Συμπληρώνονται σήμερα δύο χρόνια από το βράδυ εκείνο του Δεκέμβρη του 2008, όταν η εν ψυχρώ δολοφονία ενός παιδιού από όργανο του κράτους συντάραξε τη χώρα και ξεσήκωσε ένα πρωτοφανές κύμα νεανικής οργής.
Ο τραγικός χαμός του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν η αφορμή για να ξεχυθούν στους δρόμους χιλιάδες....
νέοι άνθρωποι, με πρωτοπορία τους μαθητές, στις περισσότερες πόλεις της χώρας. Ηταν, όμως, κι ένα ξέσπασμα των νέων παιδιών για όσα τους πνίγουν και τους καθηλώνουν.
ΤΙ ΕΓΙΝΕ σ' αυτά τα δύο χρόνια; Το μόνο θετικό στοιχείο είναι ότι η θανατηφόρα αυθαιρεσία του οργάνου του κράτους, δεν έμεινε ατιμώρητη ούτε έπεσε «στα μαλακά». Δεν ήταν αυτονόητο, αν κοιτάξουμε το παρελθόν. Αυτή τη φορά αποδόθηκε δικαιοσύνη. Και αυτό αποτελεί κατίσχυση του κράτους δικαίου επί του κράτους της αυθαιρεσίας.
ΠΩΣ αποτιμάται σήμερα ο νεανικός ξεσηκωμός εκείνων των ημερών του Δεκέμβρη του 2008; Διαπιστώσεις έχουν γίνει πολλές. Και έχουν εκφραστεί απόψεις πολύ περισσότερες. Ισως ο καλύτερος τρόπος αποτίμησης να είναι τα λόγια των παιδιών, που βρέθηκαν εκείνες τις ημέρες στο κέντρο των γεγονότων. Των παιδιών που κατέβηκαν στους δρόμους, που συγκρούστηκαν με την αστυνομία, που πολιόρκησαν αστυνομικά τμήματα, προκαλώντας το παγκόσμιο ενδιαφέρον.
ΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ τους σήμερα, όπως προκύπτει από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων είναι δύο. Πρώτον, η οργή έχει κατακάτσει. «Λες και όλα έχουν ξεχαστεί, έχουν σβηστεί», λέει σήμερα ένας φοιτητής, μαθητής τότε. Δεύτερον, μεγάλωσε η απογοήτευση, η οποία εκφράζεται με δύο τρόπους. «Δεν άλλαξε τίποτα προς το καλύτερο», λέει μια μαθήτρια. Κι έτσι νέα παιδιά σκέφτονται ήδη «να φύγουν από εδώ», αφού «ζούμε σε μια χώρα που δεν νοιάζεται για τους νέους της».
ΣΚΛΗΡΕΣ διαπιστώσεις, που ασφαλώς δεν προκαλούν σοκ ανάλογο με εκείνο της δολοφονίας του Αλέξανδρου το 2008, αλλά θα έπρεπε να είναι μια γερή γροθιά στο στομάχι, όλων εκείνων που έχουν σήμερα την ευθύνη για τη διαμόρφωση του παρόντος και του κοντινού μέλλοντος της νέας γενιάς.
ΕΝΑ ΠΑΡΟΝ που παράγει αβεβαιότητα και ανασφάλεια, καθώς η οικονομική κρίση ρίχνει βαριά τη σκιά της και στο χώρο της Παιδείας. Κι ένα μέλλον απροσδιόριστο, καθώς η χώρα έχει εισέλθει σε ένα τούνελ, που, για να το διασχίσει, μπορεί να χρειαστεί να «χαθεί» μισή γενιά, σύμφωνα με τις «προβλέψεις» συμβούλων του πρωθυπουργού.
Η ΑΦΟΡΜΗ για τον ξεσηκωμό χιλιάδων νέων ανθρώπων τον Δεκέμβριο του 2008 πέρασε. Οι αιτίες, όμως, παραμένουν. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για μια χώρα, από το να βλέπει τα παιδιά της να δηλώνουν απογοητευμένα και έτοιμα να την εγκαταλείψουν. Οσα μπορούν...
ΠΗΓΗ: enet.gr
