9 Μαρ 2018

Μπανανία


Δεν ξέρω, αν έχει κάποιο νόημα πια, να σχολιάζεις στα σοβαρά τους πολιτικούς και τους πολίτες του προτεκτοράτου Ελλάδα, αλλά τα όσα ειπώθηκαν χτες στη Βουλή για το θέμα των δυο Ελλήνων στρατιωτικών που έχουν προφυλακιστεί στην Τουρκία, έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και μου προκάλεσαν μια απορία.

 Κατ’ αρχάς, υποθέτω, πως όλοι έχουμε αντιληφθεί, πως η σύλληψη των δυο Ελλήνων στρατιωτικών είναι μια ακόμα προκλητική ενέργεια της Τουρκίας και του καθεστώτος Ερντογάν (που πια κρατάει ως ομήρους ακόμα και ξένους δημοσιογράφους) απέναντι στη χώρα μας.

Οπότε, αυτό είναι ένα θέμα που αντιμετωπίζεται διπλωματικά (στο ανώτερο επίπεδο) και όχι με φωνές και υστερίες.

Οι δυο Έλληνες στρατιωτικοί δεν θα αφεθούν ελεύθεροι, με το να λέμε όλοι τη γνώμη μας για το τι πρέπει να γίνει, ούτε με το να κάνουμε μαγκιές από το Facebook.

Υπάρχουν κράτη, υπάρχουν οργανισμοί, υπάρχουν διπλωμάτες, υπάρχουν διεθνείς νόμοι.

Και βέβαια υπάρχουν κινήσεις, που γίνονται στο παρασκήνιο και όχι στην τηλεόραση.

Χτες, στη Βουλή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέτρεψε τον Αλέξη Τσίπρα, να αξιοποιήσει τον δίαυλο επικοινωνίας με τον Ερντογάν, για να επιλυθεί το θέμα και να αφεθούν ελεύθεροι οι δυο Έλληνες στρατιωτικοί (αφού στην Ελλάδα έχουμε μάθει, πως όλα γίνονται με ένα τηλέφωνο σε κάποιον γνωστό μας και είναι κρίμα, που δεν τηλεφώνησαν οι πρωθυπουργοί της χώρας στην Μέρκελ, για να γλιτώναμε και τα Μνημόνια).

Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει, πως ο Τσίπρας δεν θέλει και δεν κάνει ότι περνάει από το χέρι του, για να αφεθούν ελεύθεροι οι δυο Έλληνες στρατιωτικοί;

Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει, πως δεν έχουν κινητοποιηθεί όλες οι αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες για να συμβεί αυτό;

Αν κάποιος πιστεύει κάτι τέτοιο, ας μην διαβάσει τη συνέχεια και ας πάει να τον δει κάποιος γιατρός.

Θεωρώ βλακώδες και επικίνδυνο, να γίνεται αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης το θέμα της σύλληψης των δυο Ελλήνων στρατωτικών.

Βέβαια, δεν πέφτω από τα σύννεφα με το ότι ακόμα κι αυτό γίνεται αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης, αφού είναι ολοφάνερο πια, πως το μόνο που ενδιαφέρει τα κόμματα στο προτεκτοράτο είναι η μάσα και η κουτάλα.

Ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, πως θα καλέσει στο τηλέφωνο τον Πρωθυπουργό ή τον Πρόεδρο της Τουρκίας, όταν κρίνει ο ίδιος (σε συνεννόηση με την ηγεσία του στρατεύματος), όταν κρίνει πως αυτή η τηλεφωνική επικοινωνία θα έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα και δεν θα κάνει τα πράγματα χειρότερα, ενώ τόνισε, πως δεν έχει καμία διάθεση να αναδείξει ένα συνήθες, κατά την άποψή του, μεθοριακό επεισόδιο σε μέγα διπλωματικό ζήτημα, που ενδεχομένως να μπλέξει την Ελλάδα σε περιπέτειες.

Εδώ θα περίμενε κάποιος να λήξει η συζήτηση που κακώς έγινε στη Βουλή.

Όχι, όμως.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατήγγειλε πως η κυβέρνηση προσπάθησε να υποβαθμίσει το επεισόδιο ως «μεθοριακό» και την ίδια ώρα «έστελνε τον κ. Καμμένο στο ΝΑΤΟ να διεθνοποιήσει το θέμα».

Το ακόμα καλύτερο είναι, ότι, στη συνέχεια, ο Μητσοτάκης κάλεσε τον Τσίπρα να διαψεύσει, αυτό που υποστηρίζει ο Ερντογάν, δηλαδή ότι του είχε υποσχεθεί τηλεφωνικά την έκδοση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα.

Είναι πια προφανές, πως το θέμα δεν αφορά την επιστροφή των δυο Ελλήνων στρατιωτικών στην Ελλάδα, αλλά το πώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταφέρει να γίνει πρωθυπουργός στο προτεκτοράτο.

Δεν ξέρω τι ειπώθηκε τηλεφωνικά μεταξύ Τσίπρα και Ερντογάν αμέσως μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία.
Ξέρω, όμως, πως και για το θέμα του ασύλου υπάρχουν νόμοι, όπως υπάρχει και η Δικαιοσύνη.

Άλλωστε, η Ελλάδα δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία ζήτησαν πολιτικό άσυλο Τούρκοι στρατιωτικοί, μετά το πραξικόπημα.

Και ο Τσίπρας και ο Ερντογάν ξέρουν, πως, ότι και να ειπώθηκε στο μεταξύ τους τηλεφώνημα, η έκδοση των Τούρκων στρατιωτικών περνάει από την Δικαιοσύνη, ενώ η Ελλάδα, ως προτεκτοράτο (αλλά και ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης), δεν θα μπορούσε να κρατήσει διαφορετική στάση στο θέμα των Τούρκων στρατιωτικών που ζητούν άσυλο, από την στάση που κράτησε η Γερμανία.

Εδώ ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να πατήσει πόδι έχοντας το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος με 61,3%, και θα αποφασίσει μόνος του, αν θα εκδοθούν οι Τούρκοι στρατιωτικοί στην Τουρκία;

Εγώ θα δεχτώ, πως ο Τσίπρας είχε υποσχεθεί στον Ερντογάν την έκδοση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών.

Θα το δεχτώ (ανεξάρτητα από το αν συνέβη ή όχι) για να θέσω ένα ερώτημα:

Από όλα αυτά τα οποία έχουν αποδεχτεί (τηλεφωνικά ή μη) οι Έλληνες πρωθυπουργοί τα τελευταία οκτώ χρόνια, το σημαντικό είναι, αν ο Τσίπρας αποδέχτηκε το αίτημα του Ερντογάν, να εκδοθούν οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί στην Τουρκία;

Δηλαδή, τα όσα αποδέχτηκαν οι Έλληνες πρωθυπουργοί για το ξεπούλημα της χώρας, τα Μνημόνια, την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, την επιτροπεία μέχρι το 2060, την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος και τόσα άλλα, δεν έχουν σημασία, αλλά το σημαντικό είναι, αν ο Τσίπρας αποδέχτηκε τηλεφωνικά το αίτημα του Ερντογάν, να εκδοθούν οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί στην Τουρκία.

Δεν έχουν σημασία, όσα αποδέχτηκαν οι Έλληνες πρωθυπουργοί και έγιναν πραγματικότητα με αποτέλεσμα την μετατροπή της Ελλάδας και επίσημα σε προτεκτοράτο, αλλά κάτι που δεν έγινε.

Αλήθεια, υπάρχουν άνθρωποι με κάποια αίσθηση της πραγματικότητας στην Ελλάδα;

Η Ελλάδα είναι μια γελοία χώρα, γεμάτη επικίνδυνους και αδίστακτους πολιτικούς και βλαμμένους πολίτες, που εμπιστεύονται ακόμα αυτούς τους πολιτικούς.

Δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι στην θέση των δυο Ελλήνων στρατιωτικών.

Δεν κινδυνεύουν από τους Τούρκους.

Από τους Έλληνες κινδυνεύουν.



ΠΗΓΗ: pitsirikos.net