Του Βασίλη Αυλωνίτη
Πρωτομηνιά Ιούνιος ’20.
Stop over στα Περιβολάκια.
Έριξα μια ματιά στα έργα από την γωνία Αδειμάντου και Εθ.Αντιστάσεως...
Χάρηκα την επικράτηση του τσιμέντου πάνω στο χώμα και την δραστική μείωση του πρασίνου.
Θυμήθηκα τον πρώην δήμαρχο Θ. Θωμαϊδη που στην παρουσίαση της Κίνησης Πολιτών για το κυκλοφοριακό και τις πεζοδρομίσεις, το ’07, είχε πεί «πλατεία με δέντρα δεν γίνεται!». Να που δικαιώνεται. Από τα 59/60 φυτά και δέντρα που είχε η πλατεία ζήτημα να έχουν μείνει 10. Δεν τα μέτρησα. Μόνο λυπήθηκα.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πώς ένας σχεδιασμός που από την πρώτη μέρα της παρουσίασης του αποδείχθηκε λανθασμένος και προβληματικός για το κέντρο της πόλης, τελικά όχι μόνο υλοποιείται αλλά και με την πρόφαση του νόμου, του χρόνου και των χρημάτων, δεν αλλάζει.
Αξίζει άραγε να εγκαινιαστεί ένα έργο-πρόβλημα στον (σχετικά) σωστό χρόνο που νομοτελειακά θα απαιτήσει συμπληρωματικές παρεμβάσεις, μελέτες και χρήματα και χρόνο προκειμένου να βελτιωθεί και να συμπληρωθεί, από το να περιμέναμε 6, 8 μήνες, άντε ένα χρόνο ακόμα για να γίνει σωστό;
Ποιός θα έλεγε όχι στο σωστό;
Δεν αμφιβάλω ότι γίνεται προσπάθεια να βελτιωθεί το τελικό αποτέλεσμα «στο μέτρο του δυνατού».
Φκιατσιδώματα, ας μην κρυβόμαστε.
Φκιατσιδώματα που ότι και να γίνει πολύ φοβάμαι πως θα βλέπουμε εικόνες με το σιντριβάνι και θα κλαίμε!
