Άρης Χατζηστεφάνου
Τους τελευταίους μήνες κάνει θραύση στη Γαλλία ένα κόμικ με τον τίτλο «Η πρόεδρος». Οι δημιουργοί του καταρρίπτουν τον μύθο, που κυριαρχεί σε μεγάλα τμήματα της γαλλικής Αριστεράς, ότι ακόμη και αν η Μαρίν Λεπέν κερδίσει τις προεδρικές...
εκλογές του 2017, το σύνταγμα της χώρας αλλά και το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ δεν θα της επιτρέψουν, να επιβάλλει ένα απολυταρχικό, ακροδεξιό καθεστώς. Στην πραγματικότητα, όλοι οι νόμοι και οι ρυθμίσεις που χρειάζεται, για να μετατρέψει τη Γαλλία σε μια δυστοπική κοινωνία, βρίσκονται ήδη εδώ, φαίνεται να είναι το τελικό συμπέρασμα.
Αντί βέβαια να διαβάζει μελοντολογικά κόμικ η Δυτική Ευρώπη, θα μπορούσε να κοιτάξει καλύτερα τους ανατολικούς γείτονές της, για να καταλάβει, πόσο εύκολα μπορεί μια ακροδεξιά κυβέρνηση να ανατρέψει βασικούς κανόνες της αστικής δημοκρατίας, χωρίς να αμφισβητήσει το γράμμα των εθνικών νομοθεσιών και των κανόνων της ΕΕ. Το προσφυγικό ζήτημα λειτούργησε το τελευταίο διάστημα σαν καταλύτης, για να αποκαλυφθεί η απότομη δεξιά στροφή που συντελείται εδώ και χρόνια στην Ευρώπη λόγω των δομικών προβλημάτων της ευρωζώνης αλλά και του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Οι πρόσφατες εκλογές στη Σλοβενία με την συνολική μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού προς τα δεξιά και την είσοδο φασιστικών μορφωμάτων στο κοινοβούλιο ήταν απλώς η πιο πρόσφατη προειδοποιήση.
Στην Ουγγαρία μπορεί το φιλοφασιστικό Jobbik να υποχώρησε τους τελευταίους μήνες, αλλά αυτό συνέβη, μόνο επειδή το κυβερνών Fidesz του Βίκτορ Ορμπαν υιοθέτησε αυτούσια τη ρητορική του για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και αποφάσισε να την εφαρμόσει κατά γράμμα. Ο Ορμπάν αυτοπαρουσιάζεται πλέον σαν συνοριοφύλακας της χριστιανικής Ευρώπης απέναντι στην «εισβολή των βαρβάρων», επιχειρώντας να ντύσει με πολιτισμικό μανδύα, τα συρματοπλέγματα που υψώνει στα νότια σύνορα της χώρας.
Σε ακόμη πιο ακραίες δηλώσεις επιδίδεται σχεδόν καθημερινά ο Γιάροσλαβ Κατσίνσκι, επικεφαλής του κόμματος του Νόμου και της Δικαιοσύνης που κέρδισε τις τελευταίες εκλογές στην Πολωνία. «Οι μετανάστες φέρνουν στη χώρα μας παράσιτα και προτώζωα» είχε δηλώσει πρόσφατα θυμίζοντας περισσότερο σχιζοφρενή τηλε-ευαγγελιστή παρά πολιτικό.
Σε αντίθεση με τον Ορμπάν ο Κατσίνσκι θεωρεί, ότι ο κίνδυνος δεν προέρχεται μόνο από την Ανατολή αλλά και από τη δυτική Ευρώπη η οποία έχει καταληφθεί από τους μετανάστες. «Στη Σουηδία» υποστήριξε σε πρόσφατη ομιλία του «υπάρχουν 54 περιοχές στις οποίες η χώρα δεν έχει κανένα έλεγχο, αφού εφαρμόζεται η Σαρία. Στην Ιταλία οι μετανάστες καταλαμβάνουν τις εκκλησίες και τις χρησιμοποιούν σαν τουαλέτες. Η Γαλλία κινείται προς την κατεύθυνση επιβολής της Σαρία ενώ παρόμοια είναι η κατάσταση στη Βρετανία και τη γερμανία»!!!
Στη Τσεχία το δρόμο του αντι-προσφυγικού παροξυσμού χαράσσει ο ίδιος ο πρόεδρος της χώρας Μίλος Ζέμαν, ο οποίος θεωρεί, ότι οι ροές προσφύγων και μεταναστών εντάσσονται σε ένα οργανωμένο σχέδιο κατάληψης της Ευρώπης. Ο Ζέμαν έφτασε στο σημείο, να παραδεχθεί δημοσίως στο χριστουγεννιάτικο διάγγελμά του, ότι οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας απείλησαν τους διοργανωτές συγκέντρωσης υπέρ των προσφύγων αναγκάζοντάς τους να αλλάξουν ακόμη και τα συνθήματα που είχαν στα πλακάτ τους. Τη φρική εικόνα στη χώρα του… υπαρκτού καπιταλισμού έρχεται να συμπληρώσει και η θεαματική άνοδος του ακροδεξιού κόμματος Η Αυγή, το οποίο κατέλαβε 8 έδρες στις εκλογές του 2013.
Στο ίδιο μήκος κύμματος με την Αυγή κινούνται και τα μέλη του φασιστικού Λαϊκού Κόμματος της Εσθονίας (EKRE), που πραγματοποιούν συχνά λαμπαδιοδρομίες κάνοντας τους δρόμους του Ταλίν να θυμίζουν τις χιτλερικές πορείες στη Νυρεμβέργη του 1933. Το ΕΚΡΕ βρέθηκε και αυτό με επτά βουλευτές στο κοινοβούλιο μετά τις τελευταίες εκλογές.
Στο δρόμο του εθνικιστικού και ρατσιστικού παροξυσμού κινείται όμως και μεγάλο τμήμα του πολιτικού σκηνικού στην Αυστρία, η οποία λειτουργεί σαν γέφυρα ανάμεσα στα ανοιχτά φασιστικά μέτωπα της ανατολικής Ευρώπης με τη συγκαλυμμένη ακροδεξιά της δυτικής. Το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας βρίσκεται ήδη στην τρίτη θέση από πλευράς εδρών στο αυστριακό κοινοβούλιο, ενώ πρόσφατες δημοσκοπήσεις το παρουσίασαν στην πρώτη θέση με 34%.
Στη Δανία, τη χώρα που επανέφερε με τον χειρότερο τρόπο τη μνήμη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ζητώντας την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων των προσφύγων, ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό μετατοπίστηκε βίαια προς τα δεξιά. Το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα εκτινάχθηκε στο 21,1% στις εκλογές του Ιουνίου του 2015 και παρά το γεγονός ότι δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση, έχει μετατραπεί σε ρυθμιστή των εξελίξεων, καθώς η δεξιά κυβέρνηση χρειάζεται συχνά τη στήριξή του, για να προωθεί αποφάσεις στο κοινοβούλιο.
Η ακροδεξιά μετατόπιση του ευρωπαϊκού βορρά κάνει φαινομενικά την πολιτική της καγκελαρίου Μέρκελ να μοιάζει με ανθρωπιστικό παράδεισο για τους πρόσφυγες. Στην πραγματικότητα ο διάλογος στη Γερμανία έχει περιοριστεί, πλέον, ανάμεσα στην άκρα Δεξιά που θέλει να κλείσει τα σύνορα της Γερμανίας στους πρόσφυγες και την Δεξιά που θέλει να κλείσει τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης. Προνομιακό ρόλο σε αυτή την αντιπαράθεση εκτός από το ακροδεξιό NPD έρχεται να παίξει πλέον και η παράταξη Εναλλακτική για τη Γερμανία, η οποία ξεκίνησε με μια δεξιά και αντιδραστική κριτική προς την ευρωζώνη, για να καταλήξει να ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με το θέμα των προσφύγων.
Δυστυχώς, όπως και στην περίπτωση της Ολλανδίας και της Βρετανίας, η ταύτιση των δεξιών ευρωσκεπτικιστών με τις πιο ακραίες φωνές εναντίον των προσφύγων και των μεταναστών, ωθεί μεγάλα τμήματα της Αριστεράς να αντιδρούν σχεδόν αντανακλαστικά ζητώντας ενίσχυση της ΕΕ.
Ιδεολογικά απροετοίμαστη και πολιτικά υποταγμένη στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή η Αριστερά καλεί τον λύκο, που ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την άνοδο της άκρας δεξιάς αλλά και για τις ροές προσφύγων από τα πολεμικά μέτωπα της Μέσης Ανατολής, να προστατεύσει τα πρόβατα.
Εφημερίδα ΠΡΙΝ
