13 Οκτ 2010

ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΤΩΝ ΓΚΑΣΤΑΡΜΠΑΪΤΕΡ

Το 1960, ένα τεράστιο μεταναστευτικό κύμα έστελνε πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνες «προσκεκλημένους εργάτες» (γκασταρμπάιτερ) στο σταθμό του Μονάχου. Σήμερα, μισό αιώνα μετά, το Ινστιτούτο Γκέτε φέρνει το βλέμμα των Ελλήνων μεταναστών και τον τρόπο που αποτυπώθηκε στο σελιλόιντ στο κέντρο ενός αφιερώματος με τίτλο «1960-2010: 50 Χρόνια Ελληνική Μετανάστευση στη Γερμανία - Η Ιστορία στον Κινηματογράφο» (18-25 Οκτωβρίου).
 Θα προβληθούν 9 βραβευμένες στην Ελλάδα και τη Γερμανία ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, Ελλήνων σκηνοθετών, αλλά και ο «Ελληνας γείτονας» του Φασμπίντερ.

«Το σκεπτικό μας είναι να δοθεί μια μικρή ιστορία της μετανάστευσης. Ισως μας δώσει την ευκαιρία να κατανοήσουμε καλύτερα και εμάς και τους άλλους», λέει η υπεύθυνη του αφιερώματος Σοφία Μιχαηλίδου, που πέρασε δύο μήνες ψάχνοντας στα γερμανικά κινηματογραφικά αρχεία. «Είναι μια ευκαιρία να δούμε ταινίες που, ακόμη και αν έχουμε ξαναδεί, θα αποκτήσουν άλλο νόημα από την απόσταση που δίνουν τα 50 χρόνια».

Οι δημιουργοί των ταινιών έχουν όλοι «ζήσει» το θέμα τους. Οι Γιώργος Καρυπίδης, Νίκος Λυγγούρης, Κώστας Μαχαίρας, Αγγέλα Μυλωνάκη, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Φίλιππος Τσίτος (οι περισσότεροι σπούδασαν στις δύο μεγάλες Ακαδημίες Κινηματογράφου της Γερμανίας, του Μονάχου και του Βερολίνου) γνώρισαν τη Γερμανία από κοντά, καθώς και την πρώτη και τη δεύτερη γενιά των γκασταρμπάιτερ.

«Ολοι λένε μια ιστορία για σύνορα με πολυδιάστατες εικόνες μεταναστών», εξηγεί η Σοφία Μιχαηλίδου. «Του Ελληνα που φτάνει στη Γερμανία και είναι χαμένος. Αυτού που με το δαιμόνιό του προσπαθεί να στήσει ένα σπιτικό. Αυτού που λαχταράει και έχει όνειρο ζωής να επιστρέψει και ταυτόχρονα ριζώνει εκεί. Είναι κάτι που έχει δώσει πολύ ωραία ο Νίκος Λυγγούρης με το "Ερεβος", μια ταινία του 1988, που είδα μαζί με τους μετανάστες στη Γερμανία και γελάσαμε πολύ. Είναι ένας καθρέφτης όλων αυτών που πήγανε "για λίγο" και ονειρεύονταν το γυρισμό, ενώ ρίζωναν όλο και πιο πολύ»
.«Η ιστορία όμως δεν σταματάει εκεί», εξηγεί η Σοφία Μιχαηλίδου. «Συνεχίζεται και σε ένα επίπεδο αναστοχασμού, για το πώς πια εμείς υποδεχόμαστε σήμερα τη μετανάστευση. Οταν την έχεις ζήσει, καταλαβαίνεις καλύτερα την ίδια σου τη χώρα ως χώρα υποδοχής».

ΠΗΓΗ: enet.gr