Για άλλη μία χρονιά πλησιάζει η ώρα των Πανελληνίων. Οι υποψήφιοι κάνουν τις τελευταίες επαναλήψεις, οι διευθυντές των σχολείων ρυθμίζουν τις τελευταίες λεπτομέρειες, οι επιτροπές θα συγκεντρωθούν για να βγάλουν θέματα κι οι καθηγητές θα κάνουν για ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ απεργία, ζητώντας επίδομα επειδή κάνουν τη δουλειά τους διορθώνοντας τα γραπτά των υποψηφίων και θα πιέζουν διότι ξέρουν ότι τα χρονικά περιθώρια δεν είναι μεγάλα..........
Η κυβέρνηση θα υποχωρήσει στην πίεση των γονιών και των υποψηφίων, οι υποψήφιοι θα μάθουν τα αποτελέσματά τους και θα πανηγυρίζουν για το σε ποια πόλη θα «φιλοσοφούν» ως φοιτητές κι οι καθηγητές θα πάνε στη (σχεδόν) δίμηνη άδειά τους με γεμάτο πορτοφόλι! Πρόκειται λοιπόν για το ετήσιο παίγνιο στο οποίο όλοι κερδίζουν ΕΚΤΟΣ από την «κακιά» κυβέρνηση…
Εγώ αν ήμουν εκπαιδευτικός θα ντρεπόμουν να ζητήσω επιπλέον λεφτά για το γεγονός ότι κάνω μία δουλειά της οποίας τα αποτελέσματα είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμα! Έχω περισσότερες μέρες διακοπές από τον καθένα, είμαι δημόσιος υπάλληλος με ό,τι αυτό συνεπάγεται και φυσικά ο καθρέφτης της δουλειάς μου έχει ραγίσει εδώ και πολλά χρόνια… Θα προσπαθήσω λοιπόν να εξηγήσω τι εννοώ μέσα από κάποια παραδείγματα.
Πρώτο χαρακτηριστικό παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το εξής. Ο καθηγητής έρχεται η ώρα να βάλει βαθμούς στους μαθητές του. Είναι λοιπόν αμέτρητες οι φορές που ο μαθητής είναι πολύ καλός (16-20) κι οι καθηγητές του κατεβάζουν 1-2 μονάδες γιατί όπως λένε χαρακτηριστικά «Είναι πολύ καλός μαθητής, πολύ έξυπνο παιδί, αλλά κάνει φασαρία. Μιλάει μέσα στην τάξη…». Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ! Τι σχέση έχει η διαγωγή του μαθητή με την επίδοσή του στα μαθήματα!! Βάλε το βαθμό που πρέπει και στη διαγωγή γράψε «Κόσμια»… Αλλά δεν γίνεται, γιατί οι καλοί μαθητές οφείλουν να έχουν καλή διαγωγή στα μάτια του κόσμου!! Ερώτηση πρώτη λοιπόν. Τι μήνυμα περνάει ο καθηγητής μέσα από αυτή τη συμπεριφορά; Πάντως σίγουρα όχι της ισονομίας και της δικαιοσύνης. Ο καθηγητής λοιπόν κάνοντας χρήση της θέσης ισχύος του τιμωρεί τον «ανυπάκουο» μαθητή. Μην απορείτε λοιπόν που αργότερα όταν καταλαμβάνει ο οποιοσδήποτε μία θέση ισχύος αυτό που κάνει είναι να κάνει χρήση της εξουσίας του. Αυτό τον έμαθαν οι εκπαιδευτικοί…
Ως δεύτερο παράδειγμα θα χρησιμοποιήσω μία προσωπική εμπειρία. Πριν από κάποια χρόνια σε μία εκδήλωση του σχολείου χρησιμοποιήσαμε για τη μετακίνησή μας λεωφορείο. Μία από τις συνοδούς καθηγήτριες ήταν κι η Π. Ο οδηγός (ας τον λέμε Α.) λοιπόν που μας μετέφερε έτυχε να είναι γνωστός μου και φίλος μου. Να αναφέρω ότι είχε ένα πρόβλημα στην ομιλία και τραύλιζε… Εγώ λοιπόν καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής από την Κόρινθο έως το αεροδρόμιο καθόμουν μαζί με τον Α. Κάποια στιγμή μετά από λίγη ώρα ήρθε μία κοπέλα και ρώτησε τον οδηγό αν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις τουαλέτες. Τότε ο Α. μου είπε να πάρω ένα νόμισμα και να ανοίξω την πόρτα. Όταν σηκώθηκα η Π. γελούσε μαζί με την άλλη καθηγήτρια δίπλα της και με κοιτούσαν. Εγώ πήγα τουαλέτα, την άνοιξα και γύρισα. Μόλις γύρισα κατάλαβα ότι ο Α. είχε δει τις καθηγήτριες που γελούσαν κι είχε αγχωθεί! Λόγω του άγχους του λοιπόν το «πρόβλημά» του έγινε εντονότερο. Άρχισε λοιπόν να μου λέει ποιο κουμπί πρέπει να πατήσω για να λειτουργήσει το καζανάκι και τι να κάνω μετά. Εγώ λοιπόν σηκώθηκα να πάω στην τουαλέτα κι η Π. με πιάνει από το χέρι και μου λέει δυνατά και γελώντας «Κατάλαβες;»… Και ρωτάω λοιπόν. Αυτή η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ θα διδάξει στα παιδιά ήθος, αξιοπρέπεια, σεβασμό και αλληλεγγύη; Αυτή η γυναίκα είναι που θα διδάξει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, τις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας, της ισονομίας και του σεβασμού; Αυτή η γυναίκα θα κρίνει μαθητές για το αν είναι «μελετημένοι» κι αν ξέρουν το μάθημα; Με ποια ηθική, με ποιο υπόβαθρο και με ποια παιδεία;
Οι καθηγητές έχουν αναρωτηθεί ποτέ αν διαπλάθουν χαρακτήρες ή αν απλά τους καταστρέφουν; Έχουν αναρωτηθεί ποτέ αν διδάσκουν στα παιδιά, το πιο σημαντικό κομμάτι ενός έθνους, να σκέφτονται και να αμφισβητούν τα πάντα ή αν απλά τα μαθαίνουν να επαναλαμβάνουν ό,τι ακούνε και βλέπουν χωρίς να έχει σημασία αν το καταλαβαίνουν; Έχουν αναρωτηθεί ποτέ αν έχουν μεταμορφώσει τα παιδιά από ερευνητές της αλήθειας σε απλούς βαθμοθήρες; Έχουν συναίσθηση του γεγονότος ότι ένα μεγάλο ποσοστό των νέων δεν γνωρίζουν τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου και τη 17η Νοέμβρη; Νιώθουν υπερήφανοι που ένα μεγάλο επίσης ποσοστό των νέων δεν έχει βασική γνώση της Ιστορίας της Ελλάδος; Αρχαίας τε και σύγχρονης… Νιώθουν δικαιωμένοι που ένα φιλοναζιστικό κόμμα γεμάτο ρατσιστές καταλαμβάνει το 10% των ψήφων των ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΩΝ; Είναι υπερήφανοι που το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων τους είναι νέοι άνθρωποι κι ότι οι έφηβοι (15-18 ετών) ξυρίζουν τα κεφάλια τους και χαιρετούν ναζιστικά; Έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους που χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν ιδέα όσον αφορά το τι είναι ναζισμός, ρατσισμός, σεξισμός, δημοκρατία; Θεωρούν ότι διδάσκουν ήθος με το να καλύπτουν συναδέλφους τους παιδόφιλους (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63706064); Με αυτές τους τις πράξεις έχουν την ΠΑΙΔΕΙΑ να καταλάβουν ότι σφίγγουν τις παρωπίδες των μαθητών αντί να τις βγάζουν; Κλείνονται στον μικρόκοσμό τους και ζητούν από τους μαθητές να ανοίξουν το μυαλό και τους ορίζοντές τους… Πόσο οξύμωρο πια!!
Φυσικά κι οι καθηγητές δεν είναι οι μόνοι που διαπλάθουν το χαρακτήρα ενός παιδιού κι ασφαλώς δεν αναφέρομαι σε όλους. Υπάρχουν και καθηγητές με γνώσεις κι ήθος που προσπαθούν να κάνουν καλά τη δουλειά τους με τα λιγοστά μέσα που τους διαθέτει η Πολιτεία. Είναι επίσης κι η οικογένεια κι ο κοινωνικός περίγυρος που επηρεάζουν την προσωπικότητα του παιδιού. Αλλά όταν αυτό από τα 4 ως τα 18 του χρόνια (τουλάχιστον) βρίσκεται για 6 ώρες μέσα σε ένα σχολικό περιβάλλον και συναναστρέφεται με εκπαιδευτικούς, τότε αυτοί δεν μπορεί να είναι άμοιροι ευθυνών. Ας σκεφτούν λοιπόν οι καθηγητές τις ερωτήσεις που έθεσα κι αν η ΠΑΙΔΕΙΑ τους, τους υποδείξει ότι η απάντηση σε αυτά είναι αρνητική, τότε σε 2 μήνες θα χαρώ πολύ να αγωνιστούμε για το επίδομά τους…
Κωνσταντίνος Δουβής
ΥΓ
ΥΓ To Jenny' s World δέχεται όλες τις απόψεις των αναγνωστών και φίλων, μέσα στα πλαίσια του δημοκρατικού διαλόγου, χωρίς απαραιτήτως να ταυτίζεται με αυτές. Δεκτά όλα τα άρθρα των αναγνωστών μας και οι προβληματισμοί, oταν διατυπώνονται με ευπρέπεια, στo soukarat@gmail.com
