Ανοιχτή χώρα, διάπλατα. Προσανατολισμένη προς την παραχώρηση, την υποχώρηση, τη συνθηκολόγηση.
Με ένα ανάλογο πολιτικό προσωπικό, που συναγωνίζεται, στο ποιος είναι πιο «ανοικτός»...
προς τις εξελίξεις, ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί την πορεία του «μεγάλου αλλά αναγκαίου συμβιβασμού–διαλόγου–συνεκμετάλλευσης–ρεαλισμού». Και, τελικά, απώλειας σημαντικών τμημάτων της κυριαρχίας της Ελλάδας.
Ανοιχτή χώρα, διάπλατα. Για την προσέλκυση ολίγων χρημάτων από τον μειωμένο τουρισμό, ανοίγουμε διάπλατα τις πύλες εισόδου στη χώρα. Οδικά εφαρμόζουμε κάποια μέτρα, αεροπορικά δεν χρειάζονται. Πότε επικαλούμαστε την επιστημονική κοινότητα, πότε αδιαφορούμε για τις οδηγίες της και συνιστούμε μόνο πιο πολλά τάχα μέτρα. Η μάσκα δεν είναι υποχρεωτική σε πολλούς χώρους, τα αεροδρόμια και οι πτήσεις από Αγγλία, Γερμανία, Σουηδία κ.λπ. ελεύθερες και προς όλα τα αεροδρόμια. Τα κρούσματα αυξάνονται. «Φταίει ο εφησυχασμός των πολιτών» λέει η κυβέρνηση, μεταθέτοντας την ευθύνη. Απαγορεύονται τα πανηγύρια, όχι οι πτήσεις προς Ελλάδα, τα τεστ παραμένουν δειγματοληπτικά, καραντίνα δεν χρειάζεται. Μέτρα μόνο για τους Βαλκάνιους, όχι για τους Ευρωπαίους…
Από τα χείλη του Τσαβούσογλου μαθαίνουμε, πως, μετά την απόφαση για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, έγινε τριμερής μυστική συνάντηση Ελλάδας-Τουρκίας-Γερμανίας. Ο Αποστολάκης, πρώην υπουργός Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως «δίνει» στοιχεία, για το τι έγινε με τους 8 Τούρκους τις πρώτες ώρες του πραξικοπήματος. Πόσα κρύβονται από τον ελληνικό λαό, που ταπεινώνεται και εκβιάζεται με τα χειρότερα, για να αποδεχθεί προδοτικές συμφωνίες και μεθοδεύσεις;
Με τα εκατομμύρια που δίνονται στα ΜΜΕ σαν κρατική ή ιδιωτική διαφήμιση, καλλιεργείται μια εντελώς παραποιημένη εικόνα της οικονομικής πραγματικότητας της χώρας και της αβύσσου που έρχεται με την κρίση και ύφεση της οικονομίας. Δεν υπάρχει σαν σχέδιο ούτε καν το «βλέποντας και κάνοντας». Το μόνο που υπάρχει είναι, το «ότι κάτσει» και «κάνουμε ότι μας ζητήσουν για να μην μας βρουν χειρότερα».
Οι άνθρωποι του συστήματος, το Υπερταμείο, το ΤΧΣ, το ΤΑΙΠΕΔ, παίρνουν εντολές από και λογοδοτούν σε εξωχώρια όργανα. Η οικονομία ελέγχεται άμεσα από διεθνείς CEO και ξένες επιχειρήσεις. Οι πρέσβεις Αμερικής και Γερμανίας επιθεωρούν κλάδους, λιμάνια, αεροδρόμια, ναυπηγεία, παραγγελίες. Ο πολιτικός κόσμος, συνένοχος με όλες τις μεθοδεύσεις (και ενημερωμένος αρκετά) αποδέχεται μέσα σε μια γενική απαξίωση, να παίζει τον ρόλο του «μιας χρήσης και φθάνει». Οι πιο ευαίσθητοι νοιώθουν, ότι έρχονται μεγάλα γεγονότα, που θα δοκιμάσουν έντονα τα ανακλαστικά τους. Τα σκάνδαλα, οι κασέτες, τα στικάκια, οι γλώσσες που μιλούν με ή χωρίς κουκούλα προμηνύουν, προειδοποιούν, μεθοδεύουν τροποποιήσεις.
Η οργανωμένη σιωπή όλων, για τη μεγάλη πρόκληση του Ερντογάν στην Αγία Σοφία και το σόου που θα προβάλλει εκεί στις 24 Ιουλίου, είναι ενδεικτική της συμμόρφωσης που επιδεικνύουν: Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, αριστερά, εκκλησία, διανόηση (εξαίρεση η Αρβελέρ) σιωπούν εκκωφαντικά. Σε πλήρη αντίθεση με τη συμφωνία των Πρεσπών, τώρα κανείς δεν παίρνει οποιαδήποτε πρωτοβουλία, για να εκφραστεί ο πόνος, η δυσαρέσκεια, ο θυμός, η ανησυχία του λαού για ότι συμβαίνει και έρχεται. Σαν να επιδιώκουν να είναι παθητικός και φοβισμένος.
Ο φετινός Ιούλιος είναι διαφορετικός. Μας θυμίζει, όμως, ότι ο μήνας Ιούλιος συχνά ήταν πυκνός σε μεγάλα γεγονότα: 1965 (Ιουλιανά), 1974 (Κύπρος, μεταπολίτευση), 2015 (Δημοψήφισμα, 3ο μνημόνιο), 2020 (Αγία Σοφία, και τι ακόμα;). Οι Ιούληδες είναι φορτωμένοι αγωνία, ελπίδες, αγώνες, προδοσίες, ματαιώσεις…
Πηγή: e-dromos.gr
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Jenny΄s world
