Το Eurogroup μετρά προθέσεις, μπλοκ και συμμαχίες, η Μέρκελ και η Λαγκάρντ αποφασίζουν και ο ρόλος του ΔΝΤ παραμένει το κλειδί για την έκβαση της νέας πράξης του ελληνικού δράματος.
‘Η άλλως το καλό σενάριο (στο οποίο και επενδύει η κυβέρνηση) για το αυριανό Eurogrop είναι ένα «προσύμφωνο επί...
του πολιτικού πλαισίου», πάνω στο οποίο μπορεί να κλείσει η αξιολόγηση. Και παραπλεύρως, μια συμπαγής επίδειξη της συμμαχίας Αθήνας, Κομισιόν και ΕΚΤ κόντρα στον άξονα Σόιμπλε – Τόμσεν.
Τα ραντεβού του Βερολίνου
Πέραν τούτων, η τύχη του ελληνικού ζητήματος δεν θα κριθεί στις Βρυξέλλες αλλά στο Βερολίνο και σε πολιτικό επίπεδο κορυφής – ήτοι, στις συναντήσεις που θα έχει την Τετάρτη η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ με την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Εκεί, θα κριθεί το εάν και με ποιους όρους θα παραμείνει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, γεγονός που ντε φάκτο θα καθορίσει και τη «δοσολογία» της λιτότητας και των μέτρων, που θα ζητηθούν από την Αθήνα για μετά το 2018.
Το διακύβευμα, δηλαδή, και το κομβικό ερώτημα είναι, εάν Μέρκελ και Λαγκάρντ θα συνεχίσουν «να παίζουν ως μία ομάδα» όπως έγραψε η Die Welt ή εάν θα πάνε σε συναινετικό (και πιθανότατα άτυπο) «βελούδινο» διαζύγιο. Το μπαράζ των στοχευμένων διαρροών των τελευταίων ημερών στον γερμανικό Τύπο, αλλά και οι δημόσιες αναγνωριστικές δηλώσεις τύπου Βέμπερ δείχνουν, αφ’ ενός τις προσπάθειες μέρους του πολιτικού συστήματος του Βερολίνου να προκαταλάβει τις αποφάσεις, αλλά ταυτόχρονα και πιθανά ρήγματα στο «τείχος» του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού ως προς το θέμα του ΔΝΤ.
Γιατί η Αθήνα θέλει να φύγει το Ταμείο
Ποντάροντας ακριβώς σ’ αυτά τα ρήγματα αλλά, κατά πληροφορίες, και στα μηνύματα που κόμισε ο Πιερ Μοσκοβισί, κυβερνητικοί κύκλοι στην Αθήνα επενδύουν σε μια σιωπηλή αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, έστω και δια της παραμονής του σε ρόλο τεχνικού συμβούλου.
Μια τέτοια εξέλιξη εκτιμάται, ότι θα άρει και την απαίτηση για προνομοθέτηση περικοπών στις συντάξεις (μέσω της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς ) από το 2019 και μετά (απαίτηση που, ουσιαστικά, αποτελεί και το μεγάλο αγκάθι της διαπραγμάτευσης αυτή τη στιγμή, καθώς η μείωση του αφορολόγητου ορίου έχει ήδη γίνει αποδεκτή).
Οι ίδιοι κύκλοι αποδίδουν τα δημοσιεύματα τόσο της Die Welt όσο και του Spiegel, περί συμμετοχής του Ταμείου με 5 δις στο πρόγραμμα, σε «προσπάθειες του συστήματος Σόϊμπλε να δεσμεύσει τη Μέρκελ», και προσβλέπουν στην παράλληλη, δημόσια και ηχηρή πλέον, κριτική που ασκεί στο ΔΝΤ η Κομισιόν. Μένει να φανεί εδώ, στα ραντεβού της Τετάρτης στο Βερολίνο, ποιες συμμαχίες, αλλά και ποιες πολιτικές σκοπιμότητες, είναι πιο ισχυρές στην παρούσα συγκυρία.
Το παρασκήνιο και ο ρόλος της Κομισιόν
Το δεδομένο ωστόσο είναι, πως το σενάριο που δουλεύεται εντατικά στο παρασκήνιο, είναι εκείνο, που θα «διασώσει» τις συντάξεις από το προνομοθετημένο πακέτο μέτρων, που απαιτούν οι δανειστές. Στο πλαίσιο αυτό, αποδομούνται σταθερά τόσο από την Αθήνα όσο και από τις Βρυξέλλες οι προβλέψεις του ΔΝΤ και, κυρίως, οι εκτιμήσεις του που αφορούν το χρηματοδοτικό κενό στο ασφαλιστικό.
Σύμφωνα με πληροφορίες από κοινοτικές πηγές τόσο ο Πιερ Μοσκοβισί στο αυριανό Eurogroup όσο και ο ίδιος ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στη συνάντηση της Τετάρτης με τη Μέρκελ θα παρουσιάσουν στοιχεία, που καταρρίπτουν τις εκτιμήσεις της τελευταίας έκθεσης του ΔΝΤ περί μεταφοράς πόρων ίσων με το 11% του ΑΕΠ στα ασφαλιστικά ταμεία και που αποδεικνύουν, ότι η τελευταία ασφαλιστική μεταρρύθμιση θα αποφέρει εξοικονόμηση της τάξης του 1% του ΑΕΠ ετησίως από το 2019.
Μεγάλο βάρος, επίσης, συντονισμένα από Αθήνα και Βρυξέλλες, προκειμένου να καμφθούν οι απαιτήσεις του ΔΝΤ δίνεται και στην υπεραπόδοση των εσόδων (μια υπεραπόδοση που, σύμφωνα με πηγές της Κομσιόν, θα οδηγήσει το τελικό πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 ενδεχομένως και πάνω του 2% έναντι μνημονιακού στόχου για 0,5%).
Στόχος να διασωθούν οι συντάξεις
Με αυτά τα «όπλα» και είτε τελικά το ΔΝΤ παραμείνει στο πρόγραμμα με χρηματοδότηση, είτε ως τεχνικός σύμβουλος, η Αθήνα στοχεύει σε μια συμφωνία, που θα μειώνει μεν το αφορολόγητο μετά το 2018, αλλά θα έχει ταυτόχρονη «αντισταθμιστική» μείωση φορολογικών συντελεστών. Και, παράλληλα, θα εντάσσει τις περικοπές στις συντάξεις στον ενισχυμένο «κόφτη» με προοπτική ενεργοποίησής του μόνον εάν δεν πιάνονται οι στόχοι από το 2019 και μετά.
Η παραμονή ή μη του Ταμείου στο πρόγραμμα, όμως, όπως και οι όροι του, είναι κομβικής σημασίας και για τον έτερο, στρατηγικό στόχο της κυβέρνησης (την άμεση ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ). Κι εδώ, κατά τις εκτιμήσεις κυβερνητικών κύκλων τουλάχιστον, μια απεμπλοκή του Ταμείου (διακριτική ή μη) ανοίγει τον δρόμο για πιο «ευρωπαϊκές», ευέλικτες και πολιτικές, λύσεις. Ανεξαρτήτως του εάν και πότε θα υπάρξει ρητή δέσμευση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους…
