Την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη προτείνει η «πράσινη βίβλος» που υιοθετήθηκε σήμερα από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Κατ΄ ουσίαν η «έκθεση για επαρκή, βιώσιμα και ασφαλή συνταξιοδοτικά συστήματα», όπως ονομάζεται, «ανοίγει» έναν νέο κύκλο ασφαλιστικών και... συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων, με έμφαση στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αλλά και στη διασφάλιση των μελλοντικών συντάξεων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η καθιέρωση αυτοματοποιημένου συστήματος σύνδεσης του προσδόκιμου ζωής με το όριο συνταξιοδότησης αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα των αλλαγών που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Τα κράτη-μέλη καλούνται να υιοθετήσουν νέα μέτρα στα συνταξιοδοτικά τους συστήματα, με γνώμονα τη διαρκή ανατροπή των δημογραφικών δεδομένων, καθώς και τις ραγδαίες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στα εθνικά ασφαλιστικά συστήματα.
Το κείμενο της «πράσινης βίβλου» ετέθη σε διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους φορείς, προκειμένου να υποβάλουν τις απόψεις και τα σχόλιά τους, και τελικώς ψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο.
Η «πράσινη βίβλος» θεωρεί αναγκαία τη μελλοντική αύξηση του γενικού ορίου συνταξιοδότησης πάνω από το 65ο έτος της ηλικίας. Στα σενάρια μέτρων που εξετάζει αναφέρει χαρακτηριστικά ότι για να διατηρηθεί η σημερινή σχέση- αναλογία- ενεργών εργαζομένων προς συνταξιούχους θα πρέπει ως το 2040 το όριο να φθάσει το 67ο έτος της ηλικίας και ως το 2060 το 70ό έτος.
Προς αυτή την κατεύθυνση της υιοθέτησης του 67ου έτους κινούνται οι αλλαγές που προτείνουν, ήδη, χώρες όπως η Γερμανία και η Ισπανία. Αντιστοίχως η ασφαλιστική μεταρρύθμιση Σαρκοζί (Γαλλία) προβλέπει την αύξηση από το 60ό στο 62ο έτος της ηλικίας για συνταξιοδότηση με 40,5 έτη ασφάλισης και την αύξηση του γενικού ορίου συνταξιοδότησης από το 65ο στο 67ο έτος.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση εκτιμά ότι την τελευταία δεκαετία τα συνταξιοδοτικά συστήματα των περισσοτέρων χωρών έχουν αναθεωρηθεί ριζικά. Ωστόσο η οικονομική κρίση αλλά και δημογραφικές προκλήσεις επιβάλλουν περαιτέρω αλλαγές.
Κεντρικό άξονα του ψηφίσματος αποτέλεσε η σημασία των συνταξιοδοτικών συστημάτων για τη διασφάλιση της σταθερότητας των δημοσίων οικονομικών, την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής, τη διαφύλαξη και αύξηση της απασχόλησης, εν όψει και της στρατηγικής της Ευρώπης για την ερχόμενη δεκαετία, και πιο συγκεκριμένα της επίτευξης των στόχων για την απασχόληση, την καταπολέμηση και πρόληψη της φτώχειας, με σεβασμό στην αρχή της επικουρικότητας.
Πρέπει να σημειωθεί ότι στο τελικό κείμενο της έκθεσης ενσωματώθηκαν τροπολογίες του έλληνα ευρωβουλευτή κ. Κ.Πουπάκη, οι οποίες, μεταξύ άλλων, υποστήριξαν:
(α) τη θέσπιση, σε εθνικό επίπεδο, αντικινήτρων για την απόλυση εργαζομένων κοντά στην ηλικία συνταξιοδότησης,
(β) την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ανεργίας και τη δημιουργία νέων, βιώσιμων και ποιοτικών θέσεων απασχόλησης, στο πλαίσιο διασφάλισης της βιωσιμότητας των συνταξιοδοτικών συστημάτων και (γ) την ενθάρρυνση θέσπισης σε εθνικό επίπεδο ενός ελάχιστου εισοδήματος γήρατος για όλους.
Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι τα μέτρα που ελήφθησαν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν αποκλείει να χρειαστούν και άλλα. Η πρόσφατη ασφαλιστική μεταρρύθμιση θεωρείται για το διάστημα αυτό επαρκής, καθώς αυξάνει τα όρια ηλικίας προκειμένου να αποκτήσουν τα ίδια δικαιώματα. «Ανταμείβονται» όσοι συνταξιοδοτούνται αργότερα και «τιμωρούνται» όσοι φεύγουν νωρίτερα. Περιορίζονται οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Και οι συντάξεις υπολογίζονται πλέον με βάση τον μέσο όρο των αποδοχών όλου του εργασιακού βίου και όχι μέρος αυτών.
Ταυτοχρόνως ο νέος συνταξιοδοτικός νόμος περιλαμβάνει πρόβλεψη για αναπροσαρμογή του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης κάθε πενταετία, ανάλογα με τη μεταβολή του προσδόκιμου ζωής.
ΠΗΓΗ: το βημα on-line
