Του Δημήτρη Τσιόδρα
Τη γερμανική κυριαρχία στην ευρωζώνη επικυρώνουν οι αλλαγές που δρομολογήθηκαν με τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες και κινούνται προς την κατεύθυνση της οικονομικής διακυβέρνησης...
Ωστόσο, παρά την ευφορία των πρώτων ωρών, ήδη αρχίζουν να διατυπώνονται αμφιβολίες κατά πόσον οι αποφάσεις διασφαλίζουν ότι δεν θα μεταδοθεί η κρίση σε άλλες χώρες, άλλοι εκτιμούν ότι η δημοσιονομική λιτότητα θα ενισχύσει την ύφεση και τις φυγόκεντρες τάσεις, ενώ κάποιοι φοβούνται, ότι μεγαλώνει η απόσταση στην Ε.Ε. ανάμεσα στις χώρες της ευρωζώνης κι εκείνες που κινούνται εκτός ευρώ, κυρίως τη Βρετανία.
* Στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής προσοχής δεν βρίσκεται πλέον η Ελλάδα αλλά η Ιταλία, της οποίας το χρέος ανέρχεται σε περίπου 2 τρισ. ευρώ και δευτερευόντως η Ισπανία.
Η αντιμετώπιση της μετάδοσης της κρίσης περνάει από την ενίσχυση της δύναμης πυρός του EFSF, η οποία με βάση τις αποφάσεις θα φτάσει τα 1,1 τρισ. ευρώ.
Η αύξηση αυτή θα γίνει με δύο τρόπους:
α) με την παροχή μερικής ασφαλιστικής κάλυψης για την αγορά ομολόγων κρατών στην πρωτογενή αγορά, ώστε να μειωθεί το κόστος χρηματοδότησης και
β) τη δημιουργία νέων χρηματοοικονομικών εργαλείων ειδικού σκοπού (SPV), τα οποία θα μπορούν να αντλούν κεφάλαια από την Κίνα, τη Βραζίλία, το ΔΝΤ κ.λπ.
Ηδη, ο Ν. Σαρκοζί ανέλαβε να έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρόεδρο της Κίνας Χου Ζιντάο και να του ζητήσει να συμμετάσχει η χώρα του, η οποία διαθέτει συναλλαγματικά αποθέματα πάνω από 3 τρισ. δολάρια.
Στην απόφαση αναφέρεται, ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις λειτουργίας του EFSF θα οριστικοποιηθούν τον Νοέμβριο. (Οι ΗΠΑ είχαν ζητήσει η «δύναμη πυρός» του EFSF να φθάνει τα 2 τρισ. ευρώ, όμως με τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου υπάρχει απόσταση απ' αυτό το ποσόν.)
* Η ευρωζώνη θα έχει πλέον πολύ πιο στενό συντονισμό.
Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι η Γερμανία θα έχει υπό αυστηρό έλεγχο τα δημοσιονομικά των χωρών που είναι εκτός στόχων, ενώ επιβάλλει το δικό της δημοσιονομικό μοντέλο και στην υπόλοιπη ευρωζώνη.
Στη σύνοδο εγκρίθηκαν «Δέκα μέτρα για τη βελτίωση της διακυβέρνησης της ζώνης του ευρώ», τα οποία, ύστερα από επεξεργασία, θα συζητηθούν τον Δεκέμβριο, ώστε να ισχύουν από τις αρχές του 2012 και μεταξύ άλλων προβλέπουν:
- Θέσπιση, ώς το τέλος του 2012, από κάθε χώρα της ευρωζώνης συνταγματικής ή νομικά ισοδύναμης πρόβλεψης για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
- Αυστηρή επιτήρηση των χωρών που έχουν υπαχθεί στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, έγκριση του προϋπολογισμού τους και των σημαντικών δημοσιονομικών αποφάσεων από τις Βρυξέλλες.
- Ορισμός προέδρου της συνόδου κορυφής για το ευρώ από τους ηγέτες των χωρών της ευρωζώνης. Ο πρόεδρος θα ορίζεται την ίδια στιγμή που το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκλέγει τον πρόεδρό του και για ίση διάρκεια θητείας.
Τον Δεκέμβριο θα συζητηθεί, σε ποια σημεία θα χρειαστεί αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών μετά τη θέσπιση των νέων κανόνων.
* Για τις τράπεζες ορίστηκε δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας το 9%, ο οποίος πρέπει να καλυφθεί από ιδιωτικούς κεφαλαιακούς πόρους. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει τότε το κεφάλαιο θα παρέχεται από τα κράτη και αν ούτε αυτό είναι δυνατόν, τότε η ανακεφαλαιοποίηση θα γίνεται μέσω δανείων από το EFSF. Αυτός ο κεφαλαιακός στόχος πρέπει να έχει επιτευχθεί ώς την 30η Ιουνίου του 2012.
Η κίνηση της ευρωζώνης, έστω αργά και με προβλήματα, προς την κοινή οικονομική διακυβέρνηση, αυξάνει την απόσταση στο εσωτερικό της Ε.Ε., ανάμεσα σε εκείνους που μετέχουν στην ευρωζώνη κι εκείνους που βρίσκονται εκτός και δεν σκοπεύουν να ενταχθούν σε αυτήν, όπως η Βρετανία.
Είναι χαρακτηριστική η κίνηση 78 μελών του βρετανικού Κοινοβουλίου, που ζήτησαν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το αν η Βρετανία πρέπει να φύγει από την Ε.Ε. ή να αναδιαπραγματευτεί τους όρους συμμετοχής της σ' αυτή.
ΠΗΓΗ: enet.gr
