Tου Γιάννη Πανούση
Κάτι παραπάνω θα ξέρουν οι θαυματοποιοί
των παρασκηνίων
όταν φορτώνουν στην πλάτη κάποιου θεού...
τις κάλπικες υποσχέσεις των σωτήρων
Αργύρης Μαρνέρος,Ecce homo
Ακόμα και τώρα,λίγες μόνο μέρες μετά τον απεγκλεισμό μας και πριν μπούμε στην όποια κανονικότητα,αποδεικνύουμε καθημερινά και σε κάθε ευκαιρία ότι δεν έχουμε απαλλαγεί από τα [εθνικά μας ;] ελαττώματα,
Παρα-μένουμε η χώρα των άτυπων, αυτόκλητων εισαγγελέων οι οποίοι αναπληρώνουν τη δράση των επισήμων οργάνων και φορέων της Πολιτείας, κατα-δικάζοντας όποιον δεν τους αρέσει ή δεν τους ‘πάει’. Χρησιμοποιώντας συνήθως τα ανώνυμα blogs πυροβολούν κατά παντός, εκτός βεβαίως από το ‘χώρο’ τους ή την ‘παρέα’ τους.
Ψευδο-ηθικολογούντες, ψευδο-λογούντες ή συκοφατούντες, μοιράζουν ύβρεις, κατάρες και ‘ποινές’, θέτοντας τον (άσπιλο; άμωμο;) εαυτό τους υπεράνω θεσμών και ανθρώπων.
Η διαπλοκή και ατιμωρησία των Μεγάλων γέννησε την αυθαιρεσία και την ανομία των Μικρών (;) και οι δύο μαζί έχουν θρυμματίσει το κοινωνικό συμβόλαιο και οδηγούν τη χώρα σε νέες περιπέτειες.
Μέσα στον κακό χαμό η Αριστερά μοιάζει να συμ-περι-φέρεται σαν τους δείκτες της χοληστερίνης:άλλοτε υψηλές τιμές της καλής και άλλοτε υψηλές τιμές της κακής.
Η επιστροφή της Αριστεράς σε σχέση με την καταστροφή της Αριστεράς θα κριθεί στο αν η Ηγεσία της θα λειτουργήσει προσθετικά κι όχι αφαιρετικά, πολλαπλασιαστικά κι όχι διαιρετικά.
Είναι κρίμα η Αριστερά της [πρώην] Διακυβέρνησης να μιλάει πάλι για το αύριο με όρους του προ-χθές.
Το διακύβευμα της Επόμενης μέρας είναι Δημοκρατία και Ισονομία κι όχι ανακύκλωση των παλαιών υλικών ‘πολέμου’.
Γι’αυτό οι ζωσμένοι με εκρηκτικά – ιδεολογήματα (σχολιαστές;) ανώνυμης ή επώνυμης δημ(ι)οσιογραφίας πρέπει να εκ-διωχθούν οριστικά από τους κόλπους[και τα κόλπα] της Ηγεσίας.
Η μαύρη και η κίτρινη προπαγάνδα των κονδυλοφόρων του [τεχνητού] μίσους δεν έχει θέση στη- μετά την υγειονομική κρίση- οικονομικοκοινωνική κρίση.
Προφανώς δεν είναι όλοι οι ανήκοντες στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς[από την αστική Αριστερά μέχρι τη ριζοσπαστική Αριστερά]σύμφωνοι για την πορεία στη μετά-Κορινο’ι’ό εποχή.
• προφανώς ανάμεσά τους στέκουν ιδεολογικές διαφοροποιήσεις και κομματικές στρατηγικές
• προφανώς ανάμεσά τους στέκουν διαφορετικές ερμηνείες ιστορικών γεγονότων και δραματικών περιόδων
• προφανώς ανάμεσά τους στέκουν εκατέρωθεν καχυποψίες που δημιουργήθηκαν από ατομικές πορείες στελεχών και συλλογικές αποφάσεις οργάνων
• προφανώς ανάμεσά τους στέκουν λάθη και πάθη, μικρότητες και ακρότητες, δοξασίες και φιλοδοξίες, διαφωνίες και παραφωνίες.
Είναι όμως εξίσου προφανές ότι ανάμεσά τους δεν πρέπει να στέκουν όλα τα παραπάνω σαν μία στείρα αντι-παρά-θεση καθώς καλούνται ν’απο-δείξουνε κάτι το οποίο είχε ενμέρει ξεχαστεί στα χρόνια της Διακυβέρνησης:ότι δηλαδή
η ελευθερία –η ισοπολιτεία –η ισονομία –η δικαιοσύνη –η αλληλεγγύη –τα δικαιώματα –η συμμετοχή –η λογοδοσία και πάνω από όλα η ουσιαστική δημοκρατία δεν είναι λόγια του αέρα ή στιχάκια κάποιου ποιητή.
Συγκροτούν το πλαίσιο δράσης αλλά και την πυξίδα ζωής των αριστερών.
Σε αυτή τη ζωή του καθαρού και έντιμου αριστερού[που δοκιμάστηκε στην εξουσία κι έμεινε όρθιος]πρέπει να θεμελιωθεί η ελπίδα ενός λαού που κουράστηκε να προδίδεται και να διαψεύδεται και από τους μεν και από τους δε.
Αριστεροί-μα’ι’μού.αριστεριστές-κουκουλοφόροι,αριστερίζοντες- διανοούμενοι και αριστερά απολιθώματα είναι πια καιρός να μπουν από μόνοι τους στο ντουλάπι του κόμματος.
Εάν και εφόσον υπάρχουν ακόμα υγιείς δυνάμεις ανάκαμψης...
