Του Γιώργου Μητραλιά
Η διαπίστωση είναι ομόφωνη: Το τεράστιο αντιρατσιστικό κύμα που σαρώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και δυό βδομάδες είναι πρωτοφανές στην ιστορία της χώρας. Όπως λέει ο Μπέρνι Σάντερς, που έχει μακρά πείρα, καθώς βρέθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων από την αρχή της δεκαετίας του 1960, «είναι απίστευτο, είναι χωρίς προηγούμενο στην...
αμερικάνικη ιστορία»! Και πράγματι, οι μαζικές διαδηλώσεις γίνονται πια σε εκατοντάδες αν όχι και σε χιλιάδες πόλεις στο σύνολο (50 στις 50!) των ομόσπονδων Πολιτειών ! Και, επιπλέον, μαζικές διαδηλώσεις γίνονται σχεδόν παντού και σε όλο το κόσμο, όχι μόνο από αλληλεγγύη αλλά και επειδή ο ρατσισμός, η αστυνομική κτηνωδία και ο αυταρχισμός των κυβερνώντων αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα της παγκόσμιας καθημερινότητας, που έχει γεννήσει αυτός ο διεστραμμένος και βαθύτατα απάνθρωπος καπιταλισμός…
Λοιπόν ναι, πρόκειται σίγουρα για κάτι πρωτόγνωρο, επειδή, παρά την επιθετικότητα και τις απειλές της εξουσίας αλλά και τα αρχικά πιεστικά καλέσματα που απηύθυναν προς τους διαδηλωτές, να γυρίσουν στα σπίτια τους («Go home now!»), οι μαύροι δήμαρχοι και δημαρχίνες καθώς και διάφορες προσωπικότητες της αφρο-αμερικανικής αστικής τάξης, άρκεσαν μόνο μερικές μέρες οργισμένων διαδηλώσεων μετά τη φρικτή δολοφονία του Τζώρτζ Φλόϊντ για να στεριώσει και να απλωθεί το κίνημα. Και επίσης, για να ριζώσει σε όλη τη χώρα, για να γίνει όλο και πιο μαζικό, αποφασισμένο και κυρίως, πιο φιλόδοξο και ριζοσπαστικό. Ένα κίνημα όσο ποτέ άλλοτε εκπληκτικά πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό στο οποίο κυριαρχούν οι νέοι λευκοί, μαύροι, ιθαγενείς και λατίνος που απόκτησαν τις πρώτες τους πολιτικές εμπειρίες και ριζοσπαστικοποιήθηκαν στο κίνημα του Μπέρνι Σάντερς.
Φυσικά, τίποτα δεν πέφτει από τον ουρανό και είναι επειδή έσπειρε ο Μπέρνι, που αρχίζει σήμερα να γίνεται η συγκομιδή των καρπών (1) της αναπάντεχης εισβολής του στο προσκήνιο της αμερικανικής κοινωνικής και πολιτικής ζωής πριν από τέσσερα χρόνια. Όμως, αυτό δεν αρκεί για να εξηγήσει πλήρως, όλα αυτά που συμβαίνουν τώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Καταρχήν, πολλά οφείλονται στην υπό εξέλιξη σπάνια σύγκλιση πολλών κατακλυσμικών κρίσεων που κάνει τη χώρα να πλήττεται ταυτόχρονα από μια ύφεση και μια ανεργία χωρίς προηγούμενο τουλάχιστον από το τέλος του τελευταίου παγκόσμιου πολέμου, με φόντο την ιστορική κρίση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, την (τελική;) κρίση του παραδοσιακού δικομματισμού και του Ρεπουμπλικανικού και Δημοκρατικού κόμματος, και την ακραία πόλωση της βόρειο-αμερικανικής κοινωνίας. Και κυρίως, με φόντο κοινωνικές πραγματικότητες αντάξιες του χειρότερου Τρίτου Κόσμου, όπως η απόλυτη φτώχεια ή ακόμα και η ενδημική πείνα που πλήττουν πάρα πολλές δεκάδες εκατομμύρια των πολιτών της ενώ ταυτόχρονα οι κοινωνικές ανισότητες γίνονται όλο και πιο τερατώδεις φτάνοντας σε ύψη αδιανόητα μόλις πριν από 20 χρόνια! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την ίδια ώρα προστίθενται μια υγειονομική κρίση χωρίς προηγούμενο εδώ και ένα αιώνα, που προκαλεί εκατόμβες θυμάτων κυρίως μεταξύ των Ιθαγενών, των Αφρο-αμερικανών και των Λατίνος, καθώς και η κλιματική καταστροφή που προκαλεί ήδη τεράστια δεινά και απειλεί άμεσα τον πλανήτη και ολάκερη την ανθρωπότητα. Με δεδομένο λοιπόν ότι τα περισσότερα θύματα όλων αυτών των οικονομικών, κοινωνικών, υγειονομικών και περιβαλλοντικών κρίσεων είναι οι λεγόμενοι μειονοτικοί πληθυσμοί, και πιο συγκεκριμένα οι Αφρο-αμερικανοί, δεν εκπλήσσει το γεγονός, ότι η (ήδη σάπια) αμερικανική αλυσίδα έσπασε στον πιο αδύναμο κρίκο της, σε εκείνο του θεσμικού ρατσισμού και της άγριας καταστολής των Αφρο-αμερικανών από μια ρατσιστική και δολοφονική αστυνομία…
Όμως, υπάρχει και κάτι ακόμα, ίσως ακόμα πιο σημαντικό.
Η παρούσα κατάσταση οφείλει πολλά στο αποτρόπαιο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ και στις καθαρά φασιστοειδείς και δικτατορικές φιλοδοξίες του. Φιλοδοξίες που εφεξής προκαλούν αμφιβολίες και διχάζουν τα ανώτατα κλιμάκια του Κράτους και της βορειο-αμερικανικής ιθύνουσας τάξης, τη στιγμή ακριβώς που όλος αυτός ο καλός κόσμος είναι αντιμέτωπος με ένα πρωτόγνωρο λαϊκό κίνημα, όλο και πιο δυνατό και πιο αποφασισμένο να πάει μέχρι τέρμα τον ριζοσπαστικό του αγώνα. Η τωρινή ανικανότητα του Τραμπ να τρομοκρατήσει και να χαλιναγωγήσει αυτό το διαρκώς ογκούμενο λαϊκό κίνημα, δεν κάνει παρά να αυξάνει, από τη μια τις αμφιβολίες και τη δυσπιστία της άρχουσας τάξης και των ηγετικών κύκλων του Κράτους προς τον Τραμπ, και από την άλλη, την αυτοπεποίθηση και την αποφασιστικότητα των διαδηλωτών! Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, που ηγέτες και προσωπικότητες του κινήματος σαν την Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές, τον Κορνέλ Γουέστ, τον αιδεσιμότατο Γουίλλιαμ Μπάρμπερ ή ακόμα τον Σπάϊκ Λή και τον Νόα Τσόμσκι εκφράζουν πιστά τις διαθέσεις του κινήματος όταν τονίζουν ασταμάτητα ότι …“Now is the time”! Επειδή έφτασε επιτέλους η τόσο ποθούμενη ιστορική στιγμή, και είναι τώρα που πρέπει να τα δώσουμε όλα ορμώντας μπροστά! Με πιο απλά λόγια, όσο περισσότερο οι από πάνω βυθίζονται στην απόγνωση, τόσο πιο πολύ οι από κάτω σηκώνουν κεφάλι και περνάνε στην επίθεση…
Αλίμονο όμως, ούτε το βαθύ βόρειο-αμερικανικό Κράτος ούτε ακόμα περισσότερο ο Τραμπ και οι δικοί του θα καταθέσουν τα όπλα, πριν χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα στη διάθεσή τους, για να εξολοθρεύσουν εκείνους που αμφισβητούν την εξουσία τους. Για αυτό και μπορούμε λογικά να περιμένουμε, ότι θα ανασυνταχθούν και αργά ή γρήγορα θα περάσουν στην αντεπίθεση. Φυσικά, οι μεγάλοι απόστρατοι στρατηγοί και ναύαρχοι των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων κάνουν ουρά στο CNN, για να καταγγείλουν τον “τυχοδιώκτη Τραμπ” και να ορκιστούν πως δεν θα τον αφήσουν, να χρησιμοποιήσει το στρατό ενάντια στους διαδηλωτές. Και δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο Τραμπ είναι όλο και πιο απομονωμένος, επειδή, όπως είναι παράδοση σε αυτές τις περιπτώσεις, τα ποντίκια αρχίζουν να εγκαταλείπουν το σκληρά δοκιμαζόμενο προεδρικό σκάφος. Ωστόσο, προσοχή, επειδή ο Τραμπ δεν είναι όποιος κι όποιος, δεν είναι ένας πολιτικός σαν τους άλλους, κάποιος που λαβαίνει υπόψη του τους συσχετισμούς δυνάμεων και τις διαθέσεις ακόμα και των πιστών του και δείχνει έτοιμος, ειδικά τώρα που νιώθει παγιδευμένος και άμεσα απειλούμενος, να πάει μέχρι το τέλος της ρατσιστικής και ταυτόχρονα εγωκεντρικής, καταστροφικής και φασιστικής μανίας και παράνοιάς του…
Το (προφανώς προσωρινό) συμπέρασμα δεν είναι διαφορετικό από εκείνο με το οποίο κατέληγε το δημοσιευμένο στα τέλη του περασμένου Μαρτίου κείμενό μας, που ακολουθεί. Απλώς, με δεδομένα τα συγκλονιστικά τεκταινόμενα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο κόσμο, τείνουμε τώρα να είμαστε περισσότερο αισιόδοξοι και ακόμα πιο κατηγορηματικοί στους ισχυρισμούς μας :
« Οδεύουμε λοιπόν προς ένα προαναγγελθέντα ιστορικό θρίαμβο του Τραμπ και των δισεκατομμυριούχων του; Και επίσης, προς μια όχι λιγότερο ιστορική συντριπτική ήττα των εργαζομένων και λοιπών απόκληρων του νεοφιλελευθερισμού; Η απάντησή μας είναι κατηγορηματική: Αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο. Επειδή οι βόρειο-Αμερικανοί από κάτω δεν είναι πια το 2020 τόσο άοπλοι όσο ήταν το 2015. Γιατί; Μα, επειδή η εισβολή του Μπέρνι Σάντερς στο βόρειο-αμερικανικό πολιτικό προσκήνιο άφησε βαθειά ίχνη, φέρνοντας τα πάνω κάτω στο πολιτικό τοπίο, ριζοσπαστικοποιώντας όσο ποτέ άλλοτε τη νεολαία, μεταβάλλοντας σοβαρά την κοινωνική πραγματικότητα της χώρας και εμπνέοντας μια νέα γενιά (νεαρών) λαϊκών, μαχητικών σοσιαλιστών ηγετών και κυρίως, ηγετισών!
Όμως, είναι, προφανώς, το χωρίς προηγούμενο μαζικό κίνημα που αναφέρεται στον πολιτικό αγώνα του Μπέρνι Σάντερς, που συνιστά τον πιο μεγάλο και πιο πολύτιμο νεωτερισμό στο πολιτικό και κοινωνικό πανόραμα των ΗΠΑ. Παρά τις εμφανείς αδυναμίες του, την απειρία και την (αναμενόμενη και κατανοητή) παρούσα αμηχανία του, αυτό το κίνημα είναι “καταδικασμένο” όχι μόνο να ξανασταθεί στα πόδια του, αλλά και να παίξει στην εντέλεια τον ηγετικό του ρόλο. Με ποιο τρόπο; Μα, προσφέροντας το πλαίσιο, το συντονισμό ή και την ηγεσία στις διάφορες πρωτοβουλίες αλληλοβοήθειας, αντίστασης και αυτό-οργάνωσης που , αναπόφευκτα, θα αρχίσουν να ξεφυτρώνουν μέσα από τα τρίσβαθα της αμερικάνικης κοινωνίας. Με λίγα λόγια, μπαίνοντας επικεφαλής των λαϊκών κινημάτων, κινητοποιήσεων και δικτύων που ήδη αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους, καθώς περισσότερο από ποτέ, αυτό που απειλείται άμεσα δεν είναι τώρα πια μόνο το μεροκάματο και η απασχόληση αλλά η ίδια η ζωή δεκάδων εκατομμυρίων βόρειο-Αμερικανών πολιτών! “ (2)
Σημειώσεις
1. Όποιοι και όποιες επιθυμούν να έλθουν σε επαφή με το κλίμα που επικρατεί αυτό το καιρό στην αμερικανική κοινωνία αλλά και να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι για τα γεγονότα και τις εξελίξεις στην κορυφή και ειδικότερα στη βάση της βοειοαμερικανικής κοινωνίας, πρέπει να γνωρίζουν ότι όλα αυτά καλύπτονται με χιλιάδες τοποθετήσεις, πληροφορίες και αναλύσεις, κείμενα, βίντεο και εικόνες των ίδιων των αμερικανικών κινημάτων, προοδευτικών οργανώσεων, και ιστοσελίδων, που ανεβαίνουν κάθε δυο ώρες στο Facebook “Έυρωπαίοι για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς” που επιμελούμαστε εδώ και σχεδόν 4 χρόνια:
https://www.facebook.com/EuropeansForBerniesMassMovement/
2. Βλέπε το άρθρο μας “ΗΠΑ : Η πανδημία επιταχύνει την κρίση και προετοιμάζει την ταξική σύγκρουση που έρχεται !”: https://www.contra-xreos.gr/arthra/1449-hpa-i-pandimia-epitaxynei-tin-krisi-kai-tin-taxiki-sygrousi-pou-erxetai.html
Μεταφρασμένο από τα γαλλικά
ΠΗΓΗ: www.contra-xreos.gr
