Tης Βάννας Γούμενου
Με αφορμή την -εκ νέου, λόγω κοροναϊού- καθυστέρηση των εγκαινίων παράδοσης της πλατείας ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ και κυρίως την εικόνα της «τσιμεντένιας» ανάπλασης που έχουμε από...
το έργο αυτή τη στιγμή, καλό είναι να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας:
[…]
«Δεν μπορεί, τα Περιβολάκια, (άκου, Περιβολάκια! Πόση αγάπη και τρυφερότητα, τι έμπνευση είχαν οι παλιοί Κορίνθιοι για το Πάρκο τους, για να το ονομάσουν έτσι;) είναι μέρος της ζωής καθενός Κορίνθιου. Κι αν σήμερα τα διασχίζουμε αφηρημένα, τόσες φορές την ημέρα, γιατί τα θεωρούμε δεδομένα, τώρα που πια δεν είναι, ας τα ξαναγνωρίσουμε:
Αλλά και με τους μαθητές του σχολείου μας, πάμε συχνά στο Πάρκο, δυο βήματα είναι. Μας αρέσει να βλέπουμε την αλλαγή των εποχών, σ’ αυτή τη μινιατούρα φύσης, μέσα στην καρδιά της πόλης.
Μα περισσότερο μας αρέσουν τα Περιβολάκια, γιατί μοιάζουν σαν μια μεγάλη αγκαλιά, σαν φωλιά όπου φωλιάζουν πουλιά, αδέσποτα ζώα, το αγαλματάκι ενός μικρού αγοριού, παιδιά, έφηβοι, γέροντες και πολλά δέντρα. Τις προάλλες τα μετρήσαμε. Είναι 116! Δεν το πιστεύετε; Το ξαναγράφω. Εκατόν δέκα έξι δέντρα! Οι ανάσες μας. Φοίνικες, μουριές, βραχυχίτωνες, λεύκες, πευκοειδή, πλατάνια, νεραντζιές, γαζίες, αροκάριες κι άλλα που δεν τα γνωρίζω με τ’ όνομά τους. Χώρια οι θάμνοι. Αυτούς δεν τους συμπεριλάβαμε στο μέτρημα.
Θα με ρωτήσετε, εν τέλει, γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Για να ξέρουμε τι θα χάσουμε όταν, σε λίγο καιρό, στη θέση τους θα υπάρχει μια τεράστια γούβα, για να βάλουμε τ’ αυτοκίνητά μας. Θα χάσουμε τη φιλόξενη φωλιά, τα πουλιά, τα λουλούδια, το μικρό αγαλματένιο αγοράκι, εκατόν δέκα έξι (116) δέντρα και λίγη ακόμα από τη μνήμη της πόλης μας…»
Αυτό είναι ένα απόσπασμα από αυτά που έγραφε η δασκάλα Ντίνα Ξύδη στο αφιέρωμα της «Κίνησης Πολιτών» εναντίον τότε του υπόγειου γκαράζ στην πλατεία ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ. (Nτίνα Ξύδη, Δεκέμβριος 2009, Εφημ. Η ΚΙΝΗΣΗ, αρ. φ. 11).
116 λοιπόν δέντρα τότε, κάπου 25 μετράμε σήμερα. Περιμένουμε να δούμε πόσα δέντρα τελικά θα υπάρχουν μετά την ανάπλαση στα Περιβολάκια; Γιατί στην Κόρινθο όλες οι μέχρι τώρα αναπλάσεις συνήθως προσθέτουν τσιμέντα και πλάκες…
Εμείς θα το θυμίζουμε και θα το απαιτούμε συνέχεια:
Ανάπλαση δημόσιων χώρων στα αστικά κέντρα σημαίνει ομορφιά, λειτουργικότητα για τους πολίτες και κυρίως περισσότερο πράσινο, δηλαδή δροσιά, φυσική σκίαση και χώροι για αναζωογόνηση, περίπατο, παιχνίδι, χαλάρωση, επικοινωνία, αναψυχή και πολιτισμό.
