Η παρουσίαση από την εκπομπή του κ. Λαζόπουλου παλαιών και γνωστών - στο περίπου - αποσπασμάτων από δηλώσεις του Ντομινίκ Στρος Καν σε γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο, που όμως δεν είχαν προβληθεί, προκάλεσε πολιτικές αναταράξεις.
Αυτό που λέει ο πρόεδρος του ΔΝΤ είναι ότι υπήρξαν «υπόγειες» συνεννοήσεις... και μίλαγε με τον Γιώργο από τον Νοέμβριο - Δεκέμβριο του 2009.
Επισημαίνει μάλιστα ότι οι «ελληνικές αρχές επιθυμούσαν την παρέμβαση του ΔΝΤ, αν και ο Παπανδρέου για πολιτικούς λόγους δεν το έλεγε στον λαό».
Με νεότερη παρέμβασή του, ο κ. Στρος Καν ανασκεύασε τις δηλώσεις του, αλλά το κακό έγινε.
Το περιστατικό αυτό αναθέρμανε διάφορες παλαιότερες «θεωρίες συνωμοσίας», που θέλουν τον Γιώργο να... «εκτελεί εντολές» των Αμερικανών ή δεν ξέρω ποιων άλλων «σκοτεινών κύκλων», για να οδηγήσει τη χώρα στα «νύχια του ΔΝΤ» λίγους μήνες μετά, αφότου κέρδισε τις εκλογές από τη ΝΔ, με διαφορά 11 μονάδων!
Εφτασε μάλιστα ένας βουλευτής της ΝΔ να μιλάει ακόμα και για... «προδοσία»!
Πρόκειται, προφανώς, για αθλιότητες, που τροφοδοτούν ένα διχαστικό κλίμα καχυποψίας, ό,τι χειρότερο για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα.
Πολλοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως ο Καραμανλής και η ΝΔ εγκατέλειψαν το «σκάφος» βεβιασμένα, αφού πρώτα είχαν οδηγήσει «το χρέος και το έλλειμμα», που ήσαν «αποθηκευμένα» στα αμπάρια του, σε κατάσταση έκρηξης.
Αυτό παρέλαβαν ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.
Το ότι έπρεπε να μιλήσει με όλους, να διαβουλευτεί, να ψάξει λύσεις και να κουβεντιάσει όλα τα ενδεχόμενα σε κλίμα μεγάλης καχυποψίας για την Ελλάδα, και μάλιστα με μεγάλη εμπιστευτικότητα, ήταν υποχρεωτικό. Θα τον ψέγαμε αν δεν το έκανε.
Ορθώς συζήτησε με τον Στρος Καν και όλους τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες για όλα τα ενδεχόμενα. Πολλώ μάλλον που την εποχή εκείνη δεν υπήρχε ευρωπαϊκός μηχανισμός δανεισμού και διάσωσης και οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν (λάθος όπως απεδείχθη) «μουλαρώσει»... Πολύ αργότερα, η κ. Μέρκελ έθεσε ως προϋπόθεση της ευρωπαϊκής βοήθειας τη συμμετοχή στον μηχανισμό διάσωσης και του ΔΝΤ.
Η ορθότητα των πολιτικών χειρισμών του κ. Παπανδρέου, εκείνη την περίοδο, προφανώς κρίνεται πολιτικά και θα κριθεί και ιστορικά. Αλλά πολιτικά. Με επιχειρήματα ευανάγνωστα, όχι με φτηνή και κακόγουστη συνωμοσιολογία και προπαγάνδα.
Λόγου χάρη χρειάζεται μια εξήγηση γιατί, ενώ γνώριζε τη δύσκολη κατάσταση, ακολουθούσε πολιτική παροχών (έστω περιορισμένων), αλλά εκτός πραγματικότητας...
Γιατί άργησε να λάβει ορισμένα μέτρα.
Γιατί δεν διαπραγματεύτηκε «καλύτερα» το μνημόνιο κ.λπ.
Βέβαια, όποιος είναι εκτός χορού, πολλά τραγούδια ξέρει... Και «μετά Χριστόν» προφήτες υπάρχουν πολλοί!
Ούτε η Πορτογαλία ούτε η Ιρλανδία απέφυγαν το «πικρό ποτήρι», παρότι οι χειρισμοί ήσαν διαφορετικοί.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν, γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά και χρειάζονται νέες «εμπιστευτικές διαβουλεύσεις», που ελπίζω να γίνονται και να γίνονται καλύτερα...
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
