19 Ιουν 2016
Όπου και να ταξιδέψω, οι Έλληνες με ακολουθούν
Χτες το πρωί, μετά από καιρό, βρέθηκα κοντά σε Έλληνες. Για την ακρίβεια, σε Ελλαδίτες, γιατί Έλληνες βλέπω συχνά. Για να είμαι ακόμα πιο ακριβής, ήταν Αθηναίοι.
Κάθομαι στο ωραίο καφέ δίπλα στην παραλία, πίνω τον καφέ μου και διαβάζω το βιβλίο μου.
Στο διπλανό τραπέζι μια Ιταλίδα (κούκλα), παραδίπλα...
Τότε που έκλειναν τα σχολεία και γύριζαμε στο σπίτι με το «ενδεικτικό»
Είναι πάνω από 25 τα χρόνια που πέρασαν… Όμως ακόμη θυμάμαι εκείνες τις μέρες… Τότε που έκλειναν τα σχολεία και εγώ γύριζα στο σπίτι με το «ενδεικτικό» της αποφοίτησής μου από την τάξη…
Θυμάμαι να περπατάω γρήγορα και ίσα που ακουμπούσα τις πατούσες μου στο δρόμο από τη χαρά μου… Ήταν λες και είχα αφήσει ένα πολύ πολύ μεγάλο βάρος πίσω μου…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)