Το μήνυμα που θέλει να περάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι πως η ΝΔ δίνει πίσω στην μεσαία τάξη, όσα της πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μήνυμα που στέλνει ο Αλέξης Τσίπρας, είναι πως η κυβέρνηση στέλνει...
οδοστρωτήρα κατά της εργατικής τάξης: Θα μπορούσε να είναι και το πλαίσιο μιας εκλογικής αναμέτρησης με σκληρά ιδεολογικά χαρακτηρστικά, εάν αμφότεροι δεν είχαν σοβαρούς λόγους, να μην θέλουν (στην πραγματικότητα) εκλογές τώρα.H τριπλέτα των τηλεοπτικών, προσωπικών εμφανίσεων Μητσοτάκη μέσα σε ένα 24ωρο και οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες φορολογικών ελαφρύνσεων, μπορεί όντως να απέπνευσε μια προεκλογική χροιά (ή, τουλαχιστον, μια «ρεζέρβα» προεκλογικών υποσχέσεων). Πριν από αυτήν όμως, το πρώτο που απέπνευσε ήταν η αγωνία και η ανασφάλεια του Μαξίμου ενώπιον της δημοσκοπικής (και όχι μόνον) δυσφορίας των μικρομεσαίων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βγήκε, ξανά, μπροστά στον φακό, για να επιχειρήσει την υπέρβαση της αποτυχίας του lockdown. Πρακτικά, κήρυξε με πολιτικούς όρους, την λήξη της πανδημίας παρακάμπτοντας τα επιδημιολογικά δεδομένα και το δράμα των ΜΕΘ, γα να ανανεώσει το ραντεβού του με τους μικρομεσαίους στον παράδεισο της οικονομικής ανάκαμψης. Και για να τους θυμίσει, ότι υπεύθυνος για τα δεινά τους δεν είναι ο ίδιος, αλλά αφενός η κρίση του κορονοϊού και αφετέρου, και κυρίως, ο ΣΥΡΙΖΑ που τους υπερφορολόγησε.
Οι εξαγγελίες του όμως είναι απλώς μεταχρονολογημένη επιταγή. Αποτελούν επανάληψη και επαναβεβαίωση των προεκλογικών υποσχέσεων της ΝΔ και καμία από τις φορολογικές ελαφρύνσεις, που ανακοίνωσε, δεν θα ισχύσει πριν από το 2022 – δηλαδή, οι φορολογούμενοι δεν θα τις δουν στην τσέπη τους πριν περάσει το λιγότερο ένας χρόνος από τώρα.
Εάν αυτή είναι η μόνη πολιτική επιταγή που διαθέτει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι μάλλον φτωχή για να πάει σε εκλογές το φθινόπωρο. Συν τοις άλλοις, δεν έχει και πολλούς λόγους να ρισκάρει και να δοκιμάσει τα επίπεδα της νωπής κοινωνικής οργής για τον χειρισμό της πανδημίας σε συνθήκες απλής αναλογικής.
Ως εκ τούτου, ο πρωθυπουργός μπορεί να είναι και ειλικρινής, όταν δηλώνει, ότι δεν σχεδιάζει πρόωρες εκλογές. Πίσω από αυτόν τον μη σχεδιασμό όμως, θέλει να έχει και μια κυβέρνηση κι ένα κόμμα σε εκλογική ετοιμότητα – είτε για λόγους συσπείρωσης, είτε γιατί μπορεί να αναγκαστεί εκ των συνθηκών να πάει σε κάλπες, είτε γιατί μπορεί όντως να του βγει το «παράθυρο ευκαιρίας». Η βασική όμως εισήγηση που έχει στα χέρια του αυτή την στιγμή, είναι να πάει σε εκλογές προς το τέλος της τετραετίας: Με τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης ανά χείρας, με «μεταρρυθμιστικό» έργο να επιδείξει και με προσωποκεντρικό δίλημμα «διακυβέρνηση Μητσοτάκη ή διακυβέρνηση Τσίπρα».
Στην Κουμουνδούρου δεν πιστεύουν ότι θα του βγει αυτό το σενάριο. Οι περισσότεροι (κι ανάμεσά τους φέρεται να είναι και ο Αλέξης Τσίπρας) θεωρούν, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αναγκαστεί να πάει σε πρόωρες εκλογές, είτε λίγο νωρίτερα είτε λίγο αργότερα.
Βλέπουν δραματική πίεση στην αγορά μετά την άρση των μέτρων στήριξης, βλέπουν μαζική ανεργία, λουκέτα και έλλειψη ρευστότητας και βλέπουν και κοινωνική έκρηξη μπροστά στην πλήρη αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων. Γι αυτό κι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να παίξει όλα του τα χαρτιά κόντρα στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη για τα εργασιακά (από την Βουλή έως το δρόμο, όπως προαναγγέλλει καθαρά η απόφαση του τελευταίου Πολιτικού Συμβουλίου).
Επιπλέον, αρκετοί στην Κουμουνδούρου δεν βλέπουν πουθενά τον «παράδεισο» του Ταμείου Ανάκαμψης που υπόσχεται ο πρωθυπουργός. Αντιθέτως, θεωρούν, ότι μετά από έναν χρόνο οι οικονομικές συνθήκες θα είναι πολύ λιγότερο ευνοϊκές απ’ ό,τι σήμερα και για την κυβέρνηση και την κοινωνία.
Θυμίζουν, ότι το «μπαζούκα» της ΕΚΤ, ήτοι η υπερχαλαρή νομισματική πολιτική και ο δανεισμός με πάμφθηνα επιτόκια δεν θα υπάρχει μετά τον Μάρτιο του 2022. Όπως δεν θα υπάρχουν και τα δημοσιονομικά μέτρα στήριξης και τα γεμάτα ταμεία, που, όπως θυμίζουν, άφησε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, όπως λένε, θα υπάρχει ένα βουνό νέου χρέους. Και λένε, ακόμη, ότι το Ταμείο Ανάκαμψης θα είναι απλώς ένα πάρτι για λίγους, καθώς η διανομή των κονδυλίων του στην Ελλάδα θα περάσει μέσα από τις συστημικές τράπεζες (άρα, πλην των μεγάλων παικτών, οι περισσότεροι μικροί και μεσαίοι θα αποκλειστούν).
Τούτων δοθέντων, θεωρούν, ότι ο πρωθυπουργός δεν θα αντισταθεί εν τέλει στον πειρασμό (ή στην ανάγκη), να πάει σε εκλογές το αργότερο έως το τέλος του χρόνου.
Εάν επαληθευθούν, δεν πρόκειται για σενάριο που ευνοεί απαραιτήτως τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να έχει κερδίσει τους νέους, μπορεί επίσης να συνομιλεί προνομιακά με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχει όμως ανακτήσει τις γέφυρες με τα μεσαία στρώματα.
Η πρόταση για το ιδιωτικό χρέος της πανδημίας ήταν ένα βήμα, δεν αρκεί όμως για να χτίσει νέα σχέση πολιτικής εμπιστοσύνης. ‘Η, τουλάχιστον, έτσι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Από τις οποίες παραμένει καθαρό, πως ένα ποσοστό 10% με 15%, «σταθμευμένο» στους αναποφάσιστους και την αδιευκρίνιστη ψήφο, έχει κεντροαριστερές και μεσοαστικές καταβολές και βαθιά ακόμη τα σημάδια της υπερφορολόγησης...
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
