Πιθανότατα αναρωτιούνται και απορούν πολλοί: μα πως είναι δυνατόν ένας αθλητής όσο κορυφαίας κλάσης κι αν είναι, στην ηλικία των 35 ετών, με μια καριέρα που πλησιάζει τα 20 χρόνια, μετά από εξάμηνη αποχή πέρυσι από τα γήπεδα, να έρχεται στην ανατολή του 2017 και να κατακτά με εκκωφαντικές εμφανίσεις, τα δύο σπουδαιότερα τουρνουά ως τώρα...
στη σεζόν, το Australian Open και το Indian Wells?
Λογική αναρώτηση, μια θεμιτή απορία, που βασίζεται πρωτίστως σε έναν από τους βασικούς κανόνες του αθλητισμού, που λέει ότι με τα παραπάνω δεδομένα αυτοί οι διαδοχικοί θρίαμβοι είναι μάλλον αδύνατο να επιτευχθούν. Αδύνατο ίσως ακόμα και για έναν μεγάλο, πολύ μεγάλο αθλητή. Εκτός και αν…
Εκτός και αν αυτός ο αθλητής εμπίπτει στην κατηγορία του μοναδικού φαινομένου, ακριβώς όπως αυτού που είναι ο Ρότζερ Φέντερερ. Αυτού του ανεπανάληπτου σολίστα των court, που ακατάπαυστα μετά από τόσα χρόνια εξακολουθεί να μας συναρπάζει και που είναι στιγμές που νιώθεις συνειρμικά τη ρακέτα να μετατρέπεται στα χέρια του σε μια μαεστρική μπαγκέτα που διευθύνει απαράμιλλα την “τενιστική ορχήστρα” όπως ξέρει μόνο αυτός, εκτελώντας ενίοτε πραγματικά αριστουργήματα.
Μετά την Μελβούρνη και τη μεγαλειώδη επιτυχία από τον Φέντερερ της κατάκτησης του 18ου Major τίτλου της καριέρας του σε συνδυασμό με το εκπληκτικό επίπεδο τένις που παρουσίασε, η προσμονή του κόσμου ήταν το αν ο Ελβετός θα συνεχίσει να κρατάει αυτό το επίπεδο και στα επόμενα τουρνουά. Το πρώτο χρονικά τουρνουά Masters 1000 της σεζόν, το Indian Wells στην Καλιφόρνια, ένα τουρνουά που μετά τα 4 Grand Slam και το ATP WTF θεωρείται το κορυφαίο κάθε χρονιάς, ήταν μια ηχηρή πρόκληση για εκείνον, να αποδείξει ότι ο θρίαμβος στην Αυστραλία δεν ήταν μια αναλαμπή αλλά ίσως απλά να σήμαινε την αρχή αυτών που θα επακολουθήσουν φέτος…
Και ο Ρότζερ ανταποκρίθηκε με εντυπωσιακό τρόπο και σε αυτήν την πρόκληση, κατακτώντας το 25ο Masters της καριέρας του, θα λέγαμε εύκολα και χωρίς να απολέσει ούτε ένα σετ! Μια κατάκτηση που ήρθε και πάλι μέσα από εκπληκτικές εμφανίσεις, καθηλωτικό τένις χάρμα οφθαλμών, αφήνοντας ενεούς όλους τους λάτρεις του αθλήματος!
Από την Αυστραλία είχαμε επισημάνει, την έτι περαιτέρω βελτίωση του παιχνιδιού του Ελβετού που του έχει προσδώσει επιπλέον όπλα στη φαρέτρα του. Ίσως μόνο ο Φέντερερ, ο 35χρονος Φέντερερ, θα μπορούσε να εξελίξει σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα το ήδη αδιανόητο παιχνίδι του, με το οποίο σαγηνεύει όλον τον τενιστικό πλανήτη εδώ και τόσα πολλά χρόνια. Ένας αθλητής τελειομανής, που αισθάνεσαι ότι δε σταματάει ποτέ να μελετάει την κάθε τελευταία λεπτομέρεια που απαιτείται, ώστε να εμπλουτίζει όλο και περισσότερο τον καλλιτεχνικό πίνακα της οπτικής απόλαυσης που μας προσφέρει. Η τελειομανία που είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των κορυφαίων αθλητών, των κορυφαίων προσωπικοτήτων.
Μια βελτίωση συνολική σε διάφορους τομείς, αλλά που φανερά έχει ως αιχμή του δόρατος το εξωπραγματικό φετινό backhand του.
Αυτό το μαγικό one-handed backhand του! Η αύξηση της αποτελεσματικότητας που έχει καταφέρει να πετύχει ο τεράστιος Ελβετός με αυτό το ονειρικό χτύπημα, το ωραιότερο χτύπημα του τένις, είναι τρομακτική.
Ανέκαθεν γνωρίζαμε ότι ο Φέντερερ διαθέτει το ομορφότερο και πιο εντυπωσιακά εκτελεσμένο one-handed backhand της ιστορίας. Αλλά συγκριτικά ίσως με την μεγαλύτερη αποδοτικότητα που του έδιναν άλλα χτυπήματα σε σχέση με το backhand του, τον έκανε αρκετές φορές να μην το εμπιστεύεται σε πολύ κρίσιμα σημεία. Η τέλεια γωνία κρούσης της μπάλας με τη ρακέτα που έψαχνε συχνά για να βγάλει το μέγιστο topspin, τον οδηγούσαν σε πολλά αβίαστα λάθη που του αφαιρούσαν αυτοπεποίθηση, δίνοντας παράλληλα έναν σίγουρο και ασφαλή δρόμο στους αντιπάλους του για να του επιτεθούν. Το σχέδιο δράσης των αντιπάλων ήταν πάντα γνωστό και αναμενόμενο: οι περισσότερες επιθέσεις να γίνονται στο backhand του Φέντερερ, όσο γίνεται πιο βαθιά στην baseline και με το μεγαλύτερο δυνατό spin για να τον πνίγουν. Ένα σχέδιο που είχε αναγάγει σε επιστήμη ο Ράφα Ναδάλ, που και ως αριστερόχειρας και διαθέτων το πιο βαρύ και σπιναριστό forehand που έχει εμφανιστεί ποτέ, χτυπούσε ανελέητα με αυτό διαγωνίως το backhand του Φέντερερ.
Φέτος όμως φαίνεται ότι όλα άλλαξαν. Το είδαμε και εκστασιαστήκαμε στην Μελβούρνη, το επικυρώσαμε οριστικά στην Καλιφόρνια. Το backhand πια του μεγάλου Ελβετού λειτουργεί σε άλλες στροφές, σε άλλα στάνταρ. Εκτός από συναρπαστικό, αποτελεί πια και ένα πυρηνικό όπλο στη ρακέτα του, ακριβές, εκπληκτικής σταθερότητας και ουσίας. Ο Φέντερερ πια δε διστάζει από οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου και ανεξαρτήτως της κρισιμότητας του πόντου, να κυνηγάει και με το backhand, είτε τον winner είτε να φέρει σε δύσκολη θέση αμέσως τον αντίπαλό του. Παίρνει τη μπάλα αστραπιαία, ακόμα και μπάλες μεγάλης πίεσης και τις εκτελεί όσο το δυνατόν ταχύτερα. Και το κάνει με έναν περίτεχνο τρόπο, που κάποια χτυπήματα που στην πραγματικότητα είναι τρομακτικής δυσκολίας, τα κάνει να φαίνονται πανεύκολα. Βγάζει επιθετικό backhand για παράδειγμα από την baseline, σε πιεστική μπάλα του αντιπάλου, ουσιαστικά με demi volee … Απίθανα πράγματα…
Με αυτό το εξαιρετικό backhand θάμπωσε τον κόσμο και στο μεγάλο, θεωρητικά τουλάχιστον, ματς στον γύρο των 16 με τον Ναδάλ. Θεωρητικά, γιατί πρακτικά ο Φέντερερ παίζοντας ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του στα δύο νικηφόρα σετ των τελευταίων ετών, μετέτρεψε τον αγώνα απέναντι στον κορυφαίο αντίπαλο του σε μια εύκολη διαδικασία. Έχοντας εκείνη τη μέρα εκτός των υπολοίπων, το backhand του σε διαστημική κατάσταση.
Όσο και αν προσπαθούσε ο Ισπανός να φέρει τον αγώνα στα δικά του μέτρα, στη γνωστή πεπατημένη, τόσο ο Φέντερερ αύξανε την πίεση, εκτελώντας με χειρουργική ακρίβεια και βγάζοντας απίθανα down the line ή cross court backhand shots που κατέληγαν ή σε winner ή σε απαντήσεις απόγνωσης του Ράφα.
Αλλά δεν είναι μόνο το backhand. Φέτος είναι άμεσα ορατή, η ακόμα καλύτερη και πιο ανάλαφρη κίνηση που έχει στο court ο Ρότζερ. Αν κάποιες στιγμές αποσπάσεις την προσοχή σου από το rally και επικεντρωθείς μόνο στην κίνηση των ποδιών του, θα διαπιστώσεις ότι ο άνθρωπος δεν κινείται, δεν τρέχει απλά, αλλά φαίνεται σαν να χορεύει, σαν να φοράει πέδιλα πάνω σε παγοπίστα… Το footwork του Φέντερερ δείχνει τόσο αέρινο που μοιάζει σαν να είναι βγαλμένο από κλασική χορογραφία…
Ένα εκπληκτικό footwork που του επιτρέπει να βρίσκεται τις περισσότερες φορές στην κατάλληλη θέση και που τον οδηγεί συχνότερα πλέον και πιο ανεμπόδιστα, να ανεβαίνει στο φιλέ και να τελειώνει γρηγορότερα τους πόντους με ποικίλης έμπνευσης και αισθητικής βολέ, με αυτό το μοναδικής ιδιοφυίας magic touch που διαθέτει.
Νιώθει απόλυτα κυρίαρχος πίσω από το σχεδόν άσπαστο service του- στο Indian Wells σε όλο το τουρνουά δέχθηκε break μόλις μια φορά στον τελικό από τον Βαβρίνκα- γεγονός που του δίνει ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και τον κάνει να νιώθει πιο ασφαλής.
Αλλά και η βασική οπτική του είναι να κάνει τα rally όσο γίνεται συντομότερα. Πάντα ήταν αυτής της λογικής, φουλ επίθεση, αλλά φέτος δείχνει αυτήν την έφεση νομίζω σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Το πλάνο του σε κάθε ματς, με οποιονδήποτε αντίπαλο, είναι να μπει μέσα στο court και να οριοθετήσει αυτός τους κανόνες του παιχνιδιού από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν περιμένει τίποτα να έρθει μόνο του, παίρνει αμέσως τα ηνία του ματς, πυροβολεί συνεχώς από παντού και το αποτέλεσμα είναι ένα και μοναδικό: σαρωτικός.
Ο Ρότζερ Φέντερερ, που βρίσκεται φυσικά με τεράστια διαφορά στο Νο1 της ATP Race, έκλεισε την περσινή χρονιά στο Νο16 του κόσμου και με συνοπτικές διαδικασίες μέσα σε λιγότερο από 3 μήνες βρίσκεται ήδη στο Νο6 της παγκόσμιας κατάταξης, με εμφανείς τάσεις με τέτοιες συγκλονιστικές εμφανίσεις που πραγματοποιεί, πολύ σύντομα για περαιτέρω άνοδο…Πόσο παραπάνω? Ο χρόνος θα δείξει…
Αλλά στην περίπτωση του Βασιλιά του τένις, του μεγαλύτερου παίκτη όλων των εποχών, οι αριθμοί ενδεχομένως να κατέχουν μικρότερη σημασία από το γεγονός της ίδιας της παρουσίας του στα court, σε συνδυασμό με το αδιανόητο επίπεδο που δείχνει να βρίσκεται το παιχνίδι του. Ο μαέστρος συνεχίζει ακατάπαυστα να χαρίζει σε όλο τον κόσμο στιγμές ανείπωτης ομορφιάς, επιβεβαιώνοντας μέχρι κεραίας όλους αυτούς που πίστευαν ακράδαντα εδώ και χρόνια και συνεχίζουν να το πιστεύουν, ότι ο Ρότζερ είναι πάντα εδώ και έχει ακόμα πολλά να μας προσφέρει…
Το αθλητικό του μεγαλείο και τα κατορθώματά του δείχνουν ίσως εξωπραγματικά, εξωκοσμικά, άλλωστε κάπως έτσι τοποθετήθηκε και ο Τζον Ίσνερ, αναρωτώμενος αν ο Φέντερερ προέρχεται σίγουρα από τον πλανήτη Γη…!
Τίποτα μα τίποτα όμως δεν θα πρέπει να μας φαίνεται υπερβολικό και ακατάληπτο, όταν μιλάμε για αυτό το θαύμα της φύσης με το ανεπανάληπτο ταλέντο, που λέγεται Ρότζερ Φέντερερ. Του ανθρώπου που τόσα χρόνια δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να μας μαγεύει!
Και κατά τα φαινόμενα αυτή η μαγεία συνεχίζεται…!
Μάνος Παπαδάκης
