Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Μεγάλη η καταστροφή στο πανέμορφο νησί της Θάσου, που οφείλεται στην πτώση κεραυνών - πέραν της έλλειψης πυροσβεστικών δυνάμεων.
Αυτό που έχω να πω, είναι, ότι διάβαζα σήμερα, πως θα επιχειρούσαν στο νησί το σύνολο σχεδόν των εναέριων μέσων δασοπυρόσβεσης της χώρας, δηλαδή 7 καναντέρ, 6 ελικόπτερα και 2 πετζετέλ.
Δηλαδή, η χώρα διαθέτει όλα και όλα το πολύ 20 πετούμενα για τις πυρκαγιές;
Σούπερ.
Επίσης, είναι πολύ συνηθισμένο στην Ελλάδα, να τρέχουν όλοι να προτείνουν λύσεις μετά την καταστροφή, όταν και δεν έχει πια καμιά σημασία, καθώς η πρόληψη δεν είναι μόνο η καλύτερη θεραπεία, αλλά και η μοναδική.
Αυτό που θέλω να πω, σε σχέση με την πυρκαγιά ή τις πρόσφατες πλημμύρες, είναι ότι η χώρα έχει τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες στην Ευρώπη (ως ποσοστό επί του ΑΕΠ) και δεν τις περισσεύει φράγκο για τέτοιες χαζομάρες.
Δηλαδή, η χώρα ξοδεύει απίστευτα χρήματα για στρατιωτικό εξοπλισμό και κάποιοι απορούν, τι κάνουμε λάθος και δεν μας φτάνει για εμβόλια.
‘Οσον αφορά για το ηλίθιο επιχείρημα ότι ζούμε σε επικίνδυνη γειτονιά, τότε γιατί μπήκαμε στην ΕΕ ή το ΝΑΤΟ;
Δεν μπήκαμε στην ΕΕ, γιατί θα μας πρόσφερε ασφάλεια - καθώς τα ελληνικά σύνορα ήταν πλέον ευρωπαϊκά;
Στο μεταξύ, πιο πολλά χαλάμε τώρα, χαχα.
Και αν αυτό δεν ήταν πρόβλημα - ενδεχομένως - πριν το 2010, τώρα, που τα περισσότερα χρήματα που μαζεύει το ελληνικό κράτος καταλήγουν στην αποπληρωμή ενός ανύπαρκτου χρέους, είναι θανατική καταδίκη, κυριολεκτικά.
Είναι θανατική καταδίκη, να ξοδεύει ένα κράτος περισσότερα χρήματα για όπλα παρά για φάρμακα.
Τι είναι πιθανότερο σε ένα τέτοιο κράτος, να περιθάλπτεσαι ή να… υπηρετείς;
‘Ολα καλά θα πάνε.
‘Ετσι, το ελληνικό κράτος ξοδεύει με το σταγονόμετρο όσον αφορά την περίθαλψη (τελευταίοι ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ σε δαπάνες για την υγεία), πόσο μάλλον για τη δασοπυρόσβεση.
Προφανώς και δεν έχουν καμία σημασία τα δάση για την πολιτική ηγεσία του τόπου, αλλά και για την ίδια την κοινωνία, που συνεχίζει να στηρίζει πολιτικές που έχουν οδηγήσει τη χώρα εδώ που βρίσκεται σήμερα και μετά να απορεί που καίγεται καθημερινά.
Εδώ ταιριάζει η παροιμία, κοιτούσαμε το δέντρο και χάσαμε το δάσος.
‘Ασε που οι κεραυνοί στη Θάσο δεν ήταν… οργή Θεού, όπως εξέφρασε ο περιφερειάρχης, ούτε θα έπρεπε να προκαλούν εντύπωση στον πρωθυπουργό.
Δεν είναι, τελικά, τίποτε τυχαίο στην Ελλάδα.
Ούτε οι πλημμύρες, ούτε οι πυρκαγιές, ούτε τα μνημόνια, ούτε που τα μαλακόμετρα έχουν τερματίσει.
Γαμώ το κέρατο μου, οι κεραυνοί είναι καιρικό φαινόμενο.
Κάθε δευτερόλεπτο πέφτουν στη γη 100 κεραυνοί παρακαλώ.
Πραγματικά, πέφτω από τα σύννεφα που έπεσαν κεραυνοί στη Θάσο.
Τι είπε τώρα ο τύπος.
Τελικά η δουλειά των πολιτικών στην Ελλάδα είναι, να κάνουν «ουάου».
Να μιλάνε για την οργή Θεού, τον στρατηγό άνεμο και τους Τούρκους πράκτορες που θέλουν να καταστρέψουν τα ελληνικά δάση και τον Καραμανλή.
Τίγκα στους μαλάκες με περικεφαλαία η χώρα.
Και αυτό το θλιβερό να είναι όλα στην Ελλάδα θέλημα Θεού;
Παραδίνομαι πραγματικά.
Οργή Θεού και οι πλημμύρες της περασμένης βδομάδας· μας ζηλεύει ο επουράνιος πατέρας όπως όλοι οι άλλοι.
Άλλο που και οι βροχές είναι το πλέον συνηθισμένο καιρικό φαινόμενο, όσο σφοδρές και αν είναι.
Εντάξει, δεν είμαι και σαν τους βλαμμένους, που νομίζουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να τα βάλει πραγματικά με τη φύση, ειδικά όταν ανοίγουν οι ουρανοί και ξεχνούν να σταματήσουν.
Σε κάποια πράγματα, είμαστε παρατηρητές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και να καθόμαστε να παρατηρούμε.
Οι άνθρωποι γι’ αυτό ίδρυσαν τις κοινωνίες, για να αντιμετωπίσουν την μανία της φύσης, για να μπορέσουν να επιβιώσουν από το κρύο, τη βροχή, τον αέρα.
Αυτό είναι που ώθησε τους ανθρώπους να ζήσουν μαζί και να εγκαταλείψουν τις σπηλιές.
Οι οικονομίες και το ίντερνετ ήρθαν πολύ αργότερα.
Είναι προφανές, πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την εξεύρεση λύσεων στα κοινωνικά προβλήματα.
Στην Ελλάδα, είναι σημαντικότερο να ασχολείσαι με τον Τσίπρα ή τον Κούλη, με τα βυζιά της Μενεγάκη και - μισό λεπτό - σχολίασε κάποιος τη φώτο μου στο Facebook.
Στην Ελλάδα, είναι υπεύθυνος ο πολίτης που ψήφισε το μικρότερο κακό και σε καμία περίπτωση δεν έχει την ευθύνη να συμμετέχει περαιτέρω μετά τις (ούτως ή άλλως κάλπικες) κάλπες.
Το δε ελληνικό κράτος είναι, ο Πολάκης να τσακώνεται με τον ‘Αδωνι και οι φιλελέδες να εναλλάσονται στα έδρανα, άλλοτε να κάθονται αριστερά και άλλοτε δεξιά.
‘Ολοι συνιστώσες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας (με τα κενά να συμπληρώνονται από αριστεροδεξιούς του κώλου) που παίζουν τουρτοπόλεμο για να διασκεδάζουν τα χάπατα, που τους κοιτάνε από κάτω.
‘Ολα και όλοι (πολιτικοί, πολίτες) στον αυτόματο πιλότο, γιατί «εγώ θα αλλάξω τα πράγματα;».
‘Ασε που αυτό, να κάνουν όλοι τους έκπληκτους μετά από μια φυσική καταστροφή, με έχει αηδιάσει.
‘Εκπληξη θα έπρεπε να προκαλούσε, να έβλεπες χιόνι στη Σαχάρα ή αμμοθύελλα στην Γροιλανδία.
Αλλά, εντάξει, στην Ελλάδα ζούμε και όλα επιτρέπονται εκτός από τη σοβαρότητα.
Είναι ξεκάθαρο, επίσης, πως όπως το ελληνικό κράτος δεν υπηρετεί τον πολίτη, έτσι και ο ίδιος ο πολίτης δεν βλέπει το λόγο να ενδιαφέρεται για την κοινωνία και τα προβλήματα της, παρά μόνο πως θα γίνει να φάει περισσότερα από τον διπλανό του.
Οι ‘Ελληνες πολίτες συνεχίζουν να διαχωρίζουν τις καταστροφές σε αριστερές και δεξιές και τον κακό τους τον καιρό.
Οι ‘Ελληνες πολίτες συνεχίζουν να νοιάζονται μόνο για τον κώλο τους και να γράφουν στα παπούτσια τους τη δυστυχία του διπλανού τους.
Πίστευα κάποτε, πως οι ‘Ελληνες απλά ήταν κοιμισμένοι, αλλά τελικά είναι κάτι πολύ χειρότερο.
Ο καθένας κοιτάει την ιδιοκτησία του και (μόνο όταν βάλλεται) θυμάται να καταδικάσει την αναλγησία του ελληνικού κράτους.
Και οι ‘Ελληνες πολίτες χαίρονται, όταν δυστυχεί ο διπλανός τους.
Πετάνε στα ουράνια.
Μια απέραντη ζούγκλα αναλγησίας, παρτάκηδων, κλινικά νεκρών και ψυχασθενών.
Αυτό δεν είναι απλά εμετικό, αλλά χρήζει και ιατρικής παρακολούθησης.
Και τα ισοπεδώνω όλα επίτηδες, γιατί οι ευγένειες έλαβαν τέλος, ειδικά όταν μετά τις 15 Σεπτεμβρίου θα εκτελούνται σχεδόν 1.000 πλειστηριασμοί κατοικιών την βδομάδα και οι ‘Ελληνες ακόμα πέρα βρέχει.
Και σε καμία περίπτωση δεν ενοχλεί τους ‘Ελληνες πολίτες, που το ελληνικό κράτος υπάρχει αποκλειστικά για να υπηρετεί τους δανειστές.
Η χώρα έχει μετατραπεί σε παραμάγαζο των αγορών και οι ‘Ελληνες πολίτες απορούν που τίποτα δεν δουλεύει ρολόι.
‘Οπως απορούν, που δεν υπάρχει δικαιοσύνη, τόσα χρόνια που ψηφίζουν τους ίδιους.
Να πάει ο Τσίπρας και να παραδεχθεί, ότι πρόδωσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ειδικά όταν ένα μήνα τον ψήφισες με τα τσαρούχια;
Να πάει ο Κούλης και να καταδώσει την αδερφή του, που φυγάδευσε τον συμμαθητή της τον Χριστοφοράκο ή τον πατέρα του που (μεταξύ άλλων) απογείωσε το ελληνικό χρέος το ’90-’93;
Εσύ που είσαι ρε ανθρωπάκι, που γκρινιάζεις όλη μέρα;
Πες μας τι έκανες, για να ανακόψεις το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας.
Τι έκανες για τα θύματα της κρίσης.
Πέφτουν και από τα σύννεφα, τα χρυσά μου, όταν η εκάστοτε κυβέρνηση του προτεκτοράτου, τους γράφει στα παλιά της τα παπούτσια.
Παιδιά δεν θέλω να σας στεναχωρήσω, αλλά στα προτεκτοράτα οι κυβερνήσεις είναι διακοσμητικές.
Και βέβαια, δεν ενοχλεί που δεν υπάρχει δημοκρατία, δικαιοσύνη, περίθαλψη, σχολεία, κοινωνική ευημερία.
Αρκεί να έχουμε λεφτά, πολλά λεφτά - να αφήνουμε και κάτι όταν πάμε στην Εκκλησία για τους φτωχούς, ρε φίλε.
Και τους ενοχλεί ακόμα λιγότερο αυτό το έλλειμμα δικαίου, όταν το πιάτο τους είναι γεμάτο - αλλά για πόσο ακόμα θα γλιτώνεις από τις σφαίρες, που πέφτουν βροχή;
Η χώρα είναι ένα απέραντο προτεκτοράτο, όπου πέφτουν καθημερινά κορμιά, αλλά εκεί δεν υπάρχουν τέτοιες διαφωνίες και πολιτικές πεποιθήσεις.
Εκεί τουμπεκί ψιλοκομμένο.
Οι ‘Ελληνες έχουν καρα-αποψάρες για όλα εκτός από την ίδια την ποιότητα της ζωής τους και την κοινωνική ευημερία του συνόλου.
Καλά, ποια ευημερία του συνόλου, εμείς να ευημερούμε και οι άλλοι να τρώνε από τα σκουπίδια.
Και σαν τους μεταλλωρρύχους στη Χαλκιδική (που έβαλαν το ατομικό τους δικαίωμα στην εργασία πάνω από το κοινωνικό σύνολο) έτσι και οι δημοσιογράφοι τώρα ξαφνικά θυμήθηκαν, ότι οι γκιλοτίνες έχουν ακόμα φρέσκο αίμα από τους προηγούμενους.
Βασικά, να το πω πιο σωστά, χέστηκαν για τους προηγούμενους.
Απλά, ήρθε η σειρά τους και άρχισαν να ιδρώνουν.
Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος, έλεγε ένα σύνθημα στους δρόμους, αλλά να πάτε στην ποδιά του Γιούνκερ να κλάψετε.
Πάτε τώρα να παρακαλέσετε τους δανειστές, να μας αφήσουν να νοικιάσουμε κανένα καναντέρ, να σβήσουμε τη φωτιά.
Πάτε τώρα να παρακαλέσετε τους δανειστές, να στείλουν κανένα γιατρό, γιατί στο νοσοκομείο της περιοχής δεν έχει χειρούργο, παιδίατρο, αναισθησιολόγο, νευρολόγο.
Πάτε τώρα να παρακαλέσετε τους δανειστές, να μας δώσουν καμιά αποζημιωσούλα για την καταστροφή από τις φωτιές/πλημμύρες.
Πάτε να τους παρακαλέσετε, να μας αγοράσουν έστω κανένα φωτοτυπικό, για να μην κοιτάνε τους τοίχους τα παιδιά μας στα σχολεία.
Και παρακαλούνται όλοι οι φιλελέδες να συνδράμουν στην κατάσβεση των πυρκαγιών και στην αποκατάσταση των ζημιών, καθώς οι δασοπυροσβέστες δεν επαρκούν, τους μειώσαμε για να δείξουμε σοβαρότητα, ώστε να πάρουμε τη δόση.
‘Οσον αφορά τους δημοσιογράφους, δεν έχω κάτι να προσθέσω, γιατί τα είπες όλα κομπανιέρο.
Ας πάνε να κλαφτούν στους δανειστές τώρα, τους οποίους έγλειφαν πατόκορφα όταν απέλυαν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου με τη σύμφωνη γνώμη των ελληνικών κυβερνήσεων, εφαρμόζοντας μέτρα, που ήξερε μέχρι και ένα μωρό, ότι δεν έχουν σκοπό να αποπληρωθεί το χρέος ή να διορθωθεί η χώρα.
Τα μέτρα είχαν σκοπό να αποβλακώσουν περαιτέρω τους πολίτες, να τους πάρουν μέσα από τα χέρια τους ότι περιουσία είχαν και να δημιουργήσουν μια χώρα τύπου Γκάνας, όπου η «ανάπτυξη» θα πετάει πάνω από τα κεφάλια μας.
Μην γελιέστε και σ’ αυτό, τα μέτρα στην Ελλάδα είναι άκρως πετυχημένα, γιατί αυτοί αύξησαν τα κέρδη τους.
Είναι που δεν νοιάζονται για σένα, μην τους παρεξηγείς.
Προτεκτοράτο δεν θέλατε, κυρία μου;
Ας προσέχατε.
Στα προτεκτοράτα δεν ευημερούν παρά μόνο οι αριθμοί, κουκλιά μου.
Οι άνθρωποι περισσεύετε.
Με αυτά και με αυτά, είναι γεγονός ότι η χώρα δεν κατέρρευσε απλά.
‘Εχει σβήσει, κυριολεκτικά, από το χάρτη.
‘Εχει μετατραπεί σε μια απέραντη μπανανία.
Θα γίνει κάποτε και διαφήμιση για απορρυπαντικό πιάτων:
«Στην Ισλανδία το γιορτάζουν. Στην Μπανανόφλουδα ακόμα τρίβουν».
Επίσης, πολύ χαίρομαι που ο Τσίπρας τα έκανε μπουρδέλο σαν τους προηγούμενους.
‘Επεσαν και οι τελευταίες μάσκες και φάνηκε ποιοι είναι οι ‘Ελληνες, πέραν πάσης αμφιβολίας.
Η μετασύριζα εποχή είναι format, reset, Κούλης.
Κλαίω.
‘Οχι τίποτε άλλο, να μην σκάμε και εμείς οι λίγοι ανόητοι, που χαλάμε τη σούπα των υπόλοιπων.
Ρουφάτε ήσυχα μόνο.
‘Ολα καλά θα πάνε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Με εκτίμηση
Άρης
Υ.Γ. Αφιερωμένο στους νεοέλληνες που θυμήθηκαν σχεδόν 7 ολόκληρα χρόνια μετά ότι κάτι τρέχει στην Ελλάδα και τι τρέχει με τα έρμα και ψοφάνε:
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…
Γιά σένα που νομίζεις..
ότι η δική σου σειρά δε θα φτάσει ποτέ..
ότι επειδή ακόμη δε χρειάστηκε να πας στο νοσοκομείο
και να σε διώξουν
γιατί δεν έχεις λεφτά..
Ότι επειδή ακόμη έχεις ένα πιάτο φαί, δε θα στο πάρουν
Ότι ακόμη δε σου πήραν το σπίτι του πατέρα σου
για χρέη στο Δημόσιο, θα τη γλυτώσεις
Ότι επειδή το παιδί σου ακόμη είναι στο σχολείο, θα συνεχίσει…
Ότι η ζωή σου δεν επηρεάζεται από εκείνη του διπλανού σου…»
(Άρη, δώσε πόνο. Και μην ανησυχείς, αυτοί που δεν είναι καθυστερημένοι δεν παρεξηγούνται από τη γενίκευση. Μόνο οι ηλίθιοι τα παίρνουν όλα προσωπικά. Δηλαδή, περιμένουν τριάντα άνθρωποι το λεωφορείο, το λεωφορείο αργεί, αλλά μόνο ο ηλίθιος θεωρεί πως η καθυστέρηση του λεωφορείου είναι συνωμοσία σε βάρος του και το παίρνει προσωπικά. Χώνε, Άρη. Δεν νιώθουν. Δεν μπορούν να καταλάβουν, πως στου Θωμά το μαγαζί θα φτιαχτούμε όλοι μαζί ή θα πέσουμε όλοι μαζί. Δεν μπορούν, μωρέ, οι άχαροι, δεν μπορούν. Νομίζουν πως είναι ματιασμένοι. Θα κάνουν αγιασμό. Αλήθεια, πώς γίνεται με τόσους αγιασμούς στην Ελλάδα η μια καταστροφή να διαδέχεται την άλλη; Μήπως να κόψουμε τους αγιασμούς; Να είσαι καλά, Άρη. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
