Δεν ξέρω πότε το διαβάζετε, πάντως γράφτηκε περίπου μεσάνυχτα ώρα Ελλάδος (μεσημεράκι εδώ).
Τη στιγμή που το γράφω, ο στρατός έφτασε στη Minneapolis και θα περιμένει προφανώς την αντίδραση των πολιτών, οι οποίοι έχουν κατέβει πάλι στους δρόμους.
Έχουν ξεσπάσει διαδηλώσεις, κατά τη διάρκεια της μέρας, σε πολλές άλλες...
πόλεις (Chicago, New York, Washington, Austin, Miami) και ο αέρας δεν μυρίζει απλά βενζίνη, αλλά μπαρούτι.
Επιπρόσθετα, επιβλήθηκαν απαγορεύσεις κατά της κυκλοφορίας μετά τη δύση του ήλιου σε κάμποσες πόλεις και θα ακολουθήσουν περισσότερες τις επόμενες ώρες.
Οι συλλήψεις είναι χιλιάδες ανά την Αμερική και αρκετές από αυτές ήταν βίαιες.
Κακώς, επίσης, αναφέρω τις προσπάθειες κάποιων ανεγκέφαλων οδηγών, να πατήσουν διαδηλωτές (έχουν τραυματιστεί 2-3 διαδηλωτές σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις), γιατί ηλίθιοι παντού υπάρχουν· ειδικά στις ΗΠΑ που κάποιοι ζουν με τη φαντασίωση της λευκής κουκούλας.
Ο λόγος που γράφω άλλο ένα κείμενο, δεν είναι φυσικά να το κάνουμε CNN το μπλογκ, αλλά γιατί ελπίζω, ότι αξίζει τον «κόπο» να το γράψω, αφού πιθανολογώ, ότι τα πράγματα θα πάρουν διαφορετική τροπή τις επόμενες ώρες· μπορεί να κάνω και λάθος.
Ήθελα να μεταφέρω, με τα δικά μου λόγια, κάτι που άκουσα στην εξαίρετη, οργισμένη ομιλία μιας κοπέλας για τον χαρακτηρισμό «looters» (ουσιαστικά κλέφτες, πλιατσικολόγοι) που μας έχουν πλέον αποδώσει διάφοροι κυβερνήτες, δήμαρχοι, αστοί, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, γερουσιαστές και φυσικά όλα τα μεγάλα αμερικανικά δίκτυα.
«Δεν είμαστε looters. Δεν κλέβουμε. Και αν κάνουμε λάθος και τελικά είμαστε, τότε αυτό το μάθαμε χάρη σε σας. Τι θράσος, λοιπόν, να μας κατηγορούν ως looters, αυτοί που έκλεψαν τη γη στην οποία βρισκόμαστε σήμερα από τους αυτόχθονες Αμερικάνους. Τι θράσος, να μας κατηγορούν για βία, εκείνοι που κατέσφαξαν εκατομμύρια σκλάβους και αυτόχθονες, για να μπορέσουν να χτίσουν σήμερα εδώ τη Γη της Ελευθερίας. Και μας κατηγορούν από πάνω. Δεν κλέβουμε εμείς την Αμερική. Η Αμερική κλέβει εμάς. Συστηματικά. Κουραστήκαμε. Και είμαστε θυμωμένοι. No more».
Αυτό. Τι να προσθέσω μετά απ’ αυτό;
Πάντως, πολλοί Αμερικανοί άρχισαν να συνειδητοποιούν, ότι δεν έχει μετά από εδώ. Αυτό είναι όλο. Αυτό που βλέπουμε. Και βρωμάει απίστευτα.
Γι’ αυτό και εξοργίζονται κάποιοι αστοί, που διασαλεύεται η “τάξη”.
Γιατί το μόνο που τους απέμεινε, είναι ένα σκατοδόλαρο και μια μακρινή υπόσχεση ότι κάποια στιγμή το ένα δολάριο θα γίνει δυο και τα δυο τέσσερα και κάποτε θα μετράνε εκατομμύρια.
Και δεν έχουν συνειδητοποιήσει, ότι ουδέποτε θα εισπράξουν το βραβείο που τους υποσχέθηκαν.
Άλλωστε, το μυστικό της κομπίνας, είναι να μην καταλάβει ποτέ το θύμα της, ότι είναι …θύμα.
Και η μόνη παρηγοριά στον “άρρωστο” είναι «τουλάχιστον να μην ζήσουμε χειρότερα».
Το ξέρετε, λοιπόν, το ανέκδοτο για τον τύπο που όσο έπεφτε από έναν ουρανοξύστη για να παρηγορήσει τον εαυτό του, μουρμουρούσε ανά όροφο «ως εδώ, όλα καλά», «ως εδώ, όλα καλά»;
Έτσι και η κοινωνία μας, όσο πέφτει, μουρμουράει «ως εδώ, όλα καλά».
Μόνο που το στοίχημα δεν είναι η πτώση, αλλά η προσγείωση.
Και αν θα κάτσουν φρόνιμοι, εκείνοι που μένουν μονίμως να κοιτάνε απέξω τα ωραία πράγματα μέσα στη βιτρίνα.
Γιατί πώς αλλιώς θα αποκτήσεις μια Louis Vuitton τσάντα των $2.000 στη ζωή σου, χωρίς να κλέψεις; Και δεν μιλάω για looting, ηλίθιε.
Με εκτίμηση,
Άρης
Υ.Γ.1 Αν και η πραγματική ερώτηση είναι, τι θα την κάνεις τη τσάντα Louis Vuitton. Πόσο χρεοκοπημένες πρέπει να είναι οι ζωές των ανθρώπων, για να λαχταράνε λίγη χλιδίτσα σ’ αυτές; Λες και αυτό θα λύσει τα δεκάδες δομικά προβλήματα, ενός συστήματος που μας πέταξε στη θάλασσα απ’ τη μέρα που γεννηθήκαμε.Ούτε αναπνευστήρα δεν μπορείς να την κάνεις. Αν και μπορεί να γίνει ωραία μάσκα.
Υ.Γ.2 Η Jane Elliot είχε κάποτε ρωτήσει τους κάπου 70-80 παρευρισκόμενους σε διάλεξή της μια εκπληκτική ερώτηση: «αν θέλετε να σας συμπεριφέρονται όπως ακριβώς συμπεριφέρεται η κοινωνία μας στους μαύρους, σηκωθείτε όρθιοι, θα έχετε ίση μεταχείριση».
Δεν σηκώθηκε κανένας. «Επαναλαμβάνω, μάλλον δεν το καταλάβετε, αν θέλετε να έχετε την ίδια μεταχείριση με έναν μαύρο, σηκωθείτε όρθιοι». Πάλι κανένας. Και τους αποστόμωσε εκ νέου «Αυτό σημαίνει, ότι γνωρίζετε. Γνωρίζετε την άνιση μεταχείριση ανθρώπων σε αυτή την κοινωνία. Δεν το επιθυμείτε για εσάς, δεν θέλετε να σας συμπεριφέρονται έτσι. Η ερώτηση είναι, απ’ τη στιγμή που το ξέρετε, γιατί δεν κάνετε απολύτως τίποτα γι’ αυτό;». Μάλλον γιατί είναι πολύ απασχολημένοι να εκπληρώσουν το όνειρό τους να πλουτίσουν.
Υ.Γ.3 Εδώ δυο μακρινοί συγγενείς του Chauvin στο Ισραήλ. Γιατί στην Παλαιστίνη συμβαίνει συνέχεια. Κάθε μέρα. Θυμάστε αυτό που λέει το σύνθημα «ότι κανείς μας δεν είναι ασφαλής, αν δεν είναι ο διπλανός του»; Όχι; Δεν πειράζει. Θα το εμπεδώσουμε τους επόμενους μήνες που η αστική δημοκρατία θα πάει βόλτα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να κρατάει συντροφιά στην SpaceX. Μαθαίνω, επίσης, ότι το ίδιο συνέβη την επομένη της δολοφονίας Floyd, στο Παρίσι με 4 αστυνομικούς να γονατίζουν πάνω στον Amana Toure, αν λέω σωστά το όνομά του, απλά εκείνον δεν τον σκότωσαν. Πώς το λένε αυτό, όχι αυτό με τις μούρες και τα γουρούνια, αλλά το άλλο που όπου και να κοιτάξεις… Διάολε, το ξέχασα. F*ck it. Σε άλλο κείμενο.
(Φίλε Άρη, είμαστε πολύ τυχεροί που σε έχουμε ανταποκριτή στις ΗΠΑ. Άρη, ενώ εσύ δίνεις τη μάχη του ρεπορτάζ από το μετερίζι της ενημέρωσης, εγώ δίνω συμβουλές στον Ντόναλντ Τραμπ στο Twitter.
Δίνω χρήσιμες συμβουλές στον Ντόναλντ, ώστε να υπάρχει ισορροπία στο μπλογκ. Παράλληλα, βέβαια, προσπαθώ να επηρεάσω τον Ντόναλντ, ώστε να βοηθήσω τη χώρα μας που περιμένει Αμερικανούς τουρίστες.
Πού ξέρεις; Μπορεί ο Τραμπ να μας στείλει Αμερικανούς τουρίστες με κάνα πύραυλο σαν αυτόν που εκτόξευσε σήμερα η NASA -αφού τα αεροπλάνα δεν πετάνε- και να εκτοξευτεί στην Ελλάδα το ελατήριο της οικονομίας. Άρη, το ιδανικό για εμένα τώρα είναι να κρατήσει η εξέγερση στις ΗΠΑ μέχρι τον Νοέμβριο, εσύ να γράφεις τρία κείμενα την ημέρα και εγώ να είμαι αραχτός στην παραλία. Βέβαια, θα πρέπει να σου δώσω τους κωδικούς του μπλογκ, για να ανεβάζεις τα κείμενα μόνος σου και να μην χρειάζεται εγώ να φεύγω από την παραλία, επειδή οι Αμερικανοί ξαφνικά αποφάσισαν να τα κάνουν πουτάvα όλα. Να είσαι καλά. Γράφε, Άρη, γράφε. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net