Μάκης Κοψίδης
Είναι αδυναμία ή λάθος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, η άρνηση να ενισχυθεί η ζήτηση, ώστε να ανακοπεί σε ένα βαθμό η ύφεση ή μήπως...
πρόκειται για στρατηγική επιλογή;
Αν δούμε την μεγάλη εικόνα πίσω από τις αποφάσεις της κυβέρνησης για την οικονομία, εύκολα αποδεικνύεται, ότι βρίσκεται μία ακραία νεοφιλελεύθερη στρατηγική Μητσοτάκη. «Επιχειρήσεις - ζόμπι δεν μας χρειάζονται, ούτε πρόκειται να ενισχυθούν, γιατί δεν συμβάλουν στην ανταγωνιστικότητα».
Αυτό επαναλαμβάνουν διάφοροι υπουργοί το τελευταίο διάστημα. Με άλλα λόγια ξετυλίγουν τη στρατηγική Μητσοτάκη για συνολική αναδιάρθρωση της οικονομίας.
Στρατηγική που μετατρέπει την κρίση σε ευκαιρία. Υλοποίηση αυτής της στρατηγικής αποτελεί, η άρνηση της κυβέρνησης να στηρίξει έστω και με το ελάχιστο, τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, ώστε να έχουν ένα στοιχειώδες κεφάλαιο, για να λειτουργήσουν μετά τον λοκ-ντάουν; Γιατί οι επιχειρήσεις- ζόμπι είναι αυτές, που ανήκουν σε χιλιάδες μικρομεσαίους.
Πρόκειται για επιχειρήσεις που μη έχοντας καμία πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό, οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο λουκέτο.
Το κενό που θα δημιουργηθεί από τις χιλιάδες λουκέτα, εύκολα θα καλυφθεί από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως σχεδιάζει ο Μωυσής. Αν συνυπολογίσουμε την σάρωση της αγοράς εργασίας και την συμπίεση μισθών, είναι εύκολο να δει κανείς ότι η στρατηγική αναδιάρθρωσης της οικονομίας θα είναι μία μεγάλη ανακατανομή εισοδημάτων υπέρ του πλούτου και σε βάρος των πολλών.
Ο κυβερνητικός σχεδιασμός για υλοποίηση της παραπάνω στρατηγικής αποδεικνύεται και από την άρνηση να ενισχύσει άμεσα νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ακόμα και τώρα που η Κομισιόν μιλά για ύφεση 9,7%, που καθιστά την Ελλάδα πρωταθλήτρια στην Ευρώπη. Μία ενίσχυση που θα ενίσχυε την ζήτηση συγκρατώντας σε ένα βαθμό την ύφεση.
Το σχέδιο λοιπόν του Μητσοτάκη είναι σαφές, κυνικό και αποτρόπαιο. Η απάντηση για την ανατροπή του δεν μπορεί να είναι άλλη από μία ρεαλιστική, πειστική, εναλλακτική λύση.
Δεν μπορεί να είναι άλλη από την συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας, που μπορούν να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας αξιοποιώντας και την απλή αναλογική.
Μία συμμαχία που, όπως δείχνει τόσο η Ισπανία όσο και η Πορτογαλία, είναι δυνατή παρά τις διαφορές.
Αρκεί να κατανοηθεί η πρόσκληση της κοινωνίας:
Να αφήσουν πίσω τους όλες οι προοδευτικές δυνάμεις την αόριστη και αφηρημένη καταγγελία και να μεταβούν στο συγκεκριμένο πεδίο της άσκησης πολιτικής υπέρ των πολλών. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη έχει καταθέσει την δική του εναλλακτική. Σε αυτή την βάση μπορεί να συγκροτηθεί η προοδευτική εναλλακτική λύση. Είναι ο μόνος δρόμος.
ΠΗΓΗ: left.gr
