Του Γιάνη Βαρουφάκη
Το σημερινό Δελτίον Κρίσης θα είναι συντομότερο, καθώς γράφεται στο Δουβλίνο, όπου βρίσκομαι όλη αυτή την εβδομάδα, σε μια προσπάθεια να μάθω από την Ιρλανδική τραγωδία.
Η Ιρλανδική εμπειρία έχει σημασία...
για εμάς τους Έλληνες για τρεις λόγους.
Πρώτον, επειδή η Ιρλανδία βρίσκεται στο ίδιο εδώλιο του κατηγορούμενου με την Ελλάδα, αν και τα αίτια της δικής της κατάρρευσης είναι εντελώς διαφορετικά από τα δικά μας.
Η μελέτη, του πως είναι δυνατόν να βρισκόμαστε, Ελλάδα και Ιρλανδία, στην ίδια περίπου παγίδα χρέους - ύφεσης, παρά το γεγονός ότι διαφέρουμε τόσο πολύ, αποτελεί μια καλή αρχή για να κατανοήσουμε την πεμπτουσία της Ευρωπαϊκής Κρίσης.
Δεύτερον, επειδή η Ιρλανδία είναι μια μικρή, αξιοπρεπέστατη χώρα, η οποία, αντίθετα με την Ελλάδα, έχει εισπράξει εύσημα από την τρόικα για τις προσπάθειες προσαρμογής της στους όρους του δικού της Μνημονίου.
Με άλλα λόγια, όταν μας λένε ότι η Μνημονιακή πολιτική απέτυχε στην χώρα μας, επειδή, ως κράτος και ως κοινωνία, αποτύχαμε "να συμμορφωθούμε προς τα υποδείξεις", καλό είναι, να ρίξουμε μια ματιά στην απόγνωση που επικρατεί στην Ιρλανδία, η οποία, σύμφωνα με την τρόικα, συμμορφώθηκε και με το παραπάνω.
Τρίτον, επειδή τις τελευταίες ημέρες καλλιεργείται μια φιλολογία, ότι η Ιρλανδία κατάφερε να βγει από την στενωπό εφαρμόζοντας πιστά το δικό της Μνημόνιο.
Όπως θα εξηγήσω στο προσεχές μέλλον, πρόκειται περί αναλήθειας:
Όποια χώρα της ευρωζώνης, αφού "χτυπηθούν" τα ομόλογά της στις αγορές, εισέλθει στην παγίδα των δανείων από το EFSF και της κυλιόμενης λιτότητας, εγκλωβίζεται σε αυτό τον φαύλο κύκλο και δεν δύναται να εξέλθει. Ακόμα και η φιλότιμη Ιρλανδία η οποία, μην ξεχνάμε, επέβαλε στον εαυτό της ένα απίστευτα σκληρό Μνημόνιο ενάμιση χρόνο πριν της το επιβάλει η τρόικα! (Για του λόγου το αληθές αναφέρω απλώς, ότι μείωσαν κατά 50% ακόμα και τις θέσεις στα σχολεία για παιδιά με ειδικές ανάγκες.)
Η Κρίση σε νέες περιπέτειες: Τα σενάρια περί πτώχευσης ή/και εξόδου
Η Κρίση, όπως ήταν αναμενόμενο (τουλάχιστον εδώ, στο protagon.gr), προχωρά με συνέπεια στην φάση που προδιέγραψε η Συμφωνία της 21ης Ιουλίου - μια απόφαση της ΕΕ που, πολύ πιθανόν, θα καταγραφεί ως η θανατική ποινή του ευρώ και της ευρωζώνης. Οι μέρες που θα ακολουθήσουν θα είναι γεμάτες ένταση, κακοφωνία και πανικό. Είναι σημαντικό να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας.
Κατ' αρχάς, να βάζουμε, όπου μπορούμε, τέλος στην φιλολογία περί εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Όπως έχω γράψει επανειλημμένα, αυτό δεν θα γίνει πριν βγει η Γερμανία από το ευρώ, για τον απλούστατο λόγο ότι μια δική μας έξοδος ή εκπαραθύρωση θα ξεκίναγε μια αλυσιδωτή αντίδραση που σύντομα θα ανάγκαζε την Γερμανία να βγει από το ευρώ η ίδια.
Γιατί λοιπόν να μας ωθήσει προς την εξώπορτα, αντί να βγει η ίδια πρώτη; (Κάτι που ελαχιστοποιεί το δικό της κόστος, σε σχέση με το κόστος του να μας διώξουν πρώτα πριν φύγουν κι εκείνοι.)
Άρα, το θέμα δεν είναι αν η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ, αλλά το αν θα μείνει σε αυτό η Γερμανία.
Το να διαλυθεί το ευρώ μετά από μία γερμανική έξοδο, είναι ιδιαίτερα πιθανόν.
Το να διατηρηθεί το ευρώ μετά από μια έξοδο της Ελλάδας από αυτό, είναι αδύνατον.
Όσο για το γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους, γνωστό και ως αναδιάρθρωση ή στάση πληρωμών, οι αναγνώστες του protagon.gr γνωρίζουν την θέση μου:
Είναι αναπόφευκτο (τόσο για την Ελλάδα όσο και για τις Ιρλανδία και Πορτογαλία), όσο η Ευρώπη συνεχίζει να αρνείται την μεταφορά, τουλάχιστον, του κατά Μάαστριχτ νόμιμου χρέους στην ΕΚΤ (με παράλληλη έκδοση ομολόγων από την ΕΚΤ).
protagon.gr
ΠΗΓΗ: παρέμβαση
