Δυο χρόνια μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου καλούμαστε όλοι να τιμήσουμε ειρηνικά τη μνήμη ενός αθώου παιδιού. Μετά το πρώτο σοκ της είδησης και τις αναταραχές που ακολούθησαν ήρθε η απόδοση της δικαιοσύνης από την οργανωμένη πολιτεία, η οποία ομολογουμένως δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων το Δεκέμβριο του 2008.
Η οργή των νέων και ο θυμός από την αποτρόπαια ενέργεια αστυνομικού να χρησιμοποιήσει το όπλο του εναντίον ενός παιδιού τροφοδότησε δυστυχώς ένα κύμα βίας που έλαβε σχεδόν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η τρομοκρατική δράση νέων ομάδων στο όνομα της εκδίκησης δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να βρει δικαιολογία και ανοχή.
Η συστηματική δουλειά των αρχών και η αποτίναξη της αίσθησης της ατιμωρησίας ήταν από τις προτεραιότητες όσων ανέλαβαν τις αρμόδιες θέσεις στη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πριν από ένα χρόνο. Η εξάρθρωση των όποιων τρομοκρατικών οργανώσεων και αποκάλυψη όσων μετέχουν σε αυτές, σε συνδυασμό με την κατάθεση Νομοσχεδίου για τη σύσταση ειδικού γραφείου καταγγελιών της αστυνομικής αυθαιρεσίας από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ανταποκρίνονται στους ανωτέρω στόχους.
Τελική επιδίωξη όμως είναι η εμπέδωση τόσο του αισθήματος ασφαλείας όσο και της επίγνωσης ότι δεν υπάρχει συγκάλυψη σε αυθαιρεσίες της εξουσίας. Αυτό που πρέπει ωστόσο να θέσουμε όλοι μας ως ανώτερο σκοπό είναι η παροχή στους νέους μας την πίστη για ένα καλύτερο μέλλον. Η καχυποψία και η αποστασιοποίηση της νεολαίας από τα κοινά είναι στοιχεία που πρέπει να μας προβληματίσουν. Μόνο αν καταφέρουμε να τους εμφυσήσουμε την πίστη και την αισιοδοξία ότι αυτός ο τόπος μπορεί να πάει μπροστά, θα έχουμε πετύχει.
Αυτή θα είναι και η μεγαλύτερη παρακαταθήκη στη γενιά του Αλέξη.
