Πολλοί φίλοι του έσπευσαν να του ευχηθούν, συνάδελφοί του εξήραν το ήθος, τις γνώσεις, τις ικανότητες του, οι μαθητές του τον πλαισίωσαν με λόγια συγκινητικά.Όλοι με αφορμή τον Τιμητικό τόμο...
‘’Εγκληματολογία:περίβλεπτον αλεξίφωτον;’’..Όχι πως ο Γιάννης Πανούσης δεν έχει βιώσει την αγάπη όλων αυτών αλλά και πολλών άλλων,της ίδιας της κοινωνίας που τον ακολουθεί, τον διαβάζει, τον καλεί σε ομιλίες, τον συναντά, συνομιλεί μαζί του και κάπως έτσι τρέφεται αυτός ο άρρηκτος δεσμός που έχουμε όλοι με τον αγαπημένο καθηγητή.
Με αφορμή τον Τιμητικό τόμο όμως, την δουλειά κάποιων για να γίνει όλο αυτό,αλλά και των όσων γράφηκαν προς τιμήν του , εκείνος σημειώνει:
Όσα σχολίασαν οι φίλοι για τον Τιμητικό τόμο ‘’Εγκληματολογία:περίβλεπτον αλεξίφωτον;’’[εκδόσεις Ι.Σιδέρης 2020],τα εισπράττω ως διαχρονική αγάπη σ’ένα δάσκαλο κι όχι σαν θαυμασμό σ’έναν καθηγητή πανεπιστημίου.
Ο Τόμος στην ουσία εκφράζει τη διαδρομή της ζωής μου,καθώς από την ίδια τη θεματική του προκύπτουν πάμπολλες πτυχές της επιστημονικής,λογοτεχνικής αλλά και προσωπικής μου πορείας [όπως εξαιρετικά αποτυπώνονται στα κείμενα όλων των συμμετασχόντων].
Άρα,οι συγγραφείς με ‘κατάλαβαν’ αρκετά ,ώστε να με ‘’εκθέσουν’ δημόσια βγάζοντάς με από τη δύσκολη θέση να μιλήσω εγώ για εμένα.
Τους ευχαριστώ λοιπόν διπλά: και για τις πρωτότυπες συμβολές τους και για τη [φανερή ή κρυπτόμενη]αγάπη τους.
Ευχαριστώ επίσης τους νέους ,αλλά ήδη καταξιωμένους,εγκληματολόγους του ΚΕΜΕ για την επιμέλεια των άρθρων[ιδίως τη Μάρθα Λεμπέση] και για τα καλά τους λόγια στις σχετικές αναρτήσεις.
Τα ίδια ισχύουν για τους φίλους[δεν τολμώ να πω ‘συναδέλφους’] της ΕΛΣΑΛ.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στις εκδόσεις Ι.Σιδέρης και στον Αντρέα Σιδέρη που αγκάλιασαν τον Τόμο σαν να ήταν ‘πνευματικό τους παιδί’ και πέτυχαν αυτό το θαυμάσιο,από άποψη αισθητικής ποιότητας,έργο.
Αν και πολλοί υπερβάλλουν στα όσα καταθέτουν δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι δεν μου αρέσει.
Συνεχίζουμε...
ΥΓ. Ουδεμία Πανδημία μπορεί να νικήσει τη φιλία και τα κοινά μας όνειρα
