Σύµφωνα µε τη διεθνή εµπειρία, σε περιόδους οικονοµικής αστάθειας η ελπίδα των εργαζοµένων να υπερασπιστούν τις θέσεις εργασίας τους και το ύψος των αποδοχών τους, βρίσκεται στη διαπραγµατευτική ικανότητα των συνδικάτων τους.
Υπάρχουν αµέτρητα παραδείγµατα στα οποία
ο συνδικαλιστικός ρεαλισµός σε µια κρίση κατέστησε εφικτή τη λειτουργία µιας επιχείρησης ή ενός κλάδουµε το µικρότερο δυνατό κόστος για το προσωπικό.
Το κυριότερο προσόν των συνδικάτων σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η ενότητά τους.
∆ηλαδή, η ευχέρεια των δυνάµεων που συγκροτούν µια συνδικαλιστική οργάνωση να συνθέσουν τις διαφορές τους και να προσέλθουν µε κοινή γραµµή στις διαπραγµατεύσεις µε την εργοδοτική πλευρά, είτε πρόκειται για το ∆ηµόσιο είτε για ιδιώτες.
Αυτό το προσόν ατυχώς απουσιάζει από τους έλληνες συνδικαλιστές, την κρίσιµη περίοδο που διανύουµε.
Προκύπτει εναργώς µε όσα συµβαίνουν τα τελευταία 24ωρα στην κορυφαία συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας. Η ΓΣΕΕ αντί να εµφανίζεται ως αξιόπιστος συνοµιλητής απέναντι στην κυβέρνηση, τις εργοδοτικές οργανώσεις και αυτή ακόµη την τρόικα στο θέµα των επιχειρησιακών συµβάσεων, οµφαλοσκοπεί γύρω από ένα παιχνίδι εσωτερικών τακτικισµών των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία συζήτηση γι’ αυτό το θέµα, δύο από τις παρατάξεις που µετέχουν στο προεδρείο της Συνοµοσπονδίας, προτίµησαν τη βολική λύση της αποχώρησης, αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Φυσικά, τις δικές της ευθύνες για τους χειρισµούς της έχει και η πλειοψηφούσα παράταξη, καθώς και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Αλλά τα συλλογικά όργανα γι’ αυτό υπάρχουν. Για να εξετάζονται όλοι οι χειρισµοί και να λαµβάνεται η τελική απόφαση.
Οι εσωτερικές διενέξεις που καταλήγουν σε προσχηµατική αποχή, βλάπτουν τα συµφέροντα των εργαζοµένων περισσότερο και από όσο θα µπορούσαν να τα βλάψουν οι επιδιώξεις της άλλης πλευράς.
Γιατί εξασθενίζουν τη ΓΣΕΕ ως κατ’ εξοχήν φορέα των εργατοϋπαλλήλων του ιδιωτικού τοµέα, στη διαπραγµάτευση για τις επίµαχες συµβάσεις ειδικών συνθηκών. ∆εν της επιτρέπουν να οδηγήσει συντεταγµένα, σε µια απόφαση η οποία θα θίγει στον µικρότερο δυνατό βαθµό τους εργαζοµένους.
Οι µόνοι που µπορούν να αισθάνονται ικανοποίηση από αυτές τις αποχωρήσεις και την εν γένει εµφυλιοπολεµική κατάσταση στη ΓΣΕΕ, είναι φυσικά οι εργοδότες. Γιατί θα επιβάλουν εν τέλει µονοµερώς τις απόψεις τους, ελλείψει ισχυρής πρότασης από τα συνδικάτα
ΠΗΓΗ: τα νεα on-line.
