Κατά την διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου ακούστηκαν θέματα γύρω απο την εξωτερική πολιτΙκή της χώρας μας ,την διεθνη κατάσταση και την αλλαγή σχεδιασμού στους βασικούς άξονες ,οι οποίοι σύμφωνα με τον καθηγητή Κοτζιά χρίζουν επαναξέτασης ..πχ η εμμονή της χώρας στην ευρωπαική ένταξη της Τουρκίας..Η σχέση μας με την Σερβία αλλά και την Αλβανία .Οι συμμαχίες μας σε επίπεδο Ευρωπαικής Ένωσης ..αλλά και εκτός αυτής..
Ο Πάνος Μπεγλίτης βασικός ομιλιτής αναφέρθηκε στα κυρίαρχα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής μέσα σε ένα μεταβατικό διεθνές σκηνικό ..
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
"Με το Νίκο Κοτζιά δουλέψαμε για πάρα πολλά χρόνια μαζί.
Ακολουθήσαμε δρόμους συγκλίνοντες και αποκλίνοντες ,παρόλα αυτά για μένα είναι
τιμή η φιλία του ,είναι τιμή για μένα η σχέση μαθητείας που είχα μαζί με ένα μεγάλο θεωρητικό ,για τον οποίο είχα εκφράσει πολλές φορές
τις διαφωνίες μου ,ακόμα και σήμερα .Παρόλα αυτά ο θαυμασμός είναι στέρεος γιατί
πηγάζει από μια σχέση ειλικρίνειας, από έναν θαυμασμό για έναν διανοούμενο που ακόμα
και σήμερα σε δύσκολους καιρούς τολμά να αρθρώσει καθαρό λόγο ,τολμά να είναι
εικονοκλάστης ,τολμά απέναντι σε μια ένοχη σιωπή να μιλά και ν' αμφισβητεί να
διατυπώνει και να προτείνει .Ελάχιστοι είχαν το προνομιο σε αυτή τη χώρα ,που
ενώ τα είχαν όλα ,να τα αφήσουν όλα και να συνεχίσουν εκείνο το μοναχικό δρόμο
του διανοούμενου ,διατυπώνοντας πάντα αυτόνομα την άποψη τους.
Από την θέση του πανεπιστημιακού ,από την θεση του πρέσβη
εμπειρογνώμονα ,ο Νίκος Κοτζιάς , είναι από εκείνους που μπορούν και νομίζω πως θα συναντηθούμε
συντομα, να ανοίξουν χώρους στο πεδίο της εξωτερικής πολιτκής .Τετοιες φωνές και
πρακτικές προσεγγίσεις τις έχουμε αναγκη.Αναρωτιέται ευλογα κανείς , πώς χωρίς
νεα, χωρίς ενεργητική, χωρις δημοκρατική ,χωρίς πατριωτική εξωτερική πολιτική στις συνθηκες
του 21 ου αι., να προσπαθεί να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα να μπορεί να
σταθεί ισοτιμα στους περιφερειακούς και διεθνείς συσχετισμούς .Να μπορεί να
τοποθετηθει με βάση τα δικά του συμφέροντα .Ερωτήματα δυσκολα ,εξαιρετικά
συνθετα και κανείς δεν εχει την απάντηση εκ των προτέρων .Στους ρευστούς αυτούς καιρούς, σε μια εξαιρετικά παρατεινόμενη μεραβατική περιοδο στο
διεθνες και ευρωπαικο συστημα αναρωτιέμαι ,για ποσα χρονια μπορούμε να σχεδιαζουμε, για ποσα
χρονια μπορουμε να δούμε μπροστα στην εξωτερική και αμυντική πολιτική.Παλιά τα
πραγματα ήταν πιο εύκολα!Κατά την περιοδο του ψυχρού πολέμου μπορούσαμε με τα ψυχρά
παθητικά αντανακλαστικά που διεκριναν τις τοτε κυβερνήσεις ,να σχεδιασουμε για 20 -30 χρονια μπροστά .Μετα την πτωση της Σοβιετικης ενωσης με αυτην την
μεταβατικότητα που διακρίνει τις διεθνείς σχεσεις ,αναρωτιέμαι για ποσο χρόνο μπορουμε να σχεδιασουμες
,δυο χρονια, πεντε χρονια ,δεκα χρονια; Είναι προβλημα στρατηγικο ,γιατί είναι τετοιες
οι αλλαγες, τετοια η έκπληξη μας μπροστά στο νέο που μας ξεπερνά καθημερινα, που
αδυνατούμε ,τουλάχιστον εγώ που ενδεχομένως να μην έχω τα θεωρητικά εργαλεία, να μιλησουμε για μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς στην εξωτερικη πολιτικη/"
ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΙΕΡΟΣ :
"O Kοτζιάς δίνει σημασία και στους θεσμούς και στα πρόσωπα.Και φτιάχνει πρωτόκολλα εξωτερικής πολιτκής .Δίνει οδηγίες στους επαγγελματίες της πολιτικής
.Αφου λοιπόν αναλύει και οριοθετεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται να κινηθεί
η Ελλάδα ,αφού η ματιά του η κοσμοπολίτικη οριοθετεί τον χώρο ,έρχεται η εθνική
του ματιά ,η ιθαγένεια της σκέψης του ..Δεν κάνει το λάθος να αρκεστεί σε υπερήφανες
διακηρύξεις εξωτερικής πολιτκής ,αδιαπραγμάτευτες θέσεις και αταλάντευτες
πολιτικές.
Η αντίληψη του για την εξωτερική πολιτική δεν είναι ούτε φοβική
,ούτε στατική ,ούτε προκατασκευασμένη. Γι αυτό και οι προτάσεις του έχουν το
καινοτόμο στοιχείο ,έχουν την αυθεντικότητα της αγωνίας για την χώρα στην οποία
πιστεύει. ,αλλά και την οποία δεν διστάζει να κριτικάρει."
