"Υπάρχουν μόνο στρατηγικοί σχεδιασμοί, από αυτούς που είναι ικανοί να τους σχεδιάσουν και να τους εφαρμόσουν..."
Η οικονομική κρίση και οι (κακές) σχέσεις με τη Ρωσία δυσκολεύουν τη Γερμανία/Βρυξέλλες, αλλά δεν αμφισβητούν τα θεμέλια της Ε.Ε.
Αντίθετα, το Προσφυγικό μπορεί να σημάνει την αρχή του τέλους της. Προσωρινά Ε.Ε./Γερμανία απέφυγαν τα χειρότερα, να πλημμυρίσουν ξαφνικά και ανεξέλεγκτα από πρόσφυγες και μετανάστες. Αλλά για πρώτη φορά το ψυχρόαιμο και υπολογιστικό Βερολίνο έκανε τόσο ρηχή ανάλυση και έδειξε τόση επιπολαιότητα, απευθύνοντας πρόσκληση σε ένα εκατομμύριο πρόσφυγες να πάνε να δουλέψουν στα εργοστάσια. Ξεσηκώθηκαν οι υποτελείς, Πολωνία, Αυστρία κ.λπ., εξεγέρθηκαν πλήθη εντός της επικράτειας, η Μέρκελ από επίσημη αγαπημένη απέφυγε στο παρά ένα, να γίνει αποδιοπομπαία. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Ούρμπαν διακήρυξε, ότι οι Ούγγροι δεν θα επιτρέψουν να μετατραπεί η χώρα σε πολυεθνικό μωσαϊκό, επειδή έτσι θέλουν οι «φανατισμένοι διεθνιστές των Βρυξελλών».
Η συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία, ώστε να ανακοπεί το προσφυγικό κύμα, πρόσφερε μικρή ανάπαυλα, αλλά όχι λύση. Ο πόλεμος στο Συριακό δεν τέλειωσε· αντιθέτως, επεκτείνεται στο εσωτερικό της Τουρκίας. Σύντομα, δεν θα προλαβαίνει ο Ερντογάν να στέλνει τους πρόσφυγες στα ελληνικά παράλια. Σύριοι, Κούρδοι και Τούρκοι θα φεύγουν τρέχοντας από μόνοι τους ζητώντας σωτηρία στην Ευρώπη. Η Τουρκία θεωρήθηκε «ασφαλής» χώρα, διότι διαφορετικά θα ήταν αδύνατον, να υπάρξουν επιστροφές προσφύγων. Αλλά αυτά είναι λίγο λάδι στον αγριεμένο ωκεανό. Εάν ώς τον Ιούνιο η Ε.Ε. δεν καταργήσει τις βίζες για την ελεύθερη διακίνηση των Τούρκων στην Ε.Ε., ο Ερντογάν, χαμένος για χαμένος, θα «ενθαρρύνει» (και πάλι) το προσφυγικό κύμα εφαρμόζοντας το «δόγμα Σαμψών»: η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων, της Ε.Ε. Αν καταργηθούν οι βίζες, τότε η Ε.Ε. θα πλημμυρίσει με πρόσφυγες/ μετανάστες μουσουλμάνους.
Η μόνη λύση για την Ε.Ε. θα ήταν να συμπράξει με τη Ρωσία, ώστε να τερματιστεί «χθες» ο πόλεμος στη Συρία και να λυθεί το Ουκρανικό. Αλλά αυτά είναι παιχνίδια για… μεγάλα παιδιά και όχι, όπως λέει και ο Μπρζεζίνσκι, για προτεκτοράτα αλά Βερολίνο/Βρυξέλλες.
Τα συμπεράσματα είναι δύο:
Πρώτον, για να εξουθενωθεί κάθε αντίσταση στην αμερικανική στρατηγική για Νέα Τάξη Πραγμάτων, πρέπει να αποδομηθούν τα Κράτη και να εξουθενωθούν τα Έθνη. Να εξουδετερωθεί κάθε κρατικός ή άλλος μηχανισμός, που μπορεί να σχεδιάσει και να εφαρμόσει αποφάσεις μη αρεστές. Και να διαλυθεί και το έσχατο ίχνος κοινωνικής και εθνικής συνοχής, με πρόσχημα την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, της Ελευθερίας. Με πόλεμο, εισβολή, έγχρωμες «επαναστάσεις». Ένα προσφυγικό τσουνάμι κάνει επίσης θαυμάσια τη δουλειά υπό τη σκέπη του ανθρωπισμού και τη συνέργεια χρήσιμων ηλίθιων, κατά κανόνα της Αριστεράς, οι άλλοι πληρώνονται.
Δεύτερον στην Ευρώπη, τα τελευταία εκατό χρόνια, κάποιος εξωτερικός παράγων είναι η σπίθα ανατροπής και όχι οι αδύναμες ταξικές διενέξεις στο εσωτερικό των χωρών. Οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι Α΄ και Β΄ το επιβεβαιώνουν. Όταν το Σύστημα αποδυναμώθηκε συνολικά, έσπασε στους πιο αδύναμους κρίκους, Ρωσία, Κίνα κ.λπ.
Δεν υπάρχουν πειράματα και πειραματόζωα. Υπάρχουν μόνο στρατηγικοί σχεδιασμοί, από αυτούς που είναι ικανοί να τους σχεδιάσουν και να τους εφαρμόσουν. Αποκαλύφθηκε (reseau international), ότι ο τεμαχισμός της Συρίας πρωτοσχεδιάστηκε… το 1957(!) στις ΗΠΑ. Η πιο ανόητη ιδέα είναι, ότι η Ελλάδα είναι πειραματόζωο και αν το πείραμα πετύχει εδώ, θα εφαρμοστεί στους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Δηλαδή, θα κάνουν στη Γαλλία ή στην Ιταλία ό,τι έγινε στην Ελλάδα. Βλακώδες. Είναι εντελώς διαφορετικό, αν δούμε, ότι υπάρχει μια πολιτική, νεοφιλελεύθερη, «λιτότητας» και εφαρμόζεται ανάλογα με τη χώρα και τις περιστάσεις.
Ο άλλος προπαγανδιστικός μύθος είναι το φόβητρο της Ακροδεξιάς, του φασισμού/ναζισμού. Οι πάσης φύσεως «διεθνιστές/εθνομηδενιστές» βαφτίζουν φασίστα τον καθένα που διαφωνεί. Είναι μια «επιχείρηση» εκφοβισμού, που επιδιώκει να συγκαλύψει το γεγονός, ότι πλειοψηφίες ή ισχυρές μειοψηφίες αντιδρούν στις πολιτικές των ελίτ. Όποιος μιλάει για Καραϊσκάκη, Κολοκοτρώνη και την αγάπη στην πατρίδα δεν είναι φασίστας, επειδή κάτι τέτοια λέει και ο Κασιδιάρης, ενώ δεν αρέσουν στον Φίλη. Όταν μάλιστα η συνομοταξία του Φίλη και της Τασίας φασίστα ανέβαζε, φασίστα κατέβαζε τον Καμμένο αλλά τώρα συνεργάζεται μια χαρά μαζί του. Αν η πάσης φύσεως Αριστερά θέλει να διαχωρίσει τη θέση της από τη Χ.Α. αλλά και τον Φίλη στο θέμα του πατριωτισμού, ας πει πώς τον εννοεί εκείνη. Η αλαλία βλάπτει – παρεμπιπτόντως ο Λουκάς Αξελός έχει γράψει ένα μοναδικό, υπέροχο κείμενο περί πατριωτικής αριστεράς, που θα πρέπει να αναδημοσιευτεί.
Η στροφή προς τα δεξιά δεν είναι μόνο ευρωπαϊκό φαινόμενο. Μια-μια οι αριστερές ή αριστερίζουσες κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική καταρρέουν. Οι εσωτερικές αιτίες είναι ασφαλώς υπαρκτές. Αλλά η κινητήρια δύναμη ανατροπής είναι ο εξωτερικός παράγων, ο Μεγάλος γείτονας που θεωρούσε ανέκαθεν τη Λ. Αμερική ως την πίσω αυλή του, ιδιοκτησία του, σύμφωνα με το Δόγμα Μονρόε, αρχές του 1800. Οι ΗΠΑ αποφάσισαν, ότι τώρα είναι η στιγμή να συμμαζέψει τα άτακτα παιδιά. Στη Μ. Ανατολή τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά και η Ε.Ε. έχει φουρτούνες. Πρέπει να διασφαλιστούν τα μετόπισθεν. Να χάσει κάθε στήριγμα και επιρροή η Ρωσία (και η Κίνα) στην περιοχή. Οι BRICS θα υποστούν καίριο πλήγμα, αν χάσουν τη Βραζιλία.
Το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα περπατάει σκυφτό, σέρνεται. Η κοινωνία, χωρίς ηγεσία, παρακολουθεί παθητικά το κουκλοθέατρο του Μπάρμπα Μυτούση σε προ ημερησίας διατάξεως ανταλλαγή άσφαιρων πυρών στη Βουλή.
Η κρίση θα είναι μακρά.
ΠΗΓΗ: e-dromos.gr
