«Η αντίσταση ξεκινάει απ' την αγανάκτηση» λέει ο 93χρονος αγωνιστής της Γαλλικής Αντίστασης και ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, Στεφάν Εσσέλ, επιζήσας του Μπούχενβαλντ.
Στο βιβλιαράκι του «Αγανακτήστε» (που έχει ξεπεράσει τα 1.500.000 αντίτυπα στη Γαλλία -εδώ απ' τις εκδόσεις «Πατάκη»)- ένα βιβλίο λακωνικό, 60 μόνον σελίδων, συμπεραίνει: «Δημιουργία σημαίνει... αντίσταση, αντίσταση σημαίνει δημιουργία»
Αντίσταση στην «όλο και μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ πλούσιων και φτωχών, στη λεηλασία του περιβάλλοντος, στην κακοποίηση των μεταναστών, αντίσταση στη δικτατορία των χρηματαγορών, αντίσταση στον ανταγωνισμό, αντίσταση στην κατάργηση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων για εκπαίδευση, για εργασία, για ασφάλιση. Αντίσταση. Ειρηνική εξέγερση». Και βλέπουμε...
Πριν να σκάσει η κρίση της Φουκουσίμα δεν ήξερα, ούτε μπορούσα να φαντασθώ,
ότι υπάρχουν πυρηνικά εργοστάσια που είναι ιδιωτικά.
Αφελής, θα μου πείτε - μεγάλο το δίκιο σας, αλλά νόμιζα ότι τα πυρηνικά εργοστάσια είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήνει κανείς στα χέρια ιδιωτών
από εκείνους που (δεν) θα μείωναν τα κέρδη τους χάριν της ασφάλειας, ελπίζοντας οι άφρονες στην Τύχη ή και αδιαφορώντας τελείως οι πιο αμοραλιστές.
Γηράσκω (αν μ' αφήσει η ραδιενέργεια) αεί διδασκόμενος (απ' τη βλακεία που μας δέρνει)...
...τρύπιο κιμονό, αυτή η άνοιξη,
γύρω απ' τον Οίκο των Ευφημισμών που κυβερνάει την επικράτεια -«ορθολογιστές» αυτοαποκαλούνται πλέον οι πρώην «εκσυγχρονιστές» και οι «νηφάλιοι», αυτοί που
μας συνιστούν υποταγή, υπομονή και τα κεφάλια κάτω -α, με την ευκαιρία: κίνδυνος,
αν σηκώσει κανείς το κεφάλι, μπορεί να τον βρει η σφαίρα των 8.30 ανάμεσα στα μάτια.
Με το μαλακό λοιπόν εμείς οι παράνομοι και καταχρηστικοί -με δύναμη αυτοί
που κλείνουν βιβλιοθήκες
* σχολεία
* νυχτερινά σχολεία
* σχολεία κωφών
* νοσοκομεία
αυτοί που κλείνουν σπίτια,
* που κλείνουν μαγαζιά
* που ανοίγουν φρουτάκια
με δύναμη η Σπατάλη, η Μίζα, η Διαφθορά, η Διαπλοκή, η Φοροδιαφυγή, σεμνά και ταπεινά εμείς οι «τζαμπατζήδες», οι «κοπρίτες», οι «διεφθαρμένοι»,
δεμένοι με τα χρέη μας, όπως άλλοτε οι κολίγοι με τη γη του αφέντη τους, εμείς το ποσοστό το εκλογικό και το τηλεοπτικό, εμείς οι στυλοβάτες της ιδιωτικοποιημένης δημοκρατίας μας,
οι άνθρωποι που δεν κατοικούν πια στις ζωγραφιές και τα ποιήματα, εμείς...
Εμείς οι εκμεταλλεύσιμοι (γνωστοί κι ως απασχολήσιμοι), οι υπήκοοι της «εικαζόμενης (!) συναίνεσης» -για την παραχώρηση των οργάνων μας μετά θάνατον (ώστε να γίνει κι αυτός επωφελής στους εμπόρους και τους τυχόν πρόθυμους γιατρούς) - προόδευσε ο κόσμος...
βαδίζει προς τις «τελευταίες μέρες της Πομπηίας», όπως θα ήταν το έργο αν είχε γραφεί από τον Οργουελ
με στάχτες ραδιενεργές κι εκρήξεις στις γειτονιές και τις πλατείες, τα κράτη και τις κοινωνίες...
Τρία χρόνια με αναστολή έφαγε ο κ. Μαντέλης, ισόβια οι Ελληνες...
Καπετάνισσες και ναυτάκια μου, ο «ναυτίλος» θα αποπλεύσει για δεκαπέντε μέρες σε ταξίδι μακρυνό, πέρα από τον Ατλαντικό, στην Αργεντινή, την Παταγωνία ώς κάτω στην άκρη της Γης στη Γη του Πυρός. Θα ανταμώσουμε πάλι, αν το θέλουν οι θεοί, αρχίζοντας ο Μάης· ώς τότε καλό Μεγαλοβδόμαδο και καλή Ανάσταση!...
ΠΗΓΗ: enet.gr, ΣΤΑΘΗΣ Σ. 16.IV.2011 stathis@enet.gr
