Φταίει άραγε ο ιός της γρίπης των χοίρων για τη σημερινή κατάσταση στον χώρο της δημόσιας Υγείας; Φταίει η Η1Ν1 για την ημιδιάλυση των νοσοκομείων;
Μπα, κανένας γιατρός δεν θα προέβαινε σε τέτοια διάγνωση, είτε αποφοίτησε από πανεπιστημιακή σχολή είτε έχει την ειδικότητα του τηλεοπτικού ιατρού, που... όλα τα ξέρει και για όλα κηρύσσει τον λόγον της αληθείας, τον οποίο και κατ’ αποκλειστικότητα διαθέτει. Τι βλέπουμε, ωστόσο, σήμερα και τι ακούμε; Οτι τα κρούσματα είναι χιλιάδες και οι νεκροί δεκάδες, μάλλον περισσότεροι από όσους τότε με την «πανδημία».
Μόνο που... Μόνο που όλα τούτα τ’ ακούμε πια σαν όγδοη είδηση, μαζί με τα υπόλοιπα ψιλά. Και τα πανικοποιητικά πρωτοσέλιδα επίσης απουσιάζουν. Θα πείτε, είναι το Μνημόνιο στη μέση, είναι και η εξέγερση στην Αίγυπτο, ε, το ενδιαφέρον για τη γρίπη υποχωρεί.
Εχουν και οι υπουργοί μας άλλες προτεραιότητες πια, κι οι περισσότεροί τους, στις πυκνές δημόσιες εμφανίσεις τους, παίζουν ανάμεσα στο ρήμα «πονώ» και στο ρήμα «ντρέπομαι», για να μας πείσουν ότι τους πέφτει βαριά και άχαρη η εξουσία· δεν τους περισσεύει χρόνος για έκτακτα γριπικά διαβούλια και για αλλεπάλληλες γριπολογικές συνεντεύξεις. Ενώ πρόπερσι...
Πρόπερσι η σύγχυση, σκοπούμενη ή μη, και η πληθωρική ακριτολογία λειτούργησαν σαν αποτελεσματικότατος διαφημιστής των εμβολίων, πριν καν ελεγχθούν.
Κι έπρεπε να πουληθούν αυτά τα εκατομμύρια εμβόλια που αγόρασε η χώρα μας, υπογράφοντας προκαταβολικά συμβόλαια με τις φιλάνθρωπες φαρμακοβιομηχανίες, που άλλο δεν έχουν στο νου τους παρά την υγεία των ανθρώπων, ιδίων όσων ζουν στον Τρίτο Κόσμο, όπου και ξεφορτώνουν τα ληγμένα τους.
Για «ψευδή επιδημία» και για «κερδοσκοπική φούσκα» έκαναν λόγο πέρυσι τέτοιο καιρό ευρωβουλευτές από ένδεκα χώρες, συνυπογράφοντας σχετικό καταγγελτικό κείμενο, ανάμεσά τους και ο Γερμανός Βόλφγκανγκ Βόνταργκ, επιδημιολόγος, επικεφαλής της Επιτροπής Υγείας του Συμβουλίου της Ευρώπης. Τις εύλογες απορίες τους εξέφραζαν, πώς δηλαδή στάθηκε αρκετό το κριτήριο της υψηλής μεταδοτικότητας, ώστε να αποφασίσει ο ΠΟΥ να χαρακτηρίσει πανδημία τη νέα γρίπη, χωρίς να εκτιμήσει αν πληρούται και το κριτήριο της υψηλής θνητότητας. Και μάλλον έχει κάποια σημασία το κριτήριο αυτό, δεδομένου ότι στην Ευρώπη από τη νέα γρίπη πέθαναν 2.500 άνθρωποι την περίοδο της «πανδημίας», όταν από την παλιά γρίπη χάνονται κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες παγκοσμίως.
Απίστευτοι πόροι κατασπαταλήθηκαν για μια πανδημία που δεν εκδηλώθηκε ποτέ, επειδή μάλλον δεν επρόκειτο να εκδηλωθεί ποτέ.
Το μερίδιο της χώρας μας σ’ αυτή τη σπατάλη ήταν πολύ πολύ μεγαλύτερο απ’ ό, τι πληθυσμιακώς της αναλογούσε.
Είναι στην παράδοσή μας κι αυτό. Αλλά τι, φταίει ο παλαιότατος ιός της σπατάλης και της ενδεχόμενης διαπλοκής για τις αρρώστιες του Εθνικού Συστήματος Υγείας;
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
