Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος η σημερινή και έχω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας την πρώτη μεγάλη προσωπική μου νίκη.
Διανύω 10 μήνες χωρίς τσιγάρο.
Και εύχομαι κάθε μέρα που περνάει να απομακρύνεται η εικόνα του τελευταίου μου τσιγάρου...
μέχρι να ξεθωριάσει και να μην το συνοδεύω εγώ.
Θέλω να σας εξομολογηθώ πως μου άρεσε το κάπνισμα. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να το κόψω,και τώρα που το σκέφτομαι ούτε καν να το ελαττώσω.
Το τσιγάρο είχε γίνει τρόπος ζωής, όπως και στον καθένα μας άλλωστε, κινήσεις συγκεκριμένες, ο καπνός αφετηρία συλλογισμού, και προέκταση της δουλειάς.
Άκουγα πόσο δύσκολο είναι να το κόψεις και προσπερνούσα τις συζητήσεις .Τις βαριόμουν!Δεν με αφορούσαν!
Θαύμαζα τον σύζυγό μου, δεινό καπνιστή, που μέσα σε ένα απόγευμα πέταξε το πακέτο του σε ένα κάδο απορριμμάτων και έκτοτε έχουν περάσει 5 χρόνια ,χωρίς να το αναζητήσει.
Είχα και πάλι όμως την απάντηση μέσα μου πως εκείνος είχε πάντα θέληση,ήταν πάντα πιο δυνατός και πιο αποφασιστικός από μένα.
'Ετσι αναγκάστηκα να εγχειριστώ, μεταθέτοντας στο μετά από αυτό,την απόφαση για το κάπνισμα. Στην άκρη του μυαλού μου είχα το σχέδιο των 5 τσιγάρων , όπως όλοι οι καπνιστές όταν ..στριμώχνονται.
Μετά την εγχείριση το επιβεβλημένο 15 ημερο ανάρρωσης δίχως τσιγάρο, με προσπέρασε χωρίς να το καταλάβω.
Ώσπου άρχιζα να συνειδητοποιώ πως πέρασα 2 εβδομάδες δίχως να αναζητήσω το κάπνισμα και κατά ένα περίεργο τρόπο δεν ήθελα και το κάνω!
Αισθάνθηκα ελεύθερη από μια μεγάλη έγνοια.
Οι απαγορεύσεις για το κάπνισμα είχαν εξαπλωθεί κι είχα φτάσει σε σημείο εκνευρισμού για το πού και σε ποιο μέρος εγώ θα κάπνιζα. Δεν χωρούσε το μυαλό μου πως θα πήγαινα σε εστιατόριο και δεν θα κάπνιζα , δεν έβρισκα πουθενά κάτι γοητευτικό στην έξοδό μου.
Σε αυτό το σκηνικό είχα αποχαιρετήσει το τελευταίο μου τσιγάρο και δεν θέλησα να γυρίσω να το βρω.Έφυγα σαν τον κλέφτη!
Και όσο περνούσε ο καιρός έτρεχα όλο και πιο μακριά. Με εντυπωσίασε πως δεν υπέφερα, δεν ένιωσα στέρηση(μόνο κάτι απροσδιόριστο μια δυο φορές μέσα σε αυτούς τους 10 μήνες) και υποψιάζομαι μήπως όλη αυτή "η οδύνη "του κοψίματος του τσιγάρου είναι ΜΥΘΟΣ.
Γι αυτό και σας γράφω.
Ακόμα και σε δύσκολες στιγμές, στιγμές έντασης και άγχους δεν το αναζήτησα.
Και προσέξτε!
Δεν έγινα μια ανόητη αντικαπνίστρια.
Ίσα ίσα στους καπνιστές θυμάμαι τον κουρασμένο προηγούμενο εαυτό μου και τους βλέπω πάντα με συμπάθεια και κατανόηση.
Εδώ λέμε αλήθειες!
Δεν μπορώ να πω πως έχω καταλάβει πολλές αλλαγές στον εαυτό μου, εκτός από το ανάλαφρο ξύπνημα , το καλύτερο δέρμα,και τις καλύτερες ανάσες.
Φυσικά και πήρα κιλά.
Αλλά, ήθελα να καλομάθω το εαυτό μου.Είχε πετύχει κάτι πολύ μεγάλο.
Δεν ήθελα να τον στριμώξω στις στερήσεις γιατί σίγουρα θα τον γύριζα πίσω. Και νομίζω πως καλά έκανα.
Σήμερα παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος, σας εύχομαι ολόψυχα να γίνει στο μυαλό του καθενός εκείνο το απίστευτο - πρωτόγνωρο "κλικ" , να κατέβει ο διακόπτης και να φύγετε όσο μπορείτε πιο μακριά από την πίσσα, τη νικοτίνη, τον καπνό, το ηλεκτρονικό τσιγάρο..Να κάνετε το μεγαλύτερο δώρο στον εαυτό σας.
Σκέφτομαι στην συμπλήρωση του ενός χρόνου να κάνω γενέθλια - Μια φορά και όχι πάντα. Γιατί σας λέω, εαν εγώ το έκοψα τόσο εύκολα, ως κάτι εξαιρετικά απλό, μπορείτε κι εσείς..
