Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Πριν πω οτιδήποτε, να πω ότι δεν νίκησε καμία Δημοκρατία, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει καμία Δημοκρατία στην Ελλάδα, για να «νικήσει».
Αυτοί που νίκησαν, είναι η Μάγδα Φύσσα, ο Χαντίμ...
Χουσεΐν (ο πατέρας του Σαχζάτ Λουκμάν) και όσοι αγωνίστηκαν έμπρακτα στις γειτονιές κατά των φασιστικών ταγμάτων εφόδου.Κανείς δεν μπορεί να τους αρνηθεί αυτό το συναίσθημα. Αυτή τη δικαίωση. Δικαιώθηκαν.
Από εκεί και πέρα, ενώ το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε, να πετύχει, να χαλάσει το αρχικό σχέδιο των ιδιοκτητών της Ελλάδος, ουσιαστικά τα καλά νέα σταματούν εδώ, γιατί οι ιδιοκτήτες της χώρας απλά προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα, δεν θέλει δα και ιδιαίτερη ανάλυση τι θα συνέβαινε στα δικαστήρια, αν η Χρυσή Αυγή παρέμενε χρήσιμη για το σύστημα και απλά «μετακόμισαν» τα γραφεία τους (όχι πως τα πήραν και ποτέ αφού το παίζουν τετράπορτο και πεντάπορτο) στη διπλανή πολυκατοικία, στη σοβαρή Χρυσή Αυγή, την οποία οι Έλληνες ανέδειξαν αυτοδύναμη πανηγυρικά πριν ένα χρόνο.
Στο μεταξύ, λίγα «βαποράκια» θα μπουν στη φυλακή, οι εγκέφαλοι της εγκληματικής οργάνωσης και οι χρηματοδότες θα συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Το είχε θέσει εύστοχα ο Μπρεχτ κάποτε, όταν σχολίασε τους πανηγυρισμούς για το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου: «Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. H σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό».
Οπότε, μόλις κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, θα γυρίσετε στο ίδιο σκοτάδι που σας πνίγει εδώ και 10 χρόνια τουλάχιστον. Στα ίδια αδιέξοδα. Κάτω από τις ίδιες μπότες.
Όπως γυρίσατε στο ίδιο μικρό και σκοτεινό σπίτι μετά τα χημικά στο εφετείο.
Το πόσο γρήγορα διέλυσε πάλι το πλήθος, τα λέει όλα.
Το οποίο να τονίσουμε ήταν ειρηνικό. 10 χρόνια χρεοκοπημένοι και ακόμα κοιτάνε μην και ρίξουν καμιά πετρούλα.
Δεν ειρωνεύομαι, πραγματικά εντυπωσιάστηκα.
Όχι μια ή δυο, αλλά όλες οι κλούβες μπροστά στο εφετείο έπρεπε να είχαν γίνει φύλλο και φτερό. Για να μην πω τα ΜΜΕ, που χαριεντίζονταν με τους εγκληματίες.
Εντάξει, δεν είναι σωστή η βία. Εκτός αν είναι κρατική. Ή …παρακρατική.
Αλλά δεν υπάρχει θυμός στην ελληνική κοινωνία. Δεν υπάρχει, δηλαδή, ψυχή.
Οι Έλληνες 10 χρόνια μετά και πανηγυρίζουν. Χωρίς να είναι στάλα θυμωμένοι.
Δεν είπα να επικρατήσει ηττοπάθεια, αλλά, όπως τραγουδούσε κάποτε και ο Άσιμος, ελαφρώς παραφρασμένο: «Πως μπορείς και ζητωκραυγάζεις, άμα σου περιφράξαν τη καρδιά».
Πρώτα, λοιπόν, πανηγυρίζουν. Και μετά ηττώνται πανηγυρικά.
Εντάξει, δεν έχασαν σήμερα. Αλλά δεν νίκησαν κιόλας.
Πείτε ότι θέλετε, αλλά τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Η ελληνική κοινωνία είναι απολύτως παραδομένη.
Από τη στιγμή που οι Έλληνες δεν θέλουν να τα βάλουν με το σύστημα, τον καπιταλισμό δηλαδή, δεν μπορούν να τα βάλουν και με το φασισμό.
Λίγοι φασίστες, λοιπόν, θα μπουν στη φυλακή, ο φασισμός (όπως και οι υπόλοιποι φασίστες) κυκλοφορεί ελεύθερος.
Σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανά την επικράτεια, και τα μυαλά κάτι καμένων βούρλων, που όλο πληθαίνουν.
Γεμάτο φως και …δημοκρατία το μέλλον των Ελλήνων.
Γεμάτο …Μνήμη.
Με τα ίδια πρόσωπα στις ίδιες θέσεις, όπως στην πρώτη χρεοκοπία.
Με τους ίδιους πολιτικούς, τους ίδιους δημοσιογράφους, τους ίδιους δικαστικούς. Τους ίδιους ολιγάρχες.
Για να επαναληφθεί η ίδια Ιστορία. Σαν φάρσα αυτή τη φορά. Εντάξει όχι, πάλι τραγωδία θα είναι.
Γιατί οι περισσότεροι Έλληνες έχουν ξεχάσει τι συνέβη πριν 10 χρόνια και όλα αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα.
Η Χρυσή Αυγή υπήρχε πριν τη χρεοκοπία, αλλά προωθήθηκε ως λύση ακριβώς λόγω της χρεοκοπίας, γιατί οι ολιγάρχες τρομοκρατήθηκαν, πως οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις θα φθείρονταν ανεπανόρθωτα.
Ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν, πόσο κατώτεροι των περιστάσεων θα αποδεικνύονταν οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες, ειδικά το περίπου 1 εκατομμύριο που αποφάσιζε, ότι αυτό που έλειπε στη χώρα ήταν οι νεοναζί.
Οι οποίοι πολίτες τα ξέχασαν όλα αυτά, κάνουν πως δεν συνέβησαν και δεν καταλαβαίνουν τι θα πάθουν ακριβώς εξαιτίας αυτού.
Γιατί αυτοί που θυμούνται, είναι σε θέση να ζουν σε ένα εύθραυστο παρόν. Αυτοί που δεν θυμούνται, δεν ζουν πουθενά.
Με εκτίμηση,
Άρης
(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Άρη, η μόνη μας περιουσία είναι η Μνήμη. Περίεργο πως τόσοι άνθρωποι ξεχνούν τα πάντα. Να είσαι καλά).
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
