Του Κωστα Βεργοπουλου
Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει, γιατί οι δανειστές επιμένουν σε θέσεις όπως το κόψιμο των μισθών, που αποδεδειγμένα οδηγούν σε ύφεση της οικονομίας.
Η προσδοκία, που έχουν οι δανειστές, είναι, ότι κόβοντας τους μισθούς θα οδηγηθούμε σε ανάπτυξη, πράγμα που δεν έχει...
επιβεβαιωθεί ποτέ στην ιστορία σε καμιά χώρα στον κόσμο.
Αντίθετα, οι ψηλοί μισθοί είναι αυτοί που οδηγούν σε ανάπτυξη και συνιστούν ένα πολύ σημαντικό κίνητρο για τις τεχνολογικές επενδύσεις.
Πρώτον και κύριο να ξεκαθαρίσουμε, ότι προβλήματα όπως το χρέος δεν λύνονται μεμιάς, αλλά σταδιακά. Και το έλλειμμα το ίδιο. Οχι με απότομες κινήσεις.
Η διατήρηση του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας είναι αυτή, που θα έδινε ίσως τη λύση στο πρόβλημα.
Τίποτα δεν λύνεται, αν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι αρνητικός. Αυτό όποιος δεν το καταλαβαίνει, είναι όχι μόνο αναλφάβητος οικονομικά, αλλά ηλίθιος...
Σήμερα έχουμε πάρει τον δρόμο της ύφεσης και είμαστε πολύ χειρότερα από ό,τι πριν από τρία χρόνια. Είναι σαφές, ότι πιο ανταγωνιστικές είναι χώρες με μεγάλη ανάπτυξη όπως η Γερμανία, η Ελβετία, η Αμερική, σε αντίθεση με χώρες όπου κυριαρχούν οι μισθοί πείνας και η ανταγωνιστικότητα είναι μηδενική, όπως συμβαίνει στο Μπαγκλαντές ή στις χώρες της Αφρικής...
Είναι παλιό και γνώριμο αυτό.
Η ύφεση της οικονομίας αποθαρρύνει τις επενδύσεις, αλλά βάζει πάγο και σε αυτές που ήδη είχαν γίνει και τώρα φεύγουν. Η κατάρρευση αυτή των μισθών μας φέρνει πολλές δεκαετίες πίσω, μας ξαναγυρνά στο '50.
Δεν έχει καμιά σοβαρή δικαιολογία αυτό που γίνεται, δεν λέω ότι είναι χωρίς ηθική και ένα αντικοινωνικό μέτρο, που είναι, αλλά είναι τελείως αναποτελεσματικό.
Δεν βελτιώνονται ούτε το έλλειμμα ούτε το χρέος. Τα έσοδα του Δημοσίου καταρρέουν, το δε χρέος συσσωρεύεται. Το μεγάλο ζητούμενο είναι, ότι ο κόσμος βλέπει ότι ο ίδιος καταστρέφεται, χωρίς κάτι να βελτιώνεται στην οικονομία. Θα δέχονταν όλοι τη θυσία αν είχαν την αίσθηση ότι κάτι πηγαίνει προς το καλύτερο, αν υπήρχε έστω μια μικρή ελπίδα γι' αυτό.
Καταστρέφονται δωρεάν και με αρνητικό αποτέλεσμα.
Τώρα γιατί εξακολουθούν να τα πρεσβεύουν όλα αυτά, ενώ είναι αποδεδειγμένα αναποτελεσματικά;
Οπως έχει πει πολύ πετυχημένα ένας Ιταλός καθηγητής Οικονομικών... Ρωτήστε τον ψυχαναλυτή τους...
Σίγουρα χρειάζονται ψυχανάλυση, για να δούμε, από πού ορμώμενοι υποστηρίζουν ακόμα και τώρα θέσεις και απόψεις που οδηγούν σε αδιέξοδα.
*Ο Κώστας Βεργόπουλος είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
