Γράφει ο Τάσος Παπαζαχαρίας
Μέλος του Συντονιστικού Οργάνου
της «ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑΣ»
Με αφορμή το μεταναστευτικό πρόβλημα που έχει οξυνθεί πάρα πολύ στην χώρα μας τον τελευταίο καιρό, η κυβέρνηση επιχειρεί να προκαλέσει βαθιά ρήξη...
μέσα στην κοινωνία χωρίζοντας την σε φιλομετανάστες και εχθρομετανάστες.
Πίσω όμως από αυτή την στάση της κυβέρνησης, κρύβεται στο βάθος η προσπάθεια απομάκρυνσης από την επικαιρότητα κάθε άλλου κοινωνικού προβλήματος, όπως είναι η αύξηση της φτώχειας, της ανεργίας, η επίθεση στους μισθούς και στα μεροκάματα, στο κοινωνικό κράτος υγεία-ασφάλιση, στις εργασιακές σχέσεις τόσο στον Δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα, απ’ ότι φαίνεται, συσπειρώνει κοντά στην κυβέρνηση την μεγαλύτερη μερίδα του πολιτικού φάσματος της χώρας μας και αυτό είναι που η κυβέρνηση το χρησιμοποιεί σαν εργαλείο για την δημιουργία ενός μετώπου, που θα την διευκολύνει να περάσει την αντιλαϊκή πολιτική της.
Ποια είναι η αλήθεια όμως; Ποιες πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας έχουν τεράστιες ευθύνες από την πολιτική που εφάρμοζαν και εφαρμόζουν ακόμα και σήμερα στο πρόβλημα αυτό;
Ο κος Σαμαράς είναι ο πρώτος, όταν σαν Υπουργός Εξωτερικών της Κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1992, υπέγραψε τότε την πρόταση της Γερμανίας για την διάλυση της πρώην Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας, ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου, επιτρέποντας με βάση τις υποδείξεις της Γερμανίας, την «ελεύθερη» μετακίνηση των Λαών της Βαλκανικής και την ανεξέλεγκτη είσοδο στον Ελληνικό χώρο.
Δεν θα σταθώ στις συνέπειες που είχε εκείνη η υπογραφή με τους πολέμους που ξεκίνησαν με τα χιλιάδες θύματα από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ κ.λ.π. Θα σταθώ όμως στο γεγονός ότι οι πόλεμοι αυτοί δημιούργησαν ένα ασυγκράτητο κύμα μεταναστών προς την χώρα μας από το φόβο για την ζωή τους, αλλά και για εξεύρεση εργασίας προκειμένου να ζήσουν τα παιδιά τους.
Οι πολιτικές δυνάμεις τότε, αλλά και στην συνέχεια, χωρίστηκαν σε δύο μέρη. Στους φιλονατοϊκούς Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, το οποίο ήταν τότε μέσα στην Ν.Δ. και στους αντινατοϊκούς Κ.Κ.Ε. και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, οι οποίοι καταγγείλανε τότε στον Ελληνικό λαό τις δυσάρεστες συνέπειες που θα επακολουθήσουν από εκείνη την τυχοδιωκτική πολιτική.
Βέβαια, εκτός από την τυφλή υποταγή στα σχέδια του ΝΑΤΟ για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, κάτω από το τραπέζι των συνομιλιών και των συμφωνιών, κρυβότανε και ο στόχος της εξεύρεσης φθηνού εργατικού δυναμικού, που ήταν βούτυρο στο ψωμί των βιομηχάνων και πάσης φύσεως εργοδοτών, από τους μεγαλοαγρότες, μέχρι ακόμη και όλων εκείνων που είχαν ανάγκη μιας οικιακής βοηθού για φύλαξη και περιποίηση ηλικιωμένων σε κάθε σπίτι.
Αυτή η αρχή, όμως, άνοιξε το μεταναστευτικό πρόβλημα στην χώρα μας, που οι κυρίαρχες πολιτικές παρατάξεις Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν το αντιμετώπισαν με κάποιο σχέδιο, με κάποιο πρόγραμμα. Ακόμη και μέχρι σήμερα, πιστοί υπηρέτες των εντολών των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεχίζουν και υπογράφουν συμφωνίες, όπως Δουβλίνο 2, που καθιστούν την χώρα μας ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών χωρίς προορισμό.
Η υποκρισία τους, βέβαια, δεν έχει όρια. Ενώ είναι οι ίδιοι, οι αρχιτέκτονες αυτής της κατάστασης, φωνάζουν και από πάνω, ρίχνοντας το φταίξιμο και τις ευθύνες στην Αριστερά και τελευταία τις ρίχνουν πιο συγκεκριμένα στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Παίρνοντας ως αφορμή κάποια γεγονότα και επεισόδια που είναι σίγουρο ότι, από τώρα και στο εξής θα συμβαίνουν πιο συχνά, αφού το πρόβλημα έχει οξυνθεί.
Η γελοιότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν έχει όρια. Παίρνοντας ως αφορμή το επεισόδιο με την στέγαση 300 μεταναστών μέσα στα κτήρια της Νομικής Σχολής, αντί να μας πουν τι σκέφτονται να κάνουν για να λυθεί το πρόβλημα, άρχισαν να εκτοξεύουν κορώνες και απειλές, για την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Δηλαδή, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε!!!
Η δε προχειρότητά τους είναι παρομοιώδης, αφού έφυγαν οι 300 μετανάστες από την Νομική και πήγαν χίλια μέτρα πιο πέρα σε ένα άλλο κτήριο, ούτε λόγος για το μεταναστευτικό. Μοιάζει με εκείνο που λέει ο Λαός μας «ούτε γάτα, ούτε ζημιά». Καμία δήλωση και καμία ενέργεια από τους αρμόδιους για το τι πρόκειται να κάνουν.
Είναι αυτή σοβαρή πολιτική; Είναι αυτή πολιτική πολιτισμένης χώρας; Είναι αυτή πολιτική που να δίνει λύση και διέξοδο σε κάποιο κοινωνικό πρόβλημα; Παρουσίασε κάποια πολιτική δύναμη από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ μία, έστω μία, πρόταση λύσης του προβλήματος; Αντίθετα είχαμε πρόταση από την ΝΔ και το ΛΑΟΣ για κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου!!! Δηλαδή αν καταργηθεί το Άσυλο θα λυθεί το μεταναστευτικό πρόβλημα;
Δυστυχώς, στη χώρα μας ταιριάζει απόλυτα η λαϊκή παροιμία, που λέει «στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα!!!», με τη μόνη διαφορά ότι οι πολιτικές δυνάμεις Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ δεν είναι κουφές. Οι δυνάμεις αυτές είναι ανίκανες και ανήμπορες να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στα πολιτικά αφεντικά τους τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στο ΝΑΤΟ, που ανοίγουν πολέμους δεξιά και αριστερά, αδιαφορώντας για τις συνέπειες, που μια από αυτές είναι και το μεταναστευτικό κύμα. Επίσης, οι πολιτικές δυνάμεις Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ είναι ανίκανες μπροστά στα ντόπια αφεντικά τους, που είναι εκείνοι που θέλουν φτηνή εργατική δύναμη για αποκόμιση κερδών, αδιαφορώντας για κάθε συνέπεια που δημιουργεί η συσσώρευση μεταναστών στην χώρα μας.
Δικαίως, λοιπόν, αναφέρει ο τίτλος του παρόντος σημειώματος ότι είμαστε η χώρα που χώνουμε τα προβλήματά μας κάτω από το χαλί και δεν τα λύνουμε. Είναι άραγε το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζεται με τέτοια προχειρότητα;
* Ας δούμε τι γίνεται με τα σκουπίδια.
* Ας δούμε τι γίνεται με την απασχόληση των νέων, που τους διώχνουμε στο εξωτερικό.
* Ας δούμε τι γίνεται με τους αγρότες μας (που τους δίνουν κάθε χρόνο μια οικονομική ενίσχυση και άντε να δούμε τι θα γίνει την άλλη χρονιά).
* Ας δούμε τι γίνεται με την Υγεία και την Παιδεία, που κάθε νέος Υπουργός φτιάχνει και ένα νέο Νόμο για να ακυρωθεί από την επόμενη κυβέρνηση ή από τον επόμενο Υπουργό και ούτω καθ’ εξής.
* Ας δούμε τι γίνεται με τα σχέδια των πόλεων, με το κυκλοφοριακό, με το πάρκινγκ των Ι.Χ. στις πόλεις μας, με το χωροταξικό, με την ανάπτυξη, με το περιβάλλον, με όλα τα γενικά προβλήματά μας.
* Ας δούμε τι έγινε με το τρένο στην περιφέρειά μας. Τεράστια ποσά δαπανήθηκαν για ανακαίνιση της γραμμής και πριν τελειώσει το έργο, το τρένο καταργήθηκε. Και πόσα άλλα προβλήματα δεν έχουν την ίδια τύχη και την ίδια αντιμετώπιση.
Έτσι, λοιπόν, και το μεταναστευτικό δεν θέλουν να το λύσουν. Θέλουν να το χρησιμοποιήσουν σαν αφορμή για διχόνοια της κοινωνίας μας, για αποπροσανατολισμό του λαού από τα μεγάλα προβλήματά του, που δημιούργησαν και δημιουργούν οι αντιλαϊκές πολιτικές τους.
Τι απομένει να κάνουμε εμείς οι θιγόμενοι από αυτές τις πολιτικές;
> Πρέπει να κρατήσουμε την συνοχή μας, την ενότητά μας σαν κόρη οφθαλμού.
> Πρέπει ενωμένοι και δυνατοί να πιέσουμε, ώστε να λυθούν τα προβλήματά μας χωρίς αντιπαράθεση μεταξύ μας, χωρίς κραυγές μίσους και βαρβαρότητας, χωρίς ξυλοδαρμούς.
Οι κυβερνώντες, πότε ο ένας και πότε ο άλλος μαζί με τα αφεντικά τους, τρίβουν τα χέρια τους από χαρά και ικανοποίηση, όταν μας βλέπουν διασπασμένους.
Τρίπολη, 9-2-2011
