή του Ντέιβιντ Λιντς στα γνώριμα εδάφη του «Twin Peaks» ταρακούνησε τα θεμέλια όχι μόνο της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου αλλά εν γένει της ίδιας της τέχνης. Κι αυτό διότι το «Twin Peaks, The return» δεν είναι μια ακόμη ιστορία αστυνομικού θρίλερ αλλά μια ανορθόδοξη κατάβαση στα αχαρτογράφητα πεδία της ανθρώπινης ύπαρξης. Και σίγουρα ένα από τα καλλιτεχνικά γεγονότα της δεκαετίας που μόλις τελείωσε.
Όταν το 1990 o 44χρονος Ντέιβιντ Λιντς παρουσίαζε (μαζί με τον Μαρκ Φροστ) μια νέα τηλεοπτική σειρά του ABC με τίτλο «Twin Peaks», ελάχιστοι φαντάζονταν ότι το μέλλον της τηλεόρασης μόλις άλλαζε. Μέχρι τότε οι διασημότερες σειρές στην TV ήταν ανάλαφρες σαπουνόπερες, αστυνομικά, περιπέτειες ή κωμωδίες («Δυναστεία», «Άγγελοι του Τσάρλι», «Hill street blues», «Mash») με ελάχιστες εξαιρέσεις να προέρχονται από το χώρο της φαντασίας και του διαστήματος («The twilight zone» 1959-1964, «Star Trek» 1966-69, «Doctor Who» 1963-89) και τους Μόντι Πάιθονς να αποτελούν κατηγορία από μόνοι τους. Όμως ο «Ύποπτος κόσμος του Τουίν Πικς» (όπως πρωτοπροβλήθηκε το 1991 στην ΕΡΤ) άλλαξε το πρόσωπο της μικρής οθόνης που γνωρίζαμε μέχρι τότε, δημιουργώντας νέες απαιτήσεις στις τηλεοπτικές μας συνήθειες.
Ο μέχρι τότε δις υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας Λιντς («Ο άνθρωπος ελέφαντας» και «Μπλε Βελούδο») είχε πετύχει διάνα με την τηλεοπτική στροφή του. Η επιφανειακά ειδυλλιακή εικόνα της άγνωστης μόνο στο όνομα (αλλά αναγνωρίσιμης σε όλα τα υπόλοιπα από τα diners μέχρι τα…ντόνατς) αμερικανικής κωμόπολης, όπου το έγκλημα παραμονεύει στα πιο σκοτεινά μέρη της και κυρίως στους κύκλους των καθωσπρέπει παραδοσιακών οικογενειών εισήγαγε καινά δαιμόνια στον χώρο της TV. Σειρές όπως τα «Mad Men», «Sopranos», «Breaking Bad» ή ακόμη και το «Game of Thrones» χρωστούν πολλά στον Λιντς που άνοιξε πρώτος την πόρτα του εναλλακτικού αινίγματος σε ένα περιβάλλον – αυτό της μικρής οθόνης- συντηρητικό και προβλέψιμο ως εκείνη τη στιγμή.
Το 2017 ο Λιντς έκρινε ότι οι λογαριασμοί του με το «Twin Peaks» (που είχε 30 επεισόδια στους δύο πρώτους κύκλους τη διετία 1990-91) δεν είχαν κλείσει όπως θα έπρεπε και επανήλθε στην αινιγματική περιοχή της πολιτείας της Ουάσιγκτον, για να δώσει την συνέχεια στην ιστορία της Λόρα Πάλμερ. Η μεγαλοφυία του Λιντς στο «Twin Peaks: The return» παραγωγής Showtime άγγιξε το τέλειο, με αποκορύφωμα το θρυλικό πλέον «επεισόδιο 8», όπου με μια λέξη είναι απερίγραπτο. Κατά τα άλλα στη συνέχεια της νέας ιστορίας (που έχει για πρωταγωνιστές μερικούς από τους πιο αλλόκοτους χαρακτήρες που έχουμε δει ποτέ) εντοπίζεται η επιτομή της παραξενιάς και του μεταφυσικού μυστηρίου. Με κεντρικό ήρωα τον μεταλλαγμένο πράκτορα Ντέιλ Κούπερ που εδώ βρίσκει το alter ego του στον αφελή χαρακτήρα του ασφαλιστή Ντάγκι Τζόουνς (ο απίστευτος Κάιλ Μακ Λάχλαν στο διπλό ρόλο) ξετυλίγει μια περιπλάνηση στην ψυχοσύνθεση της αμερικανικής κοινωνίας που έχει τους δικούς της κανόνες και η υπέρβαση της λογικής είναι το ζητούμενο σε κάθε σκηνή.
Στην ταινία αυτή, που «δεν είναι σειρά αλλά ένα φιλμ σπασμένο σε 18 μέρη» σύμφωνα με τον ίδιο τον Λιντς, τα παράδοξα δεν έχουν τελειωμό. Δεν είναι μόνο οι φευγάτοι τύποι (ο βραχύσωμος δαίμονας Μπομπ που μιλάει ανάποδα, το δίδυμο των πρακτόρων του FBI, η κομπανία των ανεγκέφαλων κακών που συνοδεύει τον σατανικό Κούπερ στην ανίερη αποστολή του κ.α.) ή οι συνεχείς αλληλεπιδράσεις φαντασίας και πραγματικότητας (στο γεωμετρικό δωμάτιο με τις βελούδινες κουρτίνες υπάρχουν τα σημάδια που δείχνουν το μέλλον αλλά και οι λύσεις των γρίφων από το παρελθόν) που οδηγούν την αφήγηση στο θρυμματισμό των καθιερωμένων συμβάσεων.
Εδώ ο νεοφερμένος σουρεαλισμός του Λιντς αγγίζει ασύλληπτα επίπεδα γύρω από το μυστήριο της ύπαρξης και τολμά να θέσει τα θεμελιώδη ερωτήματα από την αρχή. Τι ήταν όμως εκείνο, που ανάγκασε τον Λιντς να επανέλθει 25 χρόνια μετά στα ίδια μέρη; Για όσους γνωρίζουν καλά τον σκηνοθέτη, ξέρουν ότι η περιφρόνηση του για το χρήμα καθορίζει τις περισσότερες αποφάσεις στη ζωή του. Όπως έχει πει κι ο ίδιος το «Κακό δεν πεθαίνει ποτέ και η ιστορία επαναλαμβάνεται», αλλά δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει στη δύναμη της καλοσύνης. Το διαπιστώνουμε ξανά λοιπόν, στην σειρά που ενώνει παλιούς και νέους πρωταγωνιστές (ανάμεσα τους κι ο σκηνοθέτης σε ένα ρόλο έκπληξη ως πράκτορας του FBI όπου αυτοσαρκάζεται με το περίφημο πρόβλημα ακοής του) σε μια νέα ιστορία όπου το σκοτάδι γίνεται πιο βαθύ και πυκνό, η μάχη Καλού-Κακού κρίνεται στις λεπτομέρειες και η λύση στα μεγάλα φιλοσοφικά και υπαρξιακά μυστήρια έχει τη μορφή της ατομικής βόμβας (αχ, αυτό το όγδοο επεισόδιο)!
Ξεκινώντας από την αποκάλυψη του Θεού («ώστε αυτό είναι!» όπως έκπληκτος αναφέρει από το «θαύμα» που είδε ο Χάρι Ντιν Στάντον στην πιο συγκινητική σκηνή της σειράς) και καταλήγοντας στο συμπέρασμα, ότι η ζωή δεν είναι αυτό που βλέπουμε ή βιώνουμε.
Ο Λιντς σε μια μεγαλόψυχη κίνηση μοιράζεται μαζί μας την Αλήθεια.
Θα τη βρούμε όχι στο μεταίχμιο μεταξύ κινηματογράφου και τηλεόρασης ή ζωής και θανάτου αλλά στον παράλληλο κόσμο του «Τουίν Πικς».
ΠΗΓΗ: koutipandoras.gr
