Νικόλ Λειβαδάρη
Η συνέντευξη Τσίπρα στην «Καθημερινή» είχε τέσσερα καθαρά μηνύματα κι άφησε ανοιχτό ένα (εξίσου καθαρό) πεδίο εσωτερικού
επαναπροσδιορισμού στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα δύο από τα μηνύματα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχαν ως κύριο αποδέκτη την κυβέρνηση και αφορούσαν την στρατηγική του στα μέτωπα της οικονομίας και των ελληνοτουρκικών, το τρίτο απευθύνεται σε όλους όσοι εντός και εκτός κυβερνητικού συστήματος φλερτάρουν (έστω και κόντρα στα πολιτικά αυτονόητα) με την ιδέα μιας «αποστρατείας» Τσίπρα και το τέταρτο εστάλη απ’ ευθείας και… συστημένο στην Φώφη Γεννηματά. Το δε ανοιχτό πεδίο εσωκομματικού προβληματισμού, που (ξανα)έδειξε ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ο επαναπροσδιορισμός του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξουσίας.
Σε ότι αφορά την οικονομία, είναι δεδομένη και δεδηλωμένη η επιλογή Τσίπρα, να την αναδείξει ως το πρώτο και κυρίαρχο πεδίο αναμέτρησης με την κυβέρνηση. Και στην συνέντευξή του επιβεβαίωσε, πως πολιτική αιχμή και διακύβευμα αυτής της αναμέτρησης θα είναι η κυριαρχία στην μεσαία τάξη. Εξ ου και τα βέλη του στράφηκαν σε εκείνες τις πολιτικές της κυβέρνησης, που αφήνουν μικρομεσαίους επιχειρηματίες και εργαζόμενους εκτεθειμένους στην ύφεση του κορονοϊού: «Όταν επιδοτείς την αναστολή εργασίας και τις απολύσεις αντί για την εργασία, τις µειώσεις µισθού αντί για τον µισθό, όταν κάνεις την κρίση ευκαιρία για κατάργηση εργασιακών δικαιωµάτων, όταν κωφεύεις στην κραυγή της µικροµεσαίας επιχειρηµατικότητας για στήριξη και ρευστότητα, τότε η έκρηξη της ανεργίας, των λουκέτων και της ύφεσης δεν είναι νοµοτέλεια της πανδηµίας. Είναι στρατηγική επιλογή».
Πρόκειται για στρατηγική στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένο και τον καταλυτικό ρόλο που είχε η μεσαία (και κυρίως η «μικρομεσαία» τάξη) στο εκλογικό αποτέλεσμα του περασμένου Ιουλίου. Πρόκειται όμως και για ένα στοίχημα υψηλής δυσκολίας για την ηγεσία της Κουμουνδούρου, με επίσης δεδομένη την (ομολογημένη από Τσακαλώτο και Χουλιαράκη) «ταξική μεροληψία» στην φορολόγηση της μεσαίας τάξης κατά την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Στο μέτωπο των εθνικών θεμάτων έδειξε πρόθεση «συνεννόησης» μεν, με όρους και προϋποθέσεις δε. «Σε θέµατα», είπε, «όπου µπορεί και πρέπει να υπάρξει εθνική συνεννόηση, είµαι εδώ, για να τη δώσω. Αλλά εθνική συνεννόηση δεν σηµαίνει να αποφασίζει µόνος του ( ο πρωθυπουργός) και εµείς να ακολουθούµε… Η στρατηγική µας πρέπει να είναι, να κλείσουµε την ΑΟΖ µε την Αλβανία, την Ιταλία και την Αίγυπτο και αµέσως µετά να ορίσουµε και εµείς συντεταγµένες…
Διαµορφώνοντας συνεργασίες, αναδεικνύοντας την ευρωτουρκική πτυχή, θα πρέπει να προχωρήσουµε στην κατάθεση συντεταγµένων, µε στόχο να προχωρήσουµε µέσα από διερευνητικές συνομιλίες για την επίλυση της διαφοράς µας… ∆εν θα συµφωνούσα καθόλου, όµως, να πάµε στη Χάγη, χωρίς να έχουµε κάνει πριν, αυτές τις κινήσεις που σας είπα. Και σίγουρα όχι µόνο για την Ανατολική Μεσόγειο, θα ήταν καταστροφικό».
Κοινώς, ο Αλέξης Τσίπρας τάσσεται υπέρ της «εθνικής γραμμής», με τακτική «μαστιγίου και καρότου» έναντι της Αγκυρας, και με προφανές αίτημα σύγκλισης συμβουλίου αρχηγών, ή τουλάχιστον συναντήσεων του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς. Παραμένει ανοιχτό, και άκρως αμφίβολο, εάν θα ανταποκριθεί ο Κυριάκος Μητοστάκης, με βάση τουλάχιστον την έως τώρα κυβερνητική ατζέντα.
Στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έριξε άλλη μια γέφυρα προς την Φώφη Γεννηματά, διαμηνύοντας ότι «δεν έχω επιλέξει καμία πολιτική απορρόφησης ή άλωσης απέναντι στο ΚΙΝΑΛ». Και, ταυτόχρονα, έσπευσε να απαντήσει, σε όσους προωθούν σενάρια πρόωρων εκλογών «για να τελειώσει ο Τσίπρας» πως δεν έχει καμία πρόθεση πρόωρης… πολιτικής συνταξιοδότησης. «Οι εκλογές εν μέσω πανδημίας θα ήταν μια τυχοδιωκτική κίνηση από τον κ. Μητσοτάκη» είπε μεν, για να προσθέσει δε, ότι «εγώ δεν έχω ούτε κάτι να φοβηθώ, ούτε κάτι να αποδείξω».
Και τα δύο τελευταία μηνύματα συνδέονται και με την ταυτότητα του νέου ΣΥΡΙΖΑ, είτε ως κόμματος εξουσίας που θα συσπειρώσει τις προοδευτικές δυνάμεις, είτε ως κόμματος αριστερής καθαρότητας. Είναι το ζήτημα που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας προσδιόρισε στην συνέντευξή του ως «στοίχημα να επανέλθουμε όχι ως κόμμα διαμαρτυρίας, αλλά ως δύναμη δημιουργίας».
Ενδεχομένως, πρόκειται για το πιο δύσκολο, ανοιχτό στοίχημα και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον πρόεδρό του. Διότι σχεδόν έναν χρόνο μετά την εκλογική ήττα, η δέσμευση που είχε αναλάβει ο Αλέξης Τσίπρας απέναντι στους ψηφοφόρους του, παραμένει ανολοκλήρωτη. Είναι η δέσμευση της βραδιάς της 7η Ιουλίου, την οποία ο ίδιος είχε ορίσει ως «εντολή μετασχηματισμού μας με γοργά βήματα, από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων σε μια μεγάλη παράταξη σε ένα σύγχρονο και μαζικό αριστερό, προοδευτικό κίνημα»…
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
