Του Μιχάλη Μητσού
Ο εσωτερικός τίτλος στη χθεσινή «Λιμπερασιόν» ήταν, όπως πάντα, ευρηματικός: «Η Γαλλία διώχνει την Ελλάδα από το Euro».
Ευτυχώς, το κείμενο φιλοξενούνταν στις αθλητικές σελίδες και ο συντάκτης...
αναφερόταν στην ήττα της ομάδας μας από τη Γαλλία στο Ευρωμπάσκετ.
Γιατί από το άλλο Euro, την ευρωζώνη, η Γαλλία ούτε θέλει, ούτε μπορεί να μας διώξει.
Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ το είπε αυτή την εβδομάδα:
Σταματήστε να αναμασάτε τα σενάρια για επιστροφή στη δραχμή και κοιτάξτε να κτυπήσετε τη φοροδιαφυγή και να μειώσετε τις δαπάνες για τους εξοπλισμούς!
Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφική και για τους Ελληνες και για την Ευρώπη.
Για τους Ελληνες, επειδή θα εκτόξευε στα ύψη το χρέος της χώρας και τις τιμές όλων των εισαγόμενων προϊόντων.
Για την Ευρώπη, εκτός από τις ζημιές σε όσους διαθέτουν ελληνικά ομόλογα, επειδή θα έθετε υπό αμφισβήτηση ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και θα δημιουργούσε γενική αποσταθεροποίηση.
Ορισμένοι ισχυρίζονται, ότι εκείνη που θα φύγει πρώτη από την ευρωζώνη δεν θα είναι η Ελλάδα, αλλά η Γερμανία. Αλλά και αυτό το ενδεχόμενο είναι εξαιρετικά απίθανο, λόγω του σημαντικού πολιτικού ρόλου που παίζει η χώρα αυτή στην Ευρώπη και της ισχυρής εξάρτησης που έχει η οικονομία της από την ευρωπαϊκή αγορά.
Φως δεν φαίνεται, λοιπόν, στον ορίζοντα.
Να σημαίνει άραγε αυτό ότι το ευρώ απέτυχε;
Με αυτόν ακριβώς τον τίτλο ("L'euro est-il un echec?") κυκλοφορεί τον άλλο μήνα το τελευταίο βιβλίο του Μισέλ Ντεβολουί, ο οποίος διδάσκει οικονομία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και είναι ειδικός για την Ευρώπη.
Η υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, λέει ο γάλλος καθηγητής σε συνέντευξή του στον «Νουβέλ Ομπζερβατέρ», αποσκοπούσε στην καλή λειτουργία της ενιαίας αγοράς με την κατάργηση του προβλήματος των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Ελεγαν τότε, ότι η ζημία από τις μετατροπές των νομισμάτων κόστιζε κάθε χρόνο στην Ευρώπη το ισοδύναμο της κατασκευής μιας σήραγγας κάτω από τη Μάγχη.
Υπήρχε επίσης η προσδοκία, ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα αποκτούσαν μεγαλύτερη επιρροή στη διεθνή σκηνή, καθώς πολλές συναλλαγές τίτλων ή πρώτων υλών θα γίνονταν σε ευρώ.
Από τεχνική άποψη, τονίζει ο Ντεβολουί, το ευρώ πέτυχε.
Ομως οι οικονομολόγοι, από τον Μίλτον Φρίντμαν ως τον Αμάρτια Σεν, από τους πιο φιλελεύθερους ως τους πιο κεϊνσιανούς, είχαν προειδοποιήσει ότι η ευρωζώνη δεν είναι ο καλύτερος νομισματικός χώρος.
Με την κατάργηση των ισοτιμιών, χάθηκε η δυνατότητα υποτίμησης ενός νομίσματος, ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα.
Επιπλέον, η επικράτηση του γερμανικού φιλελεύθερου μοντέλου, δηλαδή, των γερμανικών φόβων, συνδρόμων και εμμονών, απέκλεισε τη δυνατότητα χειρισμού του πληθωρισμού για το καλό του ευρωπαϊκού συνόλου.
Και όμως, ο (συντηρητικός) πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Κένεθ Ρόγκοφ θεωρεί, ότι η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι να τυπωθεί χρήμα για την αγορά χρέους.
Κι ας ζήσουμε για λίγα χρόνια με πληθωρισμό 4%-6%...
ΠΗΓΗ: tanea.gr
