Από τη ∆υτική Αφρική ώς τη Νότια Αµερική για την εξεύρεση τροφής και µετά πίσω στη Αφρική για να φτιάξει στην άµµο φωλιά, ώστε να γεννήσει τα αυγά της. Το χιλιάδων χιλιοµέτρων ταξίδι της θαλάσσιας χελώνας διαρκεί µήνες, ακόµη και χρόνια, και για πρώτη φορά κατάφεραν να το χαρτογραφήσουν οι επιστήµονες...
Στις 2 Φεβρουαρίου 2009, στις 4 τα ξηµερώµατα, µια δερµατοχελώνα, η Τίκα, όπως την ονόµασαν οι επιστήµονες, εγκαταλείπει την Γκαµπόν στη ∆υτική Αφρική. Τους επόµενους έξι µήνες διασχίζει τον Ατλαντικό, διανύοντας περίπου 8.000 χλµ., για να εξασφαλίσει την τροφή της. Το ταξίδι της ώς τη Νότια Αµερική θα διαρκέσει σχεδόν έξι µήνες. Αυτή τη στιγµή βρίσκεται κάπου έξω από τη Βραζιλία και αναπτύσσεται τρώγοντας τσούχτρες.
Του χρόνου τον Μάρτιο θα πάρει τον δρόµο του γυρισµού και, αν όλα πάνε καλά (αν λ.χ. δεν πέσει στα δίχτυα κάποιου αλιευτικού), θα φτιάξει τη φωλιά της στην άµµο της Μαγιούµπα,στο εθνικό πάρκο της Γκαµπόν.Αυτό είναι µόλις ένα από τα ταξίδια που κάνει καθ’ όλη τη διάρκεια της 50χρονης ζωής της.
Ολες αυτές τις λεπτοµέρειες ανακάλυψαν για πρώτη φορά οι επιστήµονες έπειτα από 5ετή έρευνα, κατά την οποία κατάφεραν να εντοπίσουν τα ίχνη της δερµατοχελώνας ενώ διασχίζει τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Συνολικά, οι ερευνητές παρακολούθησαν 25 θηλυκές θαλάσσιες χελώνες. Η Τίκα και η Ριγκάµπ κατέληξαν στα νερά της Βραζιλίας, της Αργεντινής και της Ουρουγουάης. Αλλες παρέµειναν πιο κοντά στη Αφρική, ενώ η Καρολίνα κολυµπούσε στα µέσα του Ατλαντικού για περισσότερο από ενάµιση χρόνο καλύπτοντας περίπου 11.000 χλµ. προτού επιστρέψει για να γεννήσει.
Μείωση του πληθυσµού
Η χαρτογράφηση του ταξιδιού των δερµατοχελωνών, που δηµοσιεύθηκε στο ερευνητικό περιοδικό βιολογικού περιεχοµένου «Proccedings of the Royal Society B», γεµίζει µε αισιοδοξία τους ερευνητές, καθώς πιστεύουν πως µε αυτόν τον τρόπο θα µπορέσουν να προστατεύσουν αυτό το επαπειλούµενο είδος θαλάσσιας χελώνας (τα τελευταία 30-40 χρόνια καταγράφεται 98% µείωση στον πληθυσµό τους).
Αν και ο ακριβής λόγος της δραµατικής µείωσης στον Ειρηνικό Ωκεανό δεν είναι γνωστός, αρκετές θαλάσσιες χελώνες πιάνονται στα αγκίστρια που χρησιµοποιούνται για την αλίευση του τόνου ή σε δίχτυα. Και στις δύο περιπτώσεις µένουν κάτω από το νερό και πνίγονται.
Ποµπός
Για τις ανάγκες της έρευνας, στην πλάτη κάθε δερµατοχελώνας τοποθετήθηκε ένας ποµπός, όπου ενσωµατώθηκαν τέσσερις µπαταρίες λιθίου.
Κάθε φορά που η χελώνα έβγαινε στην επιφάνεια για να πάρει αέρα, ο ποµπός έστελνε σήµα σ’ έναν δορυφόρο. «Ανακαλύψαµε ότι αυτό το θαλάσσιο είδος χελώνας ακολουθεί τρεις καθαρές µεταναστευτικές οδούς για την ανεύρεση τροφής. Ωστόσο, κάθε χρόνο, ο αριθµός των χελωνών που κάνει το µεγάλο ταξίδι ποικίλλει», προσθέτει ο Γουίτ.
ΠΗΓΗ: τα νεα on-line
