Ο Πέτερ Μπόφινγκερ δεν είναι καθόλου τυχαίος.
Χαίρει πολύ μεγάλου κύρους στη Γερμανία, είναι ένας από τους κορυφαίους και με ανοικτό μυαλό οικονομολόγους της χώρας και δυστυχώς, σύμβουλος της κ. Μέρκελ.
Γι’ αυτό και τα όσα ο Π. Μπόφινγκερ...
λέει για την Ελλάδα, με συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής (10/7), έχουν ιδιαίτερη αξία.
Κατ’ αρχάς, πράγμα με ιδιαίτερη βαρύτητα, ο Π. Μπόφινγκερ απορρίπτει πλήρως και απολύτως το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, γιατί «θα ενδυναμώσει ακόμα περισσότερο την ύφεση»! Υπογραμμίζει, επίσης, με απόλυτη σαφήνεια, ότι τα σχέδια χρηματοδότησης της τρόικα οδηγούν σε απόλυτο αδιέξοδο!
Ο Π. Μπόφινγκερ προτείνει ως λύση για το ελληνικό πρόβλημα μια δέσμη μέτρων, τα οποία περιέχουν:
Πρώτον: Διαγραφή του ελληνικού χρέους κατά 50%, πράγμα που θα μπορούσε να γίνει αν το Ευρωπαϊκό Ταμείο (EFSF) αντάλλασε τα παλιά ομόλογα των πιστωτών με νέα και εγγυημένα από το ίδιο.
Δεύτερον: Μείωση των τόκων στα ελληνικά δάνεια στο 3% (αυτή την ώρα με τροϊκανά επιτόκια δανεισμού πάνω από 5%, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης κερδίζουν σε βάρος της Ελλάδας!)
Τρίτον: Έκδοση ευρωομολόγων, τα οποία κατά τον Π. Μπόφινγκερ θα απεμπλέξουν τη χώρα από τον κλοιό των αγορών.
Τέταρτον: Εκπόνηση μιας στρατηγικής ανάπτυξης, που θα πρέπει να μπει άμεσα σε εφαρμογή.
Πέμπτον: Συντονισμός των οικονομικών πολιτικών των χωρών μελών της ευρωζώνης.
Είναι σαφές, ότι ο Π. Μπόφινγκερ με τα 5 σημεία που προτείνει, δείχνει ότι αντιλαμβάνεται σε σημαντικό βαθμό το βάθος του προβλήματος και κινείται σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο από την παραδομένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την καρμανιόλα της τρόικα!
Η σκέψη, όμως, του Π. Μπόφινγκερ σκοντάφτει σε πολλά σκληρά εμπόδια και αντιφάσεις, μεταξύ των οποίων σημειώνουμε:
Το πρώτο είναι, ότι για να εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα επί του ελληνικού χρέους, πρέπει να αναλάβουν σημαντικές ευθύνες, σημαντικό κόστος και βάρος οι πιο ισχυρές χώρες της ΕΕ και πρώτα απ’ όλα Γερμανία και Γαλλία, οι οποίες δεν είναι πολιτικά διατεθειμένες να το πράξουν.
Το δεύτερο είναι, ότι αυτά τα μέτρα προϋποθέτουν ένα βαθύτερο και μονιμότερο συντονισμό και συνυπευθυνότητα των οικονομικών πολιτικών της ευρωζώνης, πράγμα που μάλλον είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτό ως άμεση εξέλιξη.
Το τρίτο είναι ότι οι προτάσεις Μπόφινγκερ, αν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές, ενώ θα έδιναν μια προσωρινή ανάσα στην Ελλάδα (ίσως και στις άλλες χώρες της ευρωπεριφέρειας, στις οποίες μοιραία θα επεκτείνονταν τα μέτρα!), δεν θα έλυναν μεσοπρόθεσμα τα προβλήματα.
Κι αυτό γιατί, και στο πλαίσιο των προτάσεων Μπόφινγκερ, θα συνεχίζονταν και θα διευρύνονταν οι αποκλίσεις και ανισότητες μεταξύ κέντρου και περιφέρειας στην ευρωζώνη, πράγμα που συνιστά και τη βαθύτερη αιτία της κρίσης στην τελευταία, ενώ οι σημερινές πιέσεις ανόδου των επιτοκίων στην ευρωπεριφέρεια θα μεταφέροντο σε όλη τη ζώνη και στην ίδια τη Γερμανία μέσω της έκδοσης ευρωομολόγων!
Επομένως, άνθραξ ο θησαυρός!
Εκτός και αν, πράγμα απολύτως ουτοπικό, η ΕΕ έκανε ένα απίστευτο άλμα ομοσπονδοποίησης, μετατρεπόμενη σε ένα ιδιόμορφο ομοσπονδιακό κράτος, το οποίο όμως θα σηματοδοτούσε ένα ακραίο αυταρχισμό, ακραίους ηγεμονισμούς και ανταγωνισμούς και ίσως πολύ χειρότερες ανισότητες που θα ήταν αδύνατο να σταθεί!
Επομένως η απάντηση στη σημερινή ελληνική κρίση δεν μπορεί να δοθεί χωρίς ένα γιγάντιο ενωτικό λαϊκό κίνημα, που θα επιβάλλει προοδευτικούς δρόμους διαγραφής του ελληνικού χρέους και εξόδου από το ευρώ, συντονισμένα με κινήματα στην ευρωπεριφέρεια, την ευρωζώνη και την ΕΕ για εθνικές και συνολικές ευραπαϊκές ανατροπές.
www.iskra.gr
